امپراتوری آشور میانه. امپراتوری آشور میانه حکومتی پادشاهی بود که بین سال های ۱۴۰۰ تا ۹۱۲ پیش از میلاد در قسمت های زیادی از خاورمیانه کنونی حکومت می کرد. این دوران پس از دوران فترت امپراتوری آشور کهن و توسط اِریبا - اَدَد یکم ( آخرین شاه از دوران آشور کهن ) آغاز شده و توسط فرزند و جانشینش، آشور - اوبالیت یکم امپراتوری آشور میانه تأسیس می گردد. مشهورترین پادشاه این دوران، تیگلات - پیلسر یکم بود.
آشور ( به فارسی باستان: آثورا 𐎠𐎰𐎢𐎼𐎠 ( Aϑurā ) ، نام سرزمینی قدیمی است که در بخش میانی رود دجله و کوهستان های مجاور آن قرار داشته است. اسم آشور از نام یک رب النوع[ ۱] گرفته شده و پایتخت آن نخست شهر آشور بود که در ساحل رود دجله در جنوب موصل امروزی قرار داشت و سپس کالح و پس از آن نینوا ( موصل امروزی ) بوده است.
در پایان دوره پادشاهی کهن، آشور، خراجگزار میتانی بود. تا اینکه سرانجام، اِریبا - اَدَد یکم پسر آشور - بِل - نینِشو به کمک هیتی ها استقلال خود را از میتانی باز پس می گیرد و دوره پادشاهی میانه، به طور رسمی آغاز می گردد. با روی کار آمدن پسرش آشور - اوبالیت یکم، تاریکی که از حدود ۱۶۰۰ پ. م بر تاریخ آشور سایه افکنده بود، ناگهان کنار رفت. آمیزه ای از فشار فزاینده هیتی ها در شمال و جنگ داخلی در میان شاهان میتانی، سبب افول قدرت میتانی شد و آشور یک بار دیگر فرصت یافت تا در بازی قدرت میان دولت های نیرومند آن زمان - بابل، ایلام، هیتی، میتانی، و مصر، وارد شود و حتی توانست میتانی را، که خود آشور به مدت بیش از یک سده خراجگزار آن بود، مطیع خود سازد.
آغاز پادشاهی آشور - اوبالیت یکم آغازی شد برای پیدایش آشور به عنوان یک امپراتوری قدرتمند. آشور - اوبالیت یکم عنوان «شاه بزرگ» و «شاه گیتی» را برای خود برگزید و خود را «برادر فرعون» خواند؛ که از روابط نزدیک او با مصر خبر می دهد. او همچنین، به منظور تحکیم روابط با بابل، دختر خود را به عقد ازدواج بورنابوریاش دوّم، شاه بابل درآورد. حاصل این ازدواج، کاراهارداش بود که پس از درگذشت پدرش، از آنجا که از سوی مادر، نوه آشور - اوبالیت یکم به شمار می رفت، در پی توطئه ای از سوی نیروی های مخالف آشور کشته شد. آشور - اوبالیت یکم که این رخداد بر او گران آمده بود، در پی اقدامی تلافی جویانه، در جنگ داخلی در بابل مداخله کرد، نازی - بوگاش را که بر تخت نشسته بود به زیر کشید، و دیگر پسر بورنابوریاش دوم را با عنوان کوریگالزو - ی دوم ( ۱۳۳۲–۱۳۰۸ پ. م ) ، بر تخت پادشاهی بابل نشاند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآشور ( به فارسی باستان: آثورا 𐎠𐎰𐎢𐎼𐎠 ( Aϑurā ) ، نام سرزمینی قدیمی است که در بخش میانی رود دجله و کوهستان های مجاور آن قرار داشته است. اسم آشور از نام یک رب النوع[ ۱] گرفته شده و پایتخت آن نخست شهر آشور بود که در ساحل رود دجله در جنوب موصل امروزی قرار داشت و سپس کالح و پس از آن نینوا ( موصل امروزی ) بوده است.
در پایان دوره پادشاهی کهن، آشور، خراجگزار میتانی بود. تا اینکه سرانجام، اِریبا - اَدَد یکم پسر آشور - بِل - نینِشو به کمک هیتی ها استقلال خود را از میتانی باز پس می گیرد و دوره پادشاهی میانه، به طور رسمی آغاز می گردد. با روی کار آمدن پسرش آشور - اوبالیت یکم، تاریکی که از حدود ۱۶۰۰ پ. م بر تاریخ آشور سایه افکنده بود، ناگهان کنار رفت. آمیزه ای از فشار فزاینده هیتی ها در شمال و جنگ داخلی در میان شاهان میتانی، سبب افول قدرت میتانی شد و آشور یک بار دیگر فرصت یافت تا در بازی قدرت میان دولت های نیرومند آن زمان - بابل، ایلام، هیتی، میتانی، و مصر، وارد شود و حتی توانست میتانی را، که خود آشور به مدت بیش از یک سده خراجگزار آن بود، مطیع خود سازد.
آغاز پادشاهی آشور - اوبالیت یکم آغازی شد برای پیدایش آشور به عنوان یک امپراتوری قدرتمند. آشور - اوبالیت یکم عنوان «شاه بزرگ» و «شاه گیتی» را برای خود برگزید و خود را «برادر فرعون» خواند؛ که از روابط نزدیک او با مصر خبر می دهد. او همچنین، به منظور تحکیم روابط با بابل، دختر خود را به عقد ازدواج بورنابوریاش دوّم، شاه بابل درآورد. حاصل این ازدواج، کاراهارداش بود که پس از درگذشت پدرش، از آنجا که از سوی مادر، نوه آشور - اوبالیت یکم به شمار می رفت، در پی توطئه ای از سوی نیروی های مخالف آشور کشته شد. آشور - اوبالیت یکم که این رخداد بر او گران آمده بود، در پی اقدامی تلافی جویانه، در جنگ داخلی در بابل مداخله کرد، نازی - بوگاش را که بر تخت نشسته بود به زیر کشید، و دیگر پسر بورنابوریاش دوم را با عنوان کوریگالزو - ی دوم ( ۱۳۳۲–۱۳۰۸ پ. م ) ، بر تخت پادشاهی بابل نشاند.
wiki: امپراتوری آشور میانه