نیج ( به لاتین: Nic، به اودی: НиъжӀ یا НыъжӀ ) شهری در جمهوری آذربایجان است که در چهل کیلومتری جنوب غرب قبله واقع شده است. این شهر تنها مرکز سکونت اودیان است و جمعیتی برابر با ۵، ۷۴۴ نفر دارد.
اجداد اودیان یکی از بیست و شش قبیله ای بودند که نقش اساسی در ایجاد آلبانیای قفقاز داشتند. کشوری که قرن ها سوم و چهارم پیش از میلاد در جمهوری آذربایجان کنونی در جنوب داغستان قرار داشت.
اودی باستانی زبان اصلی آلبانیای قفقاز بود. قبیله اودی در نوشته های هرودت، استرابو و پلینیوس توصیف شده اند. بنا به نوشته این مورخان اودیان به دنبال تهاجم نظامی ایرانیان به رهبری خشایارشا به یونان در سیاست فعال شدند.
آنها تنها اقلیت قومی در جمهوری آذربایجان هستند که توانسته اند وابستگی خود به مسیحیت را حفظ کنند. کلیسای مستقل رسالتی آلبانیای قفقاز - اودی در نیج واقع شده است. زبان اودی یک زبان قفقازی شمالی است. اودی های امروزی به هر دو زبان اودی و آذری تکلم می کنند.
در طول قرن های پنجم تا نهم میلادی مسیحیان در آلبانیای قفقاز از الفبای آلبانیای قفقاز استفاده می کردند. در نتیجه ضعف سیاسی آلبانیای قفقاز و حوزه مذهبی آلبانیای قفقاز این خط به مرور منسوخ شد. در حال حاضر الفبای اودی از ۵۲ حرف تشکیل شده است.
نخستین مدرسه اودی و به دنبال آن یک مدرسه روستایی روسی در ۱۸۵۴ در نیج به راه افتاد. از ۱۹۳۱ تا ۱۹۳۳ اودیان به زبان خود تحصیل می کردند. از ۱۹۳۷ آموزش ایشان به زبان آذری شد.
سکونتگاه نیج منطقه ای منحصر به فرد است و چینش، سیستم حمل و نقل ساختمان های خصوصی، عمومی و مذهبی غیرمعمول دارد. نیج مکان منحصر به فردی نیز هست، گروه های قومی و مذهبی گوناگونی در طول تاریخ در آن ساکن بوده اند. این سکونتگاه به چندین محله بر اساس روابط خانوادگی ساکنان آن تقسیم می شود. عملاً نام تمامی محلات آن به زبان آذری است، همانند خواجه بایلی، دارابگ، دارا محله، وزیرلی، فریملی، مالبل، آغدامکلی، ملیکلی، فلشیلی، منجیلی، دلکلی، چرماخلی و ابدالی.
همانند گذشته خود اودیان در پیشه های گوناگونی مشغول هستند، از جمله دام پروری، برنج کاری، پرورش کرم ابریشم، باغبانی، پرورش ماکیان، بنایی و شرابسازی. بسیاری از جشن ها، مراسم و روزهای تقویم اودی به کشاورزی مربوط است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاجداد اودیان یکی از بیست و شش قبیله ای بودند که نقش اساسی در ایجاد آلبانیای قفقاز داشتند. کشوری که قرن ها سوم و چهارم پیش از میلاد در جمهوری آذربایجان کنونی در جنوب داغستان قرار داشت.
اودی باستانی زبان اصلی آلبانیای قفقاز بود. قبیله اودی در نوشته های هرودت، استرابو و پلینیوس توصیف شده اند. بنا به نوشته این مورخان اودیان به دنبال تهاجم نظامی ایرانیان به رهبری خشایارشا به یونان در سیاست فعال شدند.
آنها تنها اقلیت قومی در جمهوری آذربایجان هستند که توانسته اند وابستگی خود به مسیحیت را حفظ کنند. کلیسای مستقل رسالتی آلبانیای قفقاز - اودی در نیج واقع شده است. زبان اودی یک زبان قفقازی شمالی است. اودی های امروزی به هر دو زبان اودی و آذری تکلم می کنند.
در طول قرن های پنجم تا نهم میلادی مسیحیان در آلبانیای قفقاز از الفبای آلبانیای قفقاز استفاده می کردند. در نتیجه ضعف سیاسی آلبانیای قفقاز و حوزه مذهبی آلبانیای قفقاز این خط به مرور منسوخ شد. در حال حاضر الفبای اودی از ۵۲ حرف تشکیل شده است.
نخستین مدرسه اودی و به دنبال آن یک مدرسه روستایی روسی در ۱۸۵۴ در نیج به راه افتاد. از ۱۹۳۱ تا ۱۹۳۳ اودیان به زبان خود تحصیل می کردند. از ۱۹۳۷ آموزش ایشان به زبان آذری شد.
سکونتگاه نیج منطقه ای منحصر به فرد است و چینش، سیستم حمل و نقل ساختمان های خصوصی، عمومی و مذهبی غیرمعمول دارد. نیج مکان منحصر به فردی نیز هست، گروه های قومی و مذهبی گوناگونی در طول تاریخ در آن ساکن بوده اند. این سکونتگاه به چندین محله بر اساس روابط خانوادگی ساکنان آن تقسیم می شود. عملاً نام تمامی محلات آن به زبان آذری است، همانند خواجه بایلی، دارابگ، دارا محله، وزیرلی، فریملی، مالبل، آغدامکلی، ملیکلی، فلشیلی، منجیلی، دلکلی، چرماخلی و ابدالی.
همانند گذشته خود اودیان در پیشه های گوناگونی مشغول هستند، از جمله دام پروری، برنج کاری، پرورش کرم ابریشم، باغبانی، پرورش ماکیان، بنایی و شرابسازی. بسیاری از جشن ها، مراسم و روزهای تقویم اودی به کشاورزی مربوط است.
wiki: نیج