نیت

[ویکی شیعه] نِیَّت به معنای قصد و اراده برای انجام کار است. بر اساس روایات، ارزش هر کار با توجه به «نیت» آن تعیین می شود. متون روایی، نیت را اصل و شالوده کارها و اعمال را ثمره آن معرفی کرده و مسلمانان را به داشتن نیت پاک و مخلصانه، توصیه نموده و نیت فاسد و ریایی را عامل از بین رفتن روزی و پیش آمدن بلا و گرفتاری دانسته اند. بنا بر نظر فقهای شیعه، نیت کردن در عبادات ضروری است؛ و از ارکان نماز است.
«نیت» در لغت به معنای «قصد»، «اراده»، «عزم» و «اندیشه» به کار رفته و در اصطلاح نیز به معنای قصد و اراده ای است که انسان را به چیزی وادار کند. از محقق طوسی نقل شده که «نیت»، قصد انجام دادن فعل و واسطه بین علم و عمل است. مصباح یزدی نیز نیت را به «انگیزه اختیاری و آگاهانه برای انجام دادن کارها»، تعریف کرده است.
بر اساس روایات، ارزش و اهمیت هر کاری بر اساس نیت و انگیزه آن تعیین می شود؛ به علاوه اینکه نیت های ریایی باعث باطل شدن عمل و نیت های مخلصانه و با قصد قربت به خداوند، باعث کمال عمل می شوند؛ طبق حدیث معروف «إنّما الأعمالُ بالنیّات»، اعمال انسان در گرو نیت هاست، معصومان(ع) در روایات بسیاری، بر داشتن نیت پاک و مخلصانه تاکید کرده و نیت فاسد را عامل از بین رفتن برکت و روزی انسان و پیش آمدن بلا و گرفتاری معرفی نمودند.

[ویکی اهل البیت] منظور از «نیت » همان عزم راسخ و اراده محکم برای انجام کار است، قطع نظر از این که انگیزه الهی در آن باشد یا انگیزه های مادی.
بدیهی است کار هنگامی به ثمر می رسد که انسان با اراده قوی و خلل ناپذیر و عزمی راسخ وارد آن شود؛ تحصیل دانش، تجارت، زارعت، کارهای تولیدی، کارهای اجتماعی و سیاسی و خلاصه هر عمل مثبتی هنگامی به نتیجه می رسد که با تردید و دودلی آغاز نشود و این در صورتی ممکن است که انسان قبلاً روی برنامه ای که می خواهد انجام دهد. مطالعه کافی داشته باشد؛ از منافع کار و نتائج و شرایط و موانع احتمالی آن کاملا مطلع باشد و با اراده قوی وارد عمل شود و با گامهای استوار و محکم به سوی مقصد حرکت کند.
در اعمال اخلاقی نیز اراده و نیت قاطع لازم است. افراد سست اراده هرگز به جایی نمی رسند و با برخورد به اندک مانعی از راه می مانند؛ اصولا اراده ضعیف نیروی انسان را نیز تضعیف می کند و به عکس اراده قوی تمام نیروها و استعدادهای درون را بسیج می نماید و انسان را به سوی مقصد به حرکت درمی آورد.
این همان چیزی است که در قرآن مجید از آن تعبیر به «عزم » شده است و پیامبران بزرگ الهی به خاطر اراده نیرومندشان «اولواالعزم » نامیده شده اند.
قرآن خطاب به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله می گوید: «فاذا عزمت فتوکل علی الله»؛ (نخست با یارانت مشورت کن) و هنگامی که تصمیم گرفتی (محکم بایست و) توکل بر خدا کن! (سوره آل عمران، آیه 159)
در مورد حضرت آدم علیه السلام می فرماید: «ولقد عهدنا الی آدم من قبل فنسی ولم نجد له عزما»؛ ما از آدم پیمان گرفته بودیم (که نزدیک درخت ممنوع نشود و فریب شیطان را نخورد) ولی او فراموش کرد و عزم و اراده محکمی (برای وفای به عهد) در او نیافتیم. (سوره طه، آیه 115)
در روایات اسلامی نیز اشارات قابل ملاحظه ای به این معنی شده است: از جمله در یکی از دعاهای ماه رجب از امام کاظم علیه السلام می خوانیم: «و قد علمت ان افضل زاد الراحل الیک عزم ارادة یختارک بها و قد ناجاک بعزم الارادة قلبی؛ من بخوبی می دانم که برترین زاد و توشه رهروان راه تو، اراده محکمی است که تو را به وسیله آن برگزیند و دل من با اراده محکم به مناجات تو پرداخته است».

نیت ( به انگلیسی: NEET ) ، مخفف کلمه Not in Education, Employment, or Training است که به معنای شخصی است که «نه درس می خواند، نه شاغل است و نه مهارتی می آموزد». این طبقه بندی در اواخر دهه ۱۹۹۰ از انگلستان آغاز شد و کاربرد آن در درجات مختلف به سایر کشورها و مناطق از جمله ژاپن، کره جنوبی، چین، تایوان، کانادا و ایالات متحده گسترش یافته است. گروه NEET شامل افراد بیکار ( افراد بدون شغل و متقاضی کار ) و همچنین افراد خارج از نیروی کار ( بدون شغل و متقاضی کار ) است. برای توصیف افرادی که در این شرایط هستند معمولاً رنده بندی سنی قائل می شوند تا از احتساب بازنشستگان در سن پیری جلوگیری شود.
در انگلستان، این طبقه بندی شامل افراد ۱۶ تا ۲۴ سال می باشد ( برخی از افراد ۱۶ و ۱۷ ساله هنوز در تحصیلات اجباری هستند ) . در ژاپن، طبقه بندی شامل افراد بین ۱۵ تا ۳۴ سال است که شاغل نیستند، به خانه داری مشغول نیستند یا به دنباله تحصیل و یادگیری حرفه ای نیستند.
سنجش NEET باید از نرخ NLFET ( "نه در نیروی کار، نه در حال تحصیل یا آموزش" ) که در گزارش سال ۲۰۱۳ سازمان بین المللی کار پیرامون اشتغال جهانی برای جوانان ارائه گردید متمایز شود. NLFET مشابه NEET است، اما جوانان بیکار ( که بخشی از نیروی کار هستند ) را حذف می کند.
این کلمه پس از استفاده از آن در گزارش سال ۱۹۹۹ توسط واحد طرد اجتماعی ( SEU ) گسترش یافت. [ ۱] پیش از این از عبارت
«وضعیت صفر» "status zero"که معنایی مشابه داشت استفاده می شد. اندی فرلونگ می نویسد که استفاده از اصطلاح NEET تا حدودی به دلیل بار منفی اصطلاح "بدون وضعیت" "no status"رایج شد. [ ۲] طبقه بندی فوق به طور خاص در مقالات دولت محلی بازتعریف شده است، مثلاً «پاسخ دهندگانی که بیکار بودند یا به دنبال شغل بودند، از کودکان یا اعضای خانواده مراقبت می کردند، در تعطیلات بدون حقوق یا مسافرت به سر می بردند، بیمار یا ناتوان گردیده بودند یا مشغول انجام کار داوطلبانه یا هرچیز دیگری بودند» در این لیست آورده نمی شدند. با همه اینها، NEET هیچ تعریف مورد توافق و هیچ معیار دقیقی برای سنجش، به ویژه در رابطه با عدم فعالیت اقتصادی، ندارد. کارن رابسون می نویسد که این طبقه بندی «عملاً بحث های پیرامون «بیکاری جوانان» در ادبیات بریتانیا را مصادره کرده است. [ ۳] اسکات یتس و مالکوم پین می گویند که در ابتدا یک "تمرکز کل نگر" توسط سیاست گذاران بر روی گروه NEET وجود داشت که به مشکلاتی که جوانان از سر گذرانده بودند نگاه می کرد، اما با گذار وضعیت NEET به قالب های منفی - "به عنوان منعکس کننده مجموعه ای از خطرات، مشکلات و جهت گیری های منفی از جانب جوانان» قلمداد شد. [ ۴] آمار NEET در انگلستان توسط وزارت آموزش ( DfE ) منتشر می شود. [ ۵] روش مورد استفاده در محاسبه تعداد NEETهای ۱۶–۱۸ ساله با روش مورد استفاده برای افراد ۱۶–۲۴ ساله متفاوت است. اولی متکی به طیف وسیعی از منابع است، دومی به بررسی نیروی کار می پردازد. [ ۶]

نیّت
در اصطلاح فقهی، قصد اطاعت از فرمان خدا و تقرب به او از ابتدا تا انتهای عمل عبادی. جز سید مرتضی، دیگر فقها نبود آن را موجب بطلان عمل عبادی می دانند. در تحقیق نیت کافی است به کلی از آن غفلت نشود، گرچه به زبان یا ذهن درنیاید. در اعتبارِ قصد وجوب یا استحباب و یا تمییز (نماز ظهر یا عصر) اختلاف است.