نوشهرگرایی[ ۱] ( به انگلیسی:New Urbanism ) یک جنبش طراحی شهری است که با ایجاد محله های قابل پیاده راهور حاوی طیف وسیعی از انواع مسکن و شغل، عادات سازگار با محیط زیست و ترویج این ویژگی ها تعریف می شود. این جنبش در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی در ایالات متحده به وجود آمد و به تدریج بر بسیاری از جنبه های توسعه املاک و مستغلات، برنامه ریزی شهری و استراتژی های کاربری اراضی شهرداری ها تأثیر گذاشت. نوشهرگرایی تلاش می کند تا به مشکلات مرتبط با گسترش بی رویه شهرها و توسعه حومه ها پس از جنگ جهانی دوم رسیدگی کند. [ ۲]
نوشهرگرایی به شدت تحت تأثیر شیوه های طراحی شهری است که تا زمان ظهور خودرو قبل از جنگ جهانی دوم برجسته بودند. این جنبش شامل ده اصل اساسی مانند توسعه سنتی محله های شهری ( TND ) [ en ۱] و توسعه ترانزیت - محور ( TOD ) را در بر می گیرد. [ ۳] همه این ایده ها را می توان به دو مفهوم بازگرداند: ایجاد حس تعلق در اجتماع و جامعه و توسعه شیوه های زیست محیطی. [ ۴]
نهاد سازماندهی نوشهرگرایی کنگره نوشهرسازی است که در سال ۱۹۹۳ میلادی تأسیس گردید. متن اصلی منشور این کنگره به این نحو آغاز می شود:
ما از تجدید ساختار سیاست های عمومی و شیوه های توسعه برای حمایت از اصول زیر حمایت می کنیم: محله ها باید از نظر کاربری و جمعیت متنوع باشند. جوامع باید برای عابر پیاده و ترانزیت ( حمل ونقل عمومی ) و همچنین خودرو طراحی شوند. شهرها و شهرک ها باید توسط فضاهای عمومی و نهادهای اجتماعی تعریف شده و به طور قابل دسترسی جهانی ( کلی و عمومی ) شکل بگیرند. مکان های شهری باید با معماری و طراحی منظری که تاریخ محلی، آب و هوا، بوم شناسی و عملکرد ساختمان سازی را بزرگداشت می کند شکل و قاب بندی شوند. [ ۵] [ en ۲]
نوشهرگرایان از برنامه ریزی منطقه ای برای فضای باز حمایت می کنند. معماری و برنامه ریزی متناسب با بافت اجتماعی؛ تأمین زیرساخت های کافی مانند امکانات ورزشی، کتابخانه ها و مراکز اجتماعی؛[ ۶] و توسعه متوازن مشاغل و مسکن ها نیز از اهداف آنان است. آنها بر این باورند که استراتژی های آنها می تواند با تشویق مردم به دوچرخه سواری، پیاده روی یا استفاده از قطار، ازدحام ترافیک را کاهش دهد. آنها همچنین امیدوارند که این اقدامات موجب افزایش عرضه مسکن ارزان قیمت و مهار گسترش حومه شهرها شود. منشور نوشهرگرایی همچنین موضوعاتی مانند حفظ اماکن تاریخی، خیابان های امن، ساختمان های سبز، و توسعه مجدد اماکن و زمین های موسوم به «Brownfield land"[ en ۳] را پوشش می دهد. ده اصل شهرسازی هوشمند همچنین دستورالعمل هایی را برای رویکردهای نوشهرگرایی بیان می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنوشهرگرایی به شدت تحت تأثیر شیوه های طراحی شهری است که تا زمان ظهور خودرو قبل از جنگ جهانی دوم برجسته بودند. این جنبش شامل ده اصل اساسی مانند توسعه سنتی محله های شهری ( TND ) [ en ۱] و توسعه ترانزیت - محور ( TOD ) را در بر می گیرد. [ ۳] همه این ایده ها را می توان به دو مفهوم بازگرداند: ایجاد حس تعلق در اجتماع و جامعه و توسعه شیوه های زیست محیطی. [ ۴]
نهاد سازماندهی نوشهرگرایی کنگره نوشهرسازی است که در سال ۱۹۹۳ میلادی تأسیس گردید. متن اصلی منشور این کنگره به این نحو آغاز می شود:
ما از تجدید ساختار سیاست های عمومی و شیوه های توسعه برای حمایت از اصول زیر حمایت می کنیم: محله ها باید از نظر کاربری و جمعیت متنوع باشند. جوامع باید برای عابر پیاده و ترانزیت ( حمل ونقل عمومی ) و همچنین خودرو طراحی شوند. شهرها و شهرک ها باید توسط فضاهای عمومی و نهادهای اجتماعی تعریف شده و به طور قابل دسترسی جهانی ( کلی و عمومی ) شکل بگیرند. مکان های شهری باید با معماری و طراحی منظری که تاریخ محلی، آب و هوا، بوم شناسی و عملکرد ساختمان سازی را بزرگداشت می کند شکل و قاب بندی شوند. [ ۵] [ en ۲]
نوشهرگرایان از برنامه ریزی منطقه ای برای فضای باز حمایت می کنند. معماری و برنامه ریزی متناسب با بافت اجتماعی؛ تأمین زیرساخت های کافی مانند امکانات ورزشی، کتابخانه ها و مراکز اجتماعی؛[ ۶] و توسعه متوازن مشاغل و مسکن ها نیز از اهداف آنان است. آنها بر این باورند که استراتژی های آنها می تواند با تشویق مردم به دوچرخه سواری، پیاده روی یا استفاده از قطار، ازدحام ترافیک را کاهش دهد. آنها همچنین امیدوارند که این اقدامات موجب افزایش عرضه مسکن ارزان قیمت و مهار گسترش حومه شهرها شود. منشور نوشهرگرایی همچنین موضوعاتی مانند حفظ اماکن تاریخی، خیابان های امن، ساختمان های سبز، و توسعه مجدد اماکن و زمین های موسوم به «Brownfield land"[ en ۳] را پوشش می دهد. ده اصل شهرسازی هوشمند همچنین دستورالعمل هایی را برای رویکردهای نوشهرگرایی بیان می کند.
wiki: نوشهرگرایی