نورثروپ تی ۳۸ تالون

نورثروپ تی - ۳۸ تالون ( به انگلیسی: Northrop T - 38 Talon ) یک هواپیمای ساختِ کارخانهٔ نورثروپ در کشور ایالات متحده آمریکا است که در سال ۱۹۶۱–۱۹۷۲ ساخته شد. نخستین استفاده کنندهٔ این هواپیما نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا بوده است. این هواپیما برای نخستین بار در ۰۱۹۵۹−۰۳−۱۰ ۱۰ مارس ۱۹۵۹ میلادی مورد استفاده قرار گرفت. این هواپیما جزو جت های مافوق صوت به شمار می آید که مهمترین هدف از ساخت این هواپیما، آموزش خلبانان جنگنده می باشد. در سپتامبر سال ۲۰۱۸ میلادی، نیروی هوایی ایالت متحده آمریکا اعلام کرد هواپیما بوئینگ تی - ۷ رد هاوک تا سال ۲۰۲۳ میلادی جایگزین نورثروپ تی - ۳۸ تالون خواهد شد.
در سال ۱۹۵۲ میلادی کارخانه نورتروپ کار بر روی یک پروژه جنگنده، نورثروب ان - ۱۰۲ فنگ ( N - 102 Fang ) ، با بال دلتا روی شانه و یک موتور تک موتوری را آغاز کرد. موتور پیشنهادی جنرال الکتریک جی۷۹ با داشتن وزنی نزدیک به دو تن، به این معنی بود که هواپیمای تولید شده بزرگ و گران قیمت خواهد بود. سپس در سال ۱۹۵۳ میلادی، نمایندگان بخش موتور هواپیماهای کوچک تازه تأسیس جنرال الکتریک به نورتروپ یک موتور نسبتاً کوچک ( حدود ۴۰۰ پوند وزن نصب شده ) با قابلیت ۲۵۰۰ پوند رانش نشان دادند و ادگار اشموید، معاون مهندسی نورتروپ، امکان معکوس کردن روند را دید. جنگنده های بزرگ اشموید و مهندس ارشد ولکو گسیچ تصمیم گرفتند یک جنگنده کوچک دو موتوره «هات میله» به نام ان - ۱۵۶ ( N - 156 ) را انتخاب کنند. نورثروپ پروژه ان - ۱۵۶ ( N - 156 ) خود را در سال ۱۹۵۴ میلادی با هدف ساخت یک جت جنگنده مافوق صوت کوچک باقابلیت عملیات از ناوهای اسکورت نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا آغاز کرد. با این حال، هنگامی که نیروی دریایی تصمیم گرفت تجهیز ناوگان خود را به این روش دنبال نکند، کارخانه نورتروپ طراحی ان - ۱۵۶ ( N - 156 ) را با استفاده از بودجه داخلی ادامه داد و آن را به عنوان یک جنگنده سبک وزن ( معروف به N - 156F ) به بازار صادرات روانه کرد.
در اواسط دهه ۱۹۵۰ میلادی، نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا یک الزام عملیاتی عمومی برای یک مربی مافوق صوت را صادر کرد و قصد داشت تا لاکهید تی - ۳۳ شوتینگ استار متعلق به دهه ۱۹۴۰ میلادی خود را بازنشسته کند. مقامات نورثروب تصمیم گرفتند N - 156 را با این رقابت تطبیق دهند. تنهاکاندیدای دیگر، نسخه دو صندلی یعنی نورث امریکن اف - ۱۰۰ سوپرسیبر آمریکای شمالی بود. اگرچه F - 100 کاندیدای ایده آل برای یک هواپیمای آموزشی در نظر گرفته نمی شد ( این هواپیما قادر به ریکاوری پس از چرخش نیست ) ، به دلیل وضعیت قراردادی مورد علاقه آن شرکت در رقابت های انجمن ملی هوانوردی و همچنان به عنوان برگزیده رقابت در نظر گرفته می شد. با این حال، مقامات نورثروب به طور قانع کننده ای مقایسه های هزینه های چرخه عمر را ارائه کردند که نمی توان آن را نادیده گرفت و با دریافت سفارش سه نمونه اولیه، قرارداد به آنها منعقدشد. اولین هواپیما ( با نام YT - 38 ) در ۱۰ آوریل ۱۹۵۹ پرواز کرد. این نمونه به سرعت مورد استفاده قرار گرفت و اولین نمونه های تولیدی در سال ۱۹۶۱ میلادی تحویل شد و در ۱۷ مارس همان سال به طور رسمی وارد خدمت شد و مکمل جت آموزشی اولیه سسنا تی - ۳۷ تویت بود. هنگامی که تولید در سال ۱۹۷۲ میلادی به پایان رسید، 1187 T - ۳۸ ساخته شد ( به علاوه دو نمونه اولیه N - 156T ) . از زمان معرفی، تخمین زده می شود که حدود ۵۰۰۰۰ خلبان نظامی در این هواپیما آموزش دیده اند. نیروی هوایی ایالت متحده آمریکا یکی از معدود نیروهای پروازی مسلح باقی می ماند که از مربیان نهایی مافوق صوت اختصاص داده شده استفاده می کند، زیرا بیشتر آنها مانند نیروی دریایی ایالات متحده ازمربیان زیر صوت بالا استفاده می کنند.