نورالدین محمد جهانگیر

[ویکی فقه] جهانگیر، نورالدین محمد، چهارمین پادشاه از بابریان هند و بزرگ ترین پسر اکبرشاه می باشد.
وی در ۱۷ ربیع الاول ۹۷۷ در فتحپور در نزدیکی آگره به دنیا آمد. مادرش ، مریم الزمانی ، هندو و از خاندان راجپوت بود. وی پس از ازدواج ، سلیمه سلطان بیگم نامیده شد. پیش از به دنیا آمدن جهانگیر، هیچ یک از فرزندان اکبر شاه زنده نمی ماندند و شاه برای زنده ماندن جهانگیر به دعا و همت شیخ سلیم چشتی متوسل شده بود؛ ازاین رو، پس از به دنیا آمدن شاهزاده در منزل شیخ ، او را سلیم نام نهاد و به حرمت نام شیخ ، شاهزاده را شیخو بابا نامید
تحصیلات
سلیم از چهار سالگی به مکتب رفت و در هشت سالگی منصب ده هزاری گرفت . در ۹۹۰، بَیرام خان تربیت او را عهده دار شد . سلیم نزد معلمان یسوعی (ژزوئیت ) نیز درسهایی آموخت . نخستین بار در ۹۹۳ با دختر راجا بِهگونْته / بهگوان داس ازدواج کرد . و ده سال بعد، وی با زنانی از ملیتها و مذاهب مختلف ازدواج کرد.
اعلام استقلال
علاقه شدید اکبرشاه به سلیم مانع از شرکت سلیم در توطئه های درباری علیه پدر نشد. در ۱۰۰۱، در پی بیماری شدید اکبرشاه ، سلیم به مسموم کردن پدرش متهم گردید و از این زمان به بعد مناسبات آن دو سخت تیره شد، چندان که در۱۰۰۸، اکبرشاه مدتی سلیم را به سبب رفتار ناشایست و زیاده روی در شرابخواری نزد خود بار نداد. وی در ۱۰۰۹ سلیم را برای سرکوب امیران رانا امرسینگ (رانا، عنوان راجاهای چَتْور)، به شمال غربی هند فرستاد، اما این مأموریت به دلیل تن پروری سلیم انجام نشد. پس از آن سلیم ، به سفارش اطرافیان و با استفاده از دوری اکبر از آگره و درگیری او با دکنیان ، به قصد تسخیر آگره به آنجا رفت ، اما مادربزرگش ، او را از این کار بازداشت . اندکی بعد سلیم به اللّه آباد رفت و اعلام استقلال کرد .
علت عصیان بر پدر
...