نورالدین جعفر بدخشی

[ویکی فقه] بَدَخْشی ، نورالدین جعفر (۷۴۰-۷۹۷ق /۱۳۳۹- ۱۳۹۵م )، عارف ، صوفی و شاگرد برجسته میرسید علی همدانی (د ۷۸۶ق /۱۳۸۴م ) بود.
نورالدین در رستاق بازار، واقع در غرب بدخشان به دنیا آمد. از دوران کودکی و جوانی وی اطلاعی در دست نیست ، اما چنانکه خود در معروف ترین اثرش ، خلاصة المناقب آورده است ، پیش از ملاقات با میرسید علی همدانی در ۷۷۳ق ، از زادگاه خود مهاجرت کرده ، و در ختلان ساکن شده بود.
استاد
و درسال ۷۷۳ق به تشویق یکی از دوستانش به نام اخی علی حق گوی ، به دیدار میرسید علی همدانی به روستای علیشاهیان یا علیشاه رفت و از همان ابتدا شیفته او شد. اما میرسیدعلی که ظاهراً هنوز آمادگی لازم برای بیعت را در او نمی دید، پذیرفتن او را چند ماهی به تعویق انداخت تا سرانجام در عید فطر همان سال او را به شاگردی خود قبول کرد. از آن هنگام تا زمان مرگ میرسیدعلی همدانی ، نورالدین جعفر همواره ملازم او بود و از ارشاد و تربیت او بهره مند می شد.
جایگاه بدخشی نزد استاد
وی با استفاده از این ارشادات و با مجاهده خالصانه ، نزد میرسیدعلی مقامی رفیع یافت و یکی از شاگردان خاص او شد، چنانکه سید در چند مورد در حضور خود به نورالدین اجازه بیعت داد و مردم را به بیعت با او تشویق نمود. همچنین هرگاه که به سفر می رفت ، وظیفه تدریس و ارشاد مریدان را برعهده نورالدین می گذاشت و خود از طریق نامه هایی که می فرستاد، با او ارتباط داشت . میرسیدعلی همدانی هنگامی که به قصد سفر حج قریه علیشاهیان را ترک می گفت ، بدخشی را بر مسند خود نشاند، به او اجازه قبول توبه طالبان و تعلیم ذکر به مریدان را داد و پوستین و آفتابه خود را به او بخشید. پس از بازگشت از سفر حج نیز بخشی از لوازم شخصی خود را در اختیار او گذارد. سید غالباً بدخشی را در حضور دیگر مریدان می ستود، اما گاه نیز در مواردی بر او عتاب می کرد.
مرگ استاد
...