نمونه برداری

نمونه برداری (پردازش سیگنال). نمونه برداری، یکی از مهم ترین مراحل فرایند تبدیل سیگنال آنالوگ به دیجیتال است. در تئوری پردازش سیگنال گسسته اثبات می شود که حداقل فرکانس نمونه برداری می بایست دو برابر پهنای باند فرکانسی سیگنال نمونه برداری شده باشد تا بتوان سیگنال پیوسته را از سیگنال نمونه برداری شده بازسازی نمود.
می توان گسسته سازی یک سیگنال پیوسته را به دو مرحله تقسیم کرد:
• تبدیل سیگنال پیوسته به یک سیگنال پیوسته ولی نمونه برداری شده.
• گسسته سازی سیگنال نمونه برداری شده.
در شکل، سیگنال در مراحل مختلف نمایش داده شده است. ابتدا سیگنالی پیوسته x c ( t ) که ورودی سیستم است نمایش داده شده است. سپس این سیگنال در سیگنال s ( t ) ضرب می شود.
x s ( t ) = x c ( t ) s ( t )
که سیگنال s ( t ) به صورت زیر تعریف می شود:
s ( t ) = δ ( t − n T )
که T دوره تناوب نمونه برداری، n عددی طبیعی و δ تابع دلتای دیراک است. حاصل x s ( t ) سیگنالی است پیوسته، ولی نمونه برداری شده. در نهایت سیگنال نمونه برداری شده گسسته می شود، یعنی: x = x s ( n T )

نمونه برداری (پزشکی). در پزشکی، نمونه برداری عبارت است از جمع آوری ماده از بدن برای کمک به فرایند تشخیص پزشکی و/یا ارزیابی نشانهای برای درمان، آزمایش های پزشکی بیشتر یا روش های دیگر. در این معنا، نمونه، ماده جمع آوری شده است و ابزار نمونه گیری یا نمونه بردار، فرد یا ماده ای است که نمونه را جمع آوری می کند.
نمونه گیری پیش نیاز بسیاری از آزمایش های پزشکی است، اما عموماً برای تاریخچه پزشکی، معاینه بالینی و آزمایش های رادیولوژی پیش نیاز نیست.
• به دست آوردن مواد دفعی یا موادی که به هر حال از بدن خارج می شوند، مانند ادرار، مدفوع، خلط یا استفراغ، با جمع آوری مستقیم هنگام خروج. نمونه بزاق را نیز می توان از دهان جمع آوری کرد.
جراحی ( برش ) ، یک روش جراحی برای برداشتن نمونه های جامد یا بافت نرم است.
• سوراخ کردن ( که سنتز نیز نامیده می شود ) و به دنبال آن آسپیراسیون روش اصلی مورد استفاده برای نمونه برداری از بسیاری از انواع بافت ها و مایعات بدن است. نمونه هایی از آن عبارتند از توراکوسنتز برای نمونه برداری از مایع حفره جنب و آمنیوسنتز برای نمونه گیری از مایع آمنیوتیک. روش اصلی سنتز، به نوبه خود، بافت برداری آسپیراسیون است، اما سوزن هایی با طراحی متفاوت نیز وجود دارد، مانند آسپیراسیون مغز استخوان. سوراخ کردن بدون آسپیراسیون ممکن است برای مثال در نمونه گیری خون مویرگی کافی باشد.
• خراش دادن یا کشیدن. در تست پاپ، سلول ها از دهانه رحم با کاردک و برس مخصوص یا دستگاه جارو مخصوص بدون نیاز به سوراخ کردن بافت از طریق واژن وارد می شود، خراشیده می شوند. سلول های بافت پوششی برای آزمایش DNA را می توان با کشیدن سواب داخل گونه در دهان به دست آورد.