نقد تجسم اعمال

[ویکی فقه] مساله ی تجسم اعمال مربوط به جهان پس از مرگ است، زیرا شاخه ای از کیفر و پاداش اخروی است. اگر چه این مسئله، در بحث شاهدان قیامت، نیز می تواند راهگشا باشد، زیرا هرگاه اعمال و کردار انسان گنه کار در سرای دیگر تجسم یابد، خود بهترین شاهد و گواه بر جرم بوده و راه هرگونه انکار را بر او می بندد.
مقصود از تجسم یا تمثل اعمال و احوال انسان، این است که آن چه انسان در این جهان انجام داده است، در سرای دیگر مشاهده می کند؛ یعنی پاداش ها و کیفرها، نعمت ها و نقمت ها، شادمانی و دردها، همگی حقایق اعمال دنیوی انسانهاست که در حیات اخروی خود را نشان می دهند.
اهمیت بحث
مساله تجسم اعمال، اساس مذهبی دارد و شرایع و مذاهب آن را در باب اصول عقاید مطرح کرده اند و خواسته اند مساله چگونگی لذت و الم (درد) اخروی که شرایع، بدان نازل شده اند را بدانند. همچنین این مساله در عالم اسلام به طور جدی مورد بحث قرار گرفته است، و هر یک از عالمان اسلامی سعی کرده اند مساله را طوری حل کنند که با اصول اسلامی منافات نداشته باشد. اما در این میان حکمت متعالیه این مساله را به نحو خاصی مورد بررسی قرار داده است. و معتقد است که آثار و اعمال انسان در نشئه دنیوی، بعینه در نشئه دیگر مجسم می گردد.
معنای لغوی تجسم اعمال
تجسم اعمال در لغت به معنای به شکل، جسم، و پیکر درآمدن موجودات غیرمادی مانند: عقاید، اخلاق و اوصاف افعال و آثار انسان است.
معنای اصطلاحی تجسم اعمال
...