شرایع

/SarAye~/

لغت نامه دهخدا

شرایع. [ ش َ ی ِ ] ( ع اِ ) شرائع. ج ِ شریعة. آیینی که پیغمبران از جانب خدای تعالی بر بندگان آورند. ( ناظم الاطباء ) : بیان شرایع به کتاب تواند بود. ( کلیله و دمنه ). تنفیذ شرایع دین و اظهار طرایق... بی سیاست پادشاه دیندار صورت نبندد. ( کلیله و دمنه ). رجوع به شریعة شود.

فرهنگ فارسی

جمع شریعت
( اسم ) جمع شریعت آیینهای پیامبران .

فرهنگ معین

(شَ یِ ) [ ع . شرائع ] (اِ. ) جِ شریعت .

فرهنگ عمید

۱. [جمعِ شریعَة] = شریعت
۲. [جمعِ شَریعَة] = شریعه

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] شرایع (ابهام زدایی). واژه شرایع در دو معنی متفاوت استعمال شده:۱. شَرایِع به معنی شریعت ها۲. شَرایِع به معنی کتاب «شرائع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام»
...

دانشنامه آزاد فارسی

شَرایِع
(نام کامل: شَرایع الاسلام فی مَسائل الحَلال والحَرام) تألیف محقق حلی، کتابی به عربی، در فقه امامیه. در جامعیت و حسن ترتیب ابواب فقهی اثری بسیار مهم است. بیشتر مجموعه های بزرگ فقهی امامیه مانند جواهر الکلام، اثر محمدحسن نجفی، شرحی بر این کتاب اند. شرایع سال ها متن درسی بوده و شروح بسیار بر آن نوشته شده است. محقق حلی خود شرایع را خلاصه کرد و آن را النافع فی مختصر الشرایع نامید که به المختصر النافع نیز معروف است.

پیشنهاد کاربران

سلیم
شرایع: واژه ای اربی ست برابر با آیین پیامبران آسمانی ( خداوندی ) .
شرایع: روش ها
شریعت ها
آیین ها
سنت های ائمه و پیامبران
شرع، شریعت
احکامی که خداوند توسط پیامبران بر بندگان خود مقرر نموده است.
جمع شریعت

بپرس