نقاشی هندی دارای سنت و تاریخ بسیار طولانی در میان هنر هندی ها است؛ با این حال، به دلیل شرایط آب و هوایی هندوستان، نمونه های اولیه کمی از نقاشی های این تمدن باقی مانده است. [ ۱] اولین نقاشی های هندی، نقاشی های صخره نگاره های دوران ماقبل تاریخ بودند، مانند سنگ نگاره هایی که در پناهگاه های صخره ای بهیمبتکا کشف شده است. برخی از نقاشی های صخره ای عصر حجر که در میان پناهگاه های صخره ای بهیمبتکا یافت شده اند، تقریباً ۱۰۰۰۰ سال قدمت دارند.
در ادبیات باستانی ادیان هندو و بودایی به کاخ ها و دیگر ساختمان های تزئین شده با نقاشی ( چیترا ) اشاره شده است، [ ۲] اما نقاشی های غارهای آجانتا از معدود موارد باقی مانده اند و مهم ترین آثار باستانی هندوستان به شمار می روند. احتمالاً در این دوره نقاشی هایی با مقیاس کوچک تر در نسخه های خطی نیز انجام می شد، اگرچه اولین آثار باقی مانده مربوط به دوره قرون وسطی است. [ ۱] سبک جدیدی در عصر گورکانیان به عنوان تلفیقی از مینیاتور ایرانی با سنت های قدیمی تر هند پدیدار شد و از قرن هفدهم میلادی این سبک در سراسر دربارهای دودمان های هندی، از مذاهب مختلف، ترویج یافت و هر یک از این دربارها سبک محلی مخصوص خودشان را توسعه دادند. واپسین این سبک ها نقاشی های کمپانی است که برای مشتریان بریتانیایی تحت حکومت راج بریتانیا ایجاد شد و از قرن نوزدهم در مدارس هنری و در راستای سیاست های غربی توسعه یافت. این مسیر منجر به نقاشی مدرن هندی شد که به طور فزاینده ای به ریشه های هندی وفادار است.
نقاشی های هندی را می توان به دسته های نقاشی های دیواری، نگارگری ها و نقاشی روی پارچه تقسیم کرد. نقاشی های دیواری ( مورال ) آثار بزرگی هستند که روی دیوارهای سازه ها ترسیم می شدند، مانند غارهای آجانتا و معبد کایلشنات. نقاشی های مینیاتوری در مقیاس بسیار کوچک تری، درون کتاب یا گلشن ( آلبوم ) نقاشی می شدند و بر روی مواد فاسد شدنی مانند کاغذ و پارچه شکل می گرفتند. آثاری از نقاشی های دیواری، با تکنیک های فرسکو، در تعدادی از مکان ها با معماری صخره ای هندی باقی مانده است که حداقل به ۲۰۰۰ سال قبل بازمی گردد، اما بقایای قرن اول و پنجم میلادی در غارهای آجانتا مهم ترین آنها هستند. [ ۳]
نقاشی های روی پارچه در زمینه ای محبوب تر، بیشتر به صورت هنر محلی ترسیم می شدند، برای مثال خوانندگان دوره گرد شعرهای حماسی، مانند بوپاهای راجستان و چیتراکاتی در جاهای دیگر، چنین نقاشی هایی می کشیدند تا به زائران اماکن مقدس به عنوان سوغاتی بفروشند. تعداد بسیار کمی از این طیف از آثار به بیشتر از ۲۰۰ سال قدمت می رسند، اما به نظر می رسد که این سنت بسیار قدیمی تر باشد. برخی از سنت های منطقه ای اینچنینی هنوز در حال تولید آثار هستند. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر ادبیات باستانی ادیان هندو و بودایی به کاخ ها و دیگر ساختمان های تزئین شده با نقاشی ( چیترا ) اشاره شده است، [ ۲] اما نقاشی های غارهای آجانتا از معدود موارد باقی مانده اند و مهم ترین آثار باستانی هندوستان به شمار می روند. احتمالاً در این دوره نقاشی هایی با مقیاس کوچک تر در نسخه های خطی نیز انجام می شد، اگرچه اولین آثار باقی مانده مربوط به دوره قرون وسطی است. [ ۱] سبک جدیدی در عصر گورکانیان به عنوان تلفیقی از مینیاتور ایرانی با سنت های قدیمی تر هند پدیدار شد و از قرن هفدهم میلادی این سبک در سراسر دربارهای دودمان های هندی، از مذاهب مختلف، ترویج یافت و هر یک از این دربارها سبک محلی مخصوص خودشان را توسعه دادند. واپسین این سبک ها نقاشی های کمپانی است که برای مشتریان بریتانیایی تحت حکومت راج بریتانیا ایجاد شد و از قرن نوزدهم در مدارس هنری و در راستای سیاست های غربی توسعه یافت. این مسیر منجر به نقاشی مدرن هندی شد که به طور فزاینده ای به ریشه های هندی وفادار است.
نقاشی های هندی را می توان به دسته های نقاشی های دیواری، نگارگری ها و نقاشی روی پارچه تقسیم کرد. نقاشی های دیواری ( مورال ) آثار بزرگی هستند که روی دیوارهای سازه ها ترسیم می شدند، مانند غارهای آجانتا و معبد کایلشنات. نقاشی های مینیاتوری در مقیاس بسیار کوچک تری، درون کتاب یا گلشن ( آلبوم ) نقاشی می شدند و بر روی مواد فاسد شدنی مانند کاغذ و پارچه شکل می گرفتند. آثاری از نقاشی های دیواری، با تکنیک های فرسکو، در تعدادی از مکان ها با معماری صخره ای هندی باقی مانده است که حداقل به ۲۰۰۰ سال قبل بازمی گردد، اما بقایای قرن اول و پنجم میلادی در غارهای آجانتا مهم ترین آنها هستند. [ ۳]
نقاشی های روی پارچه در زمینه ای محبوب تر، بیشتر به صورت هنر محلی ترسیم می شدند، برای مثال خوانندگان دوره گرد شعرهای حماسی، مانند بوپاهای راجستان و چیتراکاتی در جاهای دیگر، چنین نقاشی هایی می کشیدند تا به زائران اماکن مقدس به عنوان سوغاتی بفروشند. تعداد بسیار کمی از این طیف از آثار به بیشتر از ۲۰۰ سال قدمت می رسند، اما به نظر می رسد که این سنت بسیار قدیمی تر باشد. برخی از سنت های منطقه ای اینچنینی هنوز در حال تولید آثار هستند. [ ۴]
wiki: نقاشی هندی