نقاب چشمی گیج کننده

نقاب های چشمی گیج کننده ( به انگلیسی: Disruptive eye mask ) ، نشانه های استتاری هستند که چشم های جانور را از شکارچیان یا طعمه هایش پنهان می کند. آنها توسط جانور طعمه به کار می رود تا از دیده شدن توسط شکارچیان جلوگیری کند و به شکارچیان کمک می کند تا به طعمه نزدیک شوند. چشم شکل متمایز و رنگ تیره ای دارد که به دلیل کارکرد آن تعیین می شود و در سر آسیب پذیر قرار می گیرد و آن را به یک هدف طبیعی برای شکارچیان تبدیل می کند. می توان آن را با یک الگوی مخرب مناسب استتار کرد که به گونه ای استتار می شود که به سمت بالا یا از داخل چشم می رود، و گاهی یک خط چشم استتاری ( camouflage eyestripe ) ایجاد می کند. این توهم در برخی جانوران با یک چشم دروغین یا سر دروغین در جای دیگری از بدن، به شکل خودتقلیدی کامل می شود.
نقاب های چشمی گیج کننده در انواع جانوران، یعنی هم بی مهرگان مانند ملخ ها و هم مهره داران مانند ماهیان، قورباغه ها، پرندگان و مارها دیده می شود.
نقاب های چشمی نخستین بار توسط هنرمند آمریکایی ابوت هاندرسون تایر در سال ۱۹۰۹ مورد توجه قرار گرفت و توسط جانورشناس هیو کات در سال ۱۹۴۰ به طور گسترده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با این حال، در سال ۲۰۰۵، تیم کارو، جانورشناس تکاملی، هنوز می توانست ببیند که این فرض که نقاب های چشمی به عنوان استتار عمل می کنند، به طور علمی آزمایش نشده است.