نقاب اجتماعی یا استتار اجتماعی ( به انگلیسی: Masking ) ، در روان شناسی و جامعه شناسی، به فرآیندی گفته می شود که در آن فرد شخصیت یا رفتار طبیعی خود را برای انطباق با فشارهای اجتماعی، سوءاستفاده یا آزار و اذیت استتار می کند. نقاب زدن می تواند به شدت تحت تأثیر عوامل محیطی مانند والدین مقتدر، طرد اجتماعی و آزار روانی، فیزیکی، یا سوءاستفاده جنسی قرار گیرد. نقاب زدن می تواند رفتاری باشد که افراد به طور ناخودآگاه به عنوان مکانیسم های مقابله ای یا یک واکنش ضربه ای اتخاذ می کنند، یا می تواند رفتاری آگاهانه باشد که فرد اتخاذ می کند تا در هنجارهای ادراک شده اجتماعی یا ساخت گرایی قرار گیرد. نقاب زدن با حفظ رفتار اجرایی در ساختارها و فرهنگ های اجتماعی در ارتباط است. [ ۱]
نقاب یا استتار به معنای پنهان کردن یا استتار بخشی از خود به منظور هماهنگی بهتر با اطرافیانتان است. این یک استراتژی ناخودآگاه است که همهٔ انسان ها در حین رشد به منظور برقراری ارتباط با اطرافیان خود آن را رشد می دهند. با این حال، برای افراد مبتلا به اوتیسم، این استراتژی اغلب ریشه دارتر است و برای رفاه و سلامتی مضر است. [ ۲]
نقاب زدن و استتار شخصیت هر دو اصطلاحاتی هستند که اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند. [ ۳] استتار یک پدیده اجتماعی است که در تعاملات اجتماعی روزمره افراد اوتیسم و غیر اوتیسم عمل می کند. [ ۴] استتار اجتماعی به استراتژی هایی اشاره دارد که برای ادغام با محیط اجتماعی ما استفاده می شوند یا خود را متفاوت از آنچه هستیم نشان می دهند. استتار کردن البته یک تاکتیک فرگشتی قدرتمند است که توسط بسیاری از حیوانات برای پنهان کردن ظاهر خود به منظور اجتناب از تشخیص ( به نام دیدگریزی ) یا برای تقلید از حیوانات دیگر به منظور جلوگیری از شکارچیان ( به نام تتقلید بیتسی ) استفاده می شود. به طور مشابه، با این حال، برخلاف استتار فیزیکی، این موضوع تا آن حد در مورد نامرئی شدن کامل در محیط نیست، بلکه استتار و پنهان کردن رفتارهایی است که ممکن است ما را به نوعی متمایز کند. استتار و تقلید برای دیده شدن به گونه ای استفاده می شود که توسط گروه یا گروه هایی که می خواهیم در آن قرار بگیریم مناسب تشخیص داده شود. تا حدی استتار احتمالاً ذاتی تعامل انسانی است. انسان مهارت های اجتماعی را برای بهبود تعامل اجتماعی یادمی گیرد، به قراردادهای اجتماعی که ممکن است برای شخص منطقی نباشد، پایبند است و رفتار خود را مطابق با شرایط منطبق می کند. نیاز به استتار متناسب با این است که رفتار فرد با اطرافیان چقدر ناهماهنگ است. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنقاب یا استتار به معنای پنهان کردن یا استتار بخشی از خود به منظور هماهنگی بهتر با اطرافیانتان است. این یک استراتژی ناخودآگاه است که همهٔ انسان ها در حین رشد به منظور برقراری ارتباط با اطرافیان خود آن را رشد می دهند. با این حال، برای افراد مبتلا به اوتیسم، این استراتژی اغلب ریشه دارتر است و برای رفاه و سلامتی مضر است. [ ۲]
نقاب زدن و استتار شخصیت هر دو اصطلاحاتی هستند که اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند. [ ۳] استتار یک پدیده اجتماعی است که در تعاملات اجتماعی روزمره افراد اوتیسم و غیر اوتیسم عمل می کند. [ ۴] استتار اجتماعی به استراتژی هایی اشاره دارد که برای ادغام با محیط اجتماعی ما استفاده می شوند یا خود را متفاوت از آنچه هستیم نشان می دهند. استتار کردن البته یک تاکتیک فرگشتی قدرتمند است که توسط بسیاری از حیوانات برای پنهان کردن ظاهر خود به منظور اجتناب از تشخیص ( به نام دیدگریزی ) یا برای تقلید از حیوانات دیگر به منظور جلوگیری از شکارچیان ( به نام تتقلید بیتسی ) استفاده می شود. به طور مشابه، با این حال، برخلاف استتار فیزیکی، این موضوع تا آن حد در مورد نامرئی شدن کامل در محیط نیست، بلکه استتار و پنهان کردن رفتارهایی است که ممکن است ما را به نوعی متمایز کند. استتار و تقلید برای دیده شدن به گونه ای استفاده می شود که توسط گروه یا گروه هایی که می خواهیم در آن قرار بگیریم مناسب تشخیص داده شود. تا حدی استتار احتمالاً ذاتی تعامل انسانی است. انسان مهارت های اجتماعی را برای بهبود تعامل اجتماعی یادمی گیرد، به قراردادهای اجتماعی که ممکن است برای شخص منطقی نباشد، پایبند است و رفتار خود را مطابق با شرایط منطبق می کند. نیاز به استتار متناسب با این است که رفتار فرد با اطرافیان چقدر ناهماهنگ است. [ ۳]
wiki: نقاب اجتماعی