نغمه

نغمه (خواننده افغان). نغمه ( زادهٔ ۱ ژانویهٔ ۱۹۵۶ م. ) یک آوازخوان اهل افغانستان است که کار خود را در اوایل دههٔ ۱۹۸۰ آغاز کرد.   او در طول دههٔ ۱۹۸۰ و اوایل دههٔ ۱۹۹۰  در کنار همسر سابقش، منگل، آواز خواند. نغمه بیشتر به  زبان پشتو آواز می خواند، اما به  زبان فارسی  نیز ضبط کرده  است.   او را هنرمند زن فولکلور در افغانستان می دانند و همچنان صدا و چهرهٔ موسیقی سنتی پشتون است. [ ۱]
نغمه در ۱ ژانویهٔ ۱۹۵۴ م. در شهر قندهار به دنیا آمد. هنگام کودکی وی، خانواده اش به کابل کوچیدند و او تحصیلات ابتدایی را در لیسهٔ عینو قندهار دورهٔ ثانویه و عالی را در دبستان رابعهٔ بلخی کابل فرا گرفت. نغمه آوازخوانی را با خواندن تصنیف ها در مدرسه آغاز کرد و در ۱۸ سالگی به تلویزیون افغانستان معرفی شد. [ ۲] نخستین آهنگ وی بنام ( سوزم په غموکی په چلنده زمانی ) بود که توسط حامد حسینی کمپوز گردیده ثبت نوار رادیو تلویزیون ملی افغانستان گردید. نغمه در سال ۱۳۶۰ هجری خورشیدی با منگل یکی از آوازخوان های پشتوزبان ازدواج نمود. وی به همراه با منگل همسر اولش زوج هنری موفقی بودند ولی در سال ۲۰۰۴ مناسبات آن ها خراب گردید. آهنگ های زیادی ازین دوره از خود بجا گذاشته اند. او از مدت ده سال بدینسو با پسر مولوی محمدنبی محمدی یکتن از رهبران جهادی ازدواج بار دوم را نمود. وی اکنون کنسرت های هنری در اروپا و آمریکا اجرا می کند. نغمه دارای چهار فرزند است که دو دختر آن بنام لیمه مدینه و دو پسر آن بنام انور و خیبر در ایالات متحدهٔ آمریکا حیات بسر می برند. او در چهارده سالگی آغاز به سرودن شعر آغاز نمود. دیوان شعری دارد که بنام ( آئینهٔ شکسته یا ماتی آئینه ) یاد می شود.
این دو پس از برقراری ارتباط با  جامعهٔ  افغانی  کالیفرنیای شمالی، مجموعه ای از اجراها را برگزار کردند.   در سال ۲۰۰۶، پس از سال ها فراز و نشیب در ازدواج شان، این زوج طلاق گرفتند.   اگرچه هیچ دلیل خاصی توسط این زوج به اشتراک گذاشته نشده است، برخی معتقدند سوء مصرف الکل ادعایی منگل دلیل انحلال ازدواج بوده است.   این زوج در مورد طلاق خود سکوتی محترمانه داشته اند و هرگز در ملاءعام به چیزی در رابطه با آن اشاره نمی کنند.   طلاق آن ها همچنین این تردید را ایجاد کرده است که آیا این زوج سابق می توانند حداقل در سطح حرفه ای با هم آشتی کنند.   در حالی که منگل به صورت انفرادی در رویدادهای خصوصی و برنامه های تلویزیونی اجرا می کند، نغمه به عنوان یک هنرمند حرفه ای به فعالیت خود ادامه می دهد.

نَغْمه
آواز خوش. سرود، آهنگ، ترانه، نوا. عبدالقادر مراغی در تعریف نغمه آورده است: «اما معنی تعریف نغمه که صاحب ادوار اختیار کرده است آن است که: نغمه آوازی است که او را درنگ باشد بر حدّی از حدت و ثقل به وجهی که ملایم طبع باشد». در موسیقی امروز نغمه چند مفهوم دارد: یکی به معنای صدا و نت؛ دیگر بخشی از یک دستگاه یا آواز را می گویند، مانند نغمۀ ابوعطا یا نغمۀ دشتی یا نغمۀ کُرد بیات؛ سوم نام گوشه های متعددی است که در ردیف موسیقی کنونی ایران با هم مشابهت دارند، مانند نغمۀ نوا یا نغمه در گوشۀ مغلوب سه گاه و چهارگاه که به نغمۀ مغلوب شهرت دارد. گوشه های دیگری نیز نغمه نام دارند ولی از لحاظ فُرم و حالت شباهتی به هم ندارند، مانند نغمه در ردیف اصفهان؛ نغمه در درآمد چهارگاه و سه گاه، نغمۀ اول و دوم در دستگاه شور. به هر آهنگ و نوای خوش که از سازی خارج شود یا آوازه خوانی بخواند نیز نغمه می گویند.