زبان پشتو

لغت نامه دهخدا

زبان پشتو. [ زَ ن ِ پ َ / پ ُ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) لهجه ای در افغانستان و شعبه ای است از زبانهای ایرانی. پشتو یا پختو ( که صورت زبان نیم رسمی افغانستان را دارد ) شامل لهجه های فرعی بسیار از جمله لهجه ونتسی است که از دیگر لهجه ها مجزاست. ( مقدمه برهان قاطع بقلم دکتر معین ص 38 ). رجوع به «پشتو» و «ایران » شود.

فرهنگ فارسی

لهجه ای در افغانستان و شعبه ایست از زبانهای ایرانی

پیشنهاد کاربران

پشتو یک زبان نیست یک لهجه هست که تبدیل به زبان شده
زبان پشتو هیچ کدام از واژگانش ریشه در زبان پشتو ندارد
وقتی واژگان زبان پشتو ریشه یابی شود همه اش به زبان های آریایی ایرانیک وکهن تر قدیمیتر میرسد
...
[مشاهده متن کامل]


برای نمونه:
پارسی اوستا
پارسی باستان
پارسی پهلوی
پارسی دری
پارسی نوین
زبان پشتو تمام واژگانش ریشه در پارسی دارد فقط با لهجه و گویش متفاوت.

گردان به زمان پشتو
تورن
از شما درخواست معانی اهنگ های استاد عزیزو گرامی ساربان را دارم

بپرس