[ویکی اهل البیت] علی بن محمد بن علی کاشانی مشهور به نصیرالدین کاشانی یکی از علما و حکمای بزرگ اواخر قرن هشتم و اوایل قرن نهم است زادگاه او کاشان بوده و پس از تحصیلات ابتدایی و مقدمات علوم به عراق می رود آخرالامر گمشده خود را در حلّه می یابد.
کاشانی سالها در حلّه متوطن شد و از محضر علامه فخرالمحققین و قطب الدین رازی کسب علم و دانش نموده و خود به درجه کمال نائل آمد. مرحوم نصیرالدین مردی متین، آرام و خوش استعداد خوش ذوق و زود فهم بود، عمری طولانی یافت. او در فقه و حدیث و تفسیر و مخصوصاً فلسفه و حکمت و کلام و منطق مهارت داشت او در ردیف اساتید بغداد بلکه عراق و ایران بود و به تدریس علوم شرعی و عقلی علاقه زیادی داشت و اعلامی از محضر او بهره مند شدند.
در بغداد و حلّه به تدریس علوم و معارف دینی اشتغال داشت
قاشی شاگردان بسیاری پروراند که از آن جمله اند: ابن العتایقی، تاج الدین ابن مُعَیّه الدیباجی و جلال الدین شرفشاه حسینی، که به او استناد کرده اند، و شمس الدین محمدبن صدقه که از او اجازۀ نقل روایت داشت (امل الآمل، ج 2، ص 202؛ نوری، ج 2، ص 312، 315، 323؛ آقابزرگ طهرانی، 1975، ص 149؛ نیز رجوع کنید به امین، ج 9، ص 374). نصیرالدین در10 رجب 755 وفات یافت و در نجف به خاک سپرده شد (آقابزرگ طهرانی، 1975، همانجا).
از نصیرالدین آثار معدودی به جا مانده است که بیشتر آنها شرح یا حاشیه اند، از جمله حاشیه بر تسدیدالقواعد فی شرح تجریدالعقاید از محمدبن عبدالرحمان اصفهانی، که دربرگیرندۀ نکاتی دقیق در مسائل کلامی است و مؤلف با طرح بحث امامت در آن، صبغه ای کاملاً شیعی بدان بخشیده است. قاشی در این کتاب کوشیده شرح قوشچی را کامل کند و شبهات و ایراداتی را که به شیعه وارد شده¬است برطرف نماید. جرجانی در نگارش شرح خود بر تجرید، از این اثر قاشی بهره برده است (شوشتری، همانجا).
دیگر رسالۀ قاشی، شرح طوالع الأنوار بیضاوی است که درواقع حاشیه ای بر شرح شمس الدین محمود اصفهانی بر طوالع بیضاوی به نام مطالع الأنظار است. نسخه ای از آن در خزانۀ غرویه موجود است که از میراث جلال الدین عبدالله بن شرفشاه بوده و در سال 810 وقف شده است. نسخۀ دیگری از آن در کتابخانۀ آستان قدس مشهد موجود است (آقابزرگ طهرانی، ذریعه، ج 13، ص 365).
آثار دیگر او عبارت اند از: النکات فی مسائل امتحانیه فی علم المنطق والکلام، که آن را در سال 752 برای عمادالدین یحیی نوشته ونسخه ای از آن، به خط ابن العتایقی، در خزانۀ غرویه موجود است (امین، ج 8، ص 309)؛ حاشیه بر شرح تحریرالقواعدالمنطقیه فی شرح الشمسیه، از قطب الدین محمد رازی، که اثری است موجز در بیان اعتراضات و نکاتی دقیق در زمینۀ منطق ، و جرجانی در حاشیۀ خود به برخی از آنها پاسخ داده است (افندی اصفهانی،ج4،ص181؛ آقابزرگ طهرانی، ذریعه، ج 6، ص 36)؛ اجوبة المسائل، شامل پنجاه پرسش و پاسخ منطقی و فلسفی، که نسخۀ خطی از آن در کتابخانۀ دانشگاه پرینستون موجود است (دانش پژوه، ص 47ـ 48)؛ حاشیه بر شرح اشارات خواجه نصیرالدین طوسی (آقابزرگ طهرانی، ذریعه، ج 6، ص 112)؛ الأعتراضیه، رساله ای فقهی مشتمل بر بیست اعتراض در تعریف طهارت از کتاب قواعدالأحکام علامه حلّی (آقابزرگ طهرانی، ذریعه، ج 2، ص 223)، از این رساله فقط بخشهایی در کتابهای فقهی موجود است (رجوع کنید به سیوری حلّی، ج 1، ص 31ـ 32)؛ تعریف کتاب زبده الأدراک فی علم الأفلاک، از خواجه نصیرالدین طوسی،که نسخۀ خطی آن در خزانۀ غرویه موجود است (همان).
کاشانی سالها در حلّه متوطن شد و از محضر علامه فخرالمحققین و قطب الدین رازی کسب علم و دانش نموده و خود به درجه کمال نائل آمد. مرحوم نصیرالدین مردی متین، آرام و خوش استعداد خوش ذوق و زود فهم بود، عمری طولانی یافت. او در فقه و حدیث و تفسیر و مخصوصاً فلسفه و حکمت و کلام و منطق مهارت داشت او در ردیف اساتید بغداد بلکه عراق و ایران بود و به تدریس علوم شرعی و عقلی علاقه زیادی داشت و اعلامی از محضر او بهره مند شدند.
در بغداد و حلّه به تدریس علوم و معارف دینی اشتغال داشت
قاشی شاگردان بسیاری پروراند که از آن جمله اند: ابن العتایقی، تاج الدین ابن مُعَیّه الدیباجی و جلال الدین شرفشاه حسینی، که به او استناد کرده اند، و شمس الدین محمدبن صدقه که از او اجازۀ نقل روایت داشت (امل الآمل، ج 2، ص 202؛ نوری، ج 2، ص 312، 315، 323؛ آقابزرگ طهرانی، 1975، ص 149؛ نیز رجوع کنید به امین، ج 9، ص 374). نصیرالدین در10 رجب 755 وفات یافت و در نجف به خاک سپرده شد (آقابزرگ طهرانی، 1975، همانجا).
از نصیرالدین آثار معدودی به جا مانده است که بیشتر آنها شرح یا حاشیه اند، از جمله حاشیه بر تسدیدالقواعد فی شرح تجریدالعقاید از محمدبن عبدالرحمان اصفهانی، که دربرگیرندۀ نکاتی دقیق در مسائل کلامی است و مؤلف با طرح بحث امامت در آن، صبغه ای کاملاً شیعی بدان بخشیده است. قاشی در این کتاب کوشیده شرح قوشچی را کامل کند و شبهات و ایراداتی را که به شیعه وارد شده¬است برطرف نماید. جرجانی در نگارش شرح خود بر تجرید، از این اثر قاشی بهره برده است (شوشتری، همانجا).
دیگر رسالۀ قاشی، شرح طوالع الأنوار بیضاوی است که درواقع حاشیه ای بر شرح شمس الدین محمود اصفهانی بر طوالع بیضاوی به نام مطالع الأنظار است. نسخه ای از آن در خزانۀ غرویه موجود است که از میراث جلال الدین عبدالله بن شرفشاه بوده و در سال 810 وقف شده است. نسخۀ دیگری از آن در کتابخانۀ آستان قدس مشهد موجود است (آقابزرگ طهرانی، ذریعه، ج 13، ص 365).
آثار دیگر او عبارت اند از: النکات فی مسائل امتحانیه فی علم المنطق والکلام، که آن را در سال 752 برای عمادالدین یحیی نوشته ونسخه ای از آن، به خط ابن العتایقی، در خزانۀ غرویه موجود است (امین، ج 8، ص 309)؛ حاشیه بر شرح تحریرالقواعدالمنطقیه فی شرح الشمسیه، از قطب الدین محمد رازی، که اثری است موجز در بیان اعتراضات و نکاتی دقیق در زمینۀ منطق ، و جرجانی در حاشیۀ خود به برخی از آنها پاسخ داده است (افندی اصفهانی،ج4،ص181؛ آقابزرگ طهرانی، ذریعه، ج 6، ص 36)؛ اجوبة المسائل، شامل پنجاه پرسش و پاسخ منطقی و فلسفی، که نسخۀ خطی از آن در کتابخانۀ دانشگاه پرینستون موجود است (دانش پژوه، ص 47ـ 48)؛ حاشیه بر شرح اشارات خواجه نصیرالدین طوسی (آقابزرگ طهرانی، ذریعه، ج 6، ص 112)؛ الأعتراضیه، رساله ای فقهی مشتمل بر بیست اعتراض در تعریف طهارت از کتاب قواعدالأحکام علامه حلّی (آقابزرگ طهرانی، ذریعه، ج 2، ص 223)، از این رساله فقط بخشهایی در کتابهای فقهی موجود است (رجوع کنید به سیوری حلّی، ج 1، ص 31ـ 32)؛ تعریف کتاب زبده الأدراک فی علم الأفلاک، از خواجه نصیرالدین طوسی،که نسخۀ خطی آن در خزانۀ غرویه موجود است (همان).
wikiahlb: نصیرالدین_کاشـانی