نشانگان پس از فلج اطفال

نشانگان یا سندرم پس از فلج اطفال یا Pps ( به انگلیسی: Post - polio syndrome ) عبارت است از مجموعه علایمی که چند سال بعد از بیماری فلج اطفال ایجاد می گردد. بیماری فلج اطفال یک بیماری مربوط به سیستم نورون حرکتی تحتانی ( Lower Motor Neuron ) است که نورون های حرکتی پیشین نخاع را درگیر می کند. اگرچه تحقیقات زیادی در مورد این بیماری به عمل آمده با اینحال بعضی از مشکلات این بیماری قابل توصیف نیست.
فلج اطفال به علت دومین علت شایع فلج پس از سکته مغزی دارای اهمیت است. مکانیسم دقیق این سندرم ناشناخته است. سندرم پس از فلج اطفال ( PPS ) تقریباً در ۲۵ الی ۵۰% افرادی که از بیماری فلج اطفال زنده می مانند، اتفاق می افتد. به طور متوسط PPS پس از۳۰ الی ۳۵ سال از عفونت فلج اطفال ایجاد می شود و تأخیر می تواند از ۸ سال تا ۷۱ سال متغیر باشد. ضعف و آتروفی ماهیچه ای و همچنین درد مفاصل همراه با خستگی پذیری از علایم سندرم پس از فلج اطفال است.
تغییرات آسیب شناسی که زمینه مشکلات و عواقب بعدی فلج اطفال هستند، به طور ناقص شناخته شده است. به هرحال، سه فرایند اصلی در ارتباط با آسیب شناسی بیماران پس از فلج اطفال که به صورت مستقل یا با یکدیگر نقش دارند عبارتنداز:
• نقص عملکرد واحد حرکتی
• فعالیت بیش از اندازه عضلانی - اسکلتی
• عدم استفاده عضلانی - اسکلتی
نتیجه مطالعات بالینی و حیوانی مشخص کرده که بین اختلال عضله و موارد زیر رابطه وجود دارد[ ۲] و [ ۳] :
• شدت تمرین
• تعداد واحدهای حرکتی ( Motor Unites )
• مدت زمان تمرین
به طورکلی علت علایم پس از فلج اطفال ناشناخته است. با این حال بعضی از فرضیه هایی که می تواند توجیه کننده باشند شامل موارد زیر است:
• فرضیه ای که علت را مربوط به حضور دائمی و پایدار ویروس پولیو یا اجزای ویروسی که به صورت نهفته و غیرفعال باقی مانده و سپس در اثر مکانیسم های Trigger ناشناخته مجدداً فعال می شود می داند.
• فرایندهای ایمونولوژیک:با بیوپسی عضله سلول های لنفوسیت زیادی مشاهده کردند و ازطرفی در مایع مغزی نخاعی ( CSF ) بیماران علامت دار باندهای IgG پیدا کردند.
• تغییرات در طناب نخاعی:در نتیجه بررسی نخاع بیماران پس از مرگشان تغییرات ذیل مشاهده شد [ ۴]
• رشد غیرطبیعی التهابی نورون
• کروماتولیز نورونی
• اجسام کروی آکسونی