نبوت عامه

[ویکی فقه] نبوت عامه، یعنی مسائلی که درباره نبوت به طور کلی بحث می کنند.
خداوند حکیم، مردان شایسته ای را برای هدایت و سعادت مند ساختن انسان برگزید. آنان همان پیامبران الهی اند که فیض هدایت الهی به واسطه آنان بر بندگان جاری شده است. بعثت انبیا برای رسیدن انسان به کمالی که هدف خلقت اوست لازم است، چرا که عقل او هرچند در پیمودن راه کمال، موثر و مفید است، ولی کافی نیست. تفاوت دیدگاه و اندیشه های بشری در اخلاق و اقتصاد و روابط اجتماعی و جوانب دیگر زندگی، بهترین دلیل است بر اینکه انسان از شناخت صحیح این مسایل ناتوان است. خداوند می فرماید: «کانَ النّاسُ اُمَّهً واحِدَهً فَبَعَثَ اللهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرِینَ وَ مُنْذِرِینَ وَ اَنْزَلَ مَعَهُمُ الْکِتابَ بِالْحَقِّ لِیَحْکُمَ بَیْنَ النّاسِ فِیمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ؛ مردم در آغاز یک دسته بودند، پس خداوند پیامبران را بشارت دهنده و بیم دهنده فرستاد و همراه آنان کتاب آسمانی را به حق فرستاد، تا در میان مردم در آنچه اختلاف داشتند داوری کند.»

[ویکی شیعه] نبوت عامه، اصطلاحی کلامی به معنای مجموعه مباحثی که درباره اصل نبوت مطرح می شود. نبوت عامه در مقابل نبوت خاصه است که در آن از دلایل پیامبری یک فرد خاص بحث می شود. برخی از مسائل نبوت عامه عبارت اند از: ضرورت بعثت انبیاء، عصمت انبیاء، راه های شناخت پیامبران. قاعده لطف مهم ترین دلیل اثبات ضرورت بعثت انبیاء و معجزه مهم ترین دلیلی است که در نبوت عامه برای شناخت انبیاء مطرح می شود.
نبوت عامه اصطلاحی کلامی است و منظور از آن مجموعه مباحثی است که درباره پیامبری به طور کلی شکل می گیرد. نبوت عامه برخلاف نبوت خاصه، به پیامبر خاصی اختصاص ندارد و از مسائل مشترک نبوت چون فلسفه وجود پیامبران (ضرورت بعثت انبیاء)، راه های اثبات پیامبری و عصمت پیامبران سخن می گوید.
مهم ترین مسائل کتاب های کلامی در بخش نبوت عامه، عبارت اند از: ضرورت بعثت انبیاء، راه های شناخت پیامبران، عصمت انبیاء و فواید نبوّت: