نبوت خاصه

[ویکی فقه] نبوت خاصه، یعنی نبوت پیامبر اسلام حضرت محمد بن عبدالله (صلی الله علیه وآله وسلم) است که آخرین پیامبر است.
مقصود از نبوت خاصّه، نبوت پیامبر اسلام حضرت محمد بن عبدالله (صلی الله علیه وآله وسلم) است که آخرین پیامبر است و کتاب او آخرین کتاب ها و رسالت او آخرین رسالت هاست و قرآن معجزه جاویدان او تا روز قیامت است. خداوند او را با این معجزه، ویژه ساخت، چون آیین جاودان در گرو دلیل جاویدان است، از این رو او را با کتابی فرستاد که از هیچ سویی باطل در آن راه ندارد و جنّ و انس را تا قیامت از آوردن چنین کتابی عاجز دانسته و فرمود:«قُلْ لَیِنِ اجْتَمَعَتِ اْلاِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلی اَنْ یَاْتُوا بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآنِ لا یَاْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ کانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْض ظَهِیراً؛ بگو اگر انس و جنّ گرد آیند تا مانندی برای این قرآن آورند، نمی توانند مثل آن بیاورند، هرچند برخی پشتیبان بعض دیگر باشند.»

[ویکی شیعه] نبوت خاصه، اصطلاحی کلامی به معنای مجموعه مباحثی که درباره نبوت یکی از پیامبران مطرح می شود. نبوت خاصه، در مقابل نبوت عامه است که در آن از مسئله نبوت به طور کلی بحث می شود. در کتاب های کلامی مسلمانان مباحث نبوت خاصه درباره نبوت حضرت محمد(ص) است. برخی از مسائل نبوت خاصه عبارت اند از: دلایل اثبات نبوت پیامبر اسلام، اعجاز قرآن و خاتمیت.
نبوت خاصه، به مجموعه مباحثی می گویند که به یکی از پیامبران خاص اختصاص دارد. نبوت خاصه در مقابل نبوت عامه قرار دارد و از مسائلی چون دلایل پیامبری یک شخص خاص و معجزات او بحث می کند.
در کتاب های کلامی مسلمانان، در مباحث نبوت خاصه دلایل اثبات نبوت حضرت محمد(ص) بررسی می شود. علاوه برآن در برخی از کتاب های کلامی مسئله خاتمیت پیامبر اسلام هم مطرح شده است. برخی از مباحث نبوت خاصه در کتاب های کلامی مسلمانان عبارت است از: