نبوت
/nabovvat/
مترادف نبوت: پیامبری، پیغامبری، رسالت، آگاهی دادن، خبردادن
معنی انگلیسی:
فرهنگ اسم ها
معنی: رسالت، پیغمبری، مبعوث بودن کسی از سوی خداوند به راهنمایی مردم، یکی از سه اصل اعتقادی مسلمانان
برچسب ها: اسم، اسم با ن، اسم پسر، اسم عربی
لغت نامه دهخدا
نبوت. [ ن َب ْ بو ] ( ع اِ ) شاخه رُسته از درخت. ( از معجم متن اللغة ) ( اقرب الموارد ). || عصای مستوی ، و این لغتی است مصری. ( از معجم متن اللغة ) ( از اقرب الموارد از تاج ). ج ، نبابیت.
نبوت. [ ن ُ ب ُوْ وَ ] ( ع اِمص ) پیغامبری.( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از السامی ). رسالت.( ناظم الاطباء ). پیغمبری. ( ترجمان علامه جرجانی ) ( غیاث اللغات ). خبر دادن از جانب خدا به وحی و الهام که لفظ فارسیش پیغمبری است. ( فرهنگ نظام ) :
تا وزارت را بدو شاه زمانه بازخواند
زو وزارت با نبوت هرزمان همسر شود.
فرخی.
با نبوت چه کار بود او راچون برفت از پی رسن کرباس ؟
ناصرخسرو.
به یاری خواست بر حمل نبوت علی را سید سادات دو جْهان.
ناصرخسرو.
و اشارت حضرت نبوت بدین معنی وارد است. ( کلیله و دمنه ). و آخر ایشان در نبوت و اول در رتبت... ابوالقاسم محمدبن عبداﷲ... بن عبدمناف العربی را برای عز نبوت و خاتمت رسالت برگزید. ( کلیله و دمنه ).حق به شبان تاج نبوت دهد
ورنه نبوت چه شناسد شبان ؟
خاقانی.
چون نوبت نبوت او در عرب زدنداز جودی و احد صلوات آمدش صدا.
خاقانی.
آسمان نبوت ار مه راچون گریبان صبحدم بشکافت.
خاقانی.
این سید شعله ای بود از نور نبوت. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 247 ). پسر نوح با بدان بنشست
خاندان نبوتش گم شد.
سعدی.
سنان لسان و تیغ بیان و الشعراء یتبعهم الغاوون از هیبت جلال نبوت... ( مقدمه حافظ ). || خبر دادن. ( غیاث اللغات ). اخبار از غیب. پیشگوئی. ( یادداشت مؤلف ).نبوت. [ ن َب ْ وَ ] ( ع مص ) نبوة. نفرت کردن. تجنب. دوری و اعراض کردن : اگر نبوتی و نفرتی بینم جهد کنم تا آن را دریابم. ( کلیله و دمنه ). رجوع به نَبْوة و نَبْو شود. || بازماندن شمشیر از کار. نبوة. رجوع به نَبْوة شود.
نبوة. [ ن َب ْ وَ ] ( ع مص ) بازماندن شمشیر از کار. ( از منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به نَبْوَت شود : سنان لسان و تیغ بیان و الشعراء یتبعهم الغاوون از هیبت جلال نبوّت در غمد کلال و نَبْوَت بماند. ( مقدمه حافظ ). || جفوة. ( معجم متن اللغة ) ( اقرب الموارد ). ج ، نبوات. || اقامت. ( معجم متن اللغة ). || برآمدن. بلندشدن. نباوت. ( از منتهی الارب ). رجوع به نباوت شود.بیشتر بخوانید ...
فرهنگ فارسی
۱ - ( مصدر ) خبردادن آگاهی دادن .۲ - اخبار کردن ازغیب .۳ - ( اسم ) آگاهی .۴ - پیغامبری رسالت : ...و آخرایشان درنوبت واول دررتبت .. محمدبن عبدالله ...را... برای عزنبوت وختم رسالت برگزید.یانبوت خاص ( خاصه ).پیغامبری محمد ص بن عبدالله ازطرف حق تعالی .یانبوت عام ( عامه ) .پیغامبری انبیارسالت ( بطورعام ) .یانقطه نبوت .محمد ص بن عبدالله: ..صحابه نبی ...که تلامذه نقطه نبوت بودند وشارح کلمات جوامع الکلم ...
نفرت کردن تجنب .
فرهنگ معین
(نَ بُ وَّ ) [ ع .نبوة ] (اِمص . ) پیامبری ، رسالت .
فرهنگ عمید
۲. کند شدن شمشیر، کارگر نشدن شمشیر.
۳. کم شدن بینایی.
۱. پیغمبری، پیمبری.
۲. خبر دادن از غیب یا از آینده به الهام خداوند.
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] اصل نَبُوّت، یعنی باور به اینکه خدا برای رساندن سخن خود به انسان، پیامبرانی را از میان خود آنان برگزیده است.
واژه «نبوت» در لغت به معنای پیامبری، و واژه «نبی» به معنای پیامبر است. بنابر قول مشهور، ریشه این دو واژه، کلمه «نبأ» به معنای خبر است، و یا به گفته راغب اصفهانی، خصوص خبرهایی است که از نوعی اهمیت برخوردارند. یعنی خبرهایی که فایده ای بزرگ دارند، و از آن ها علم یا ظن غالب حاصل می شود. (النبأ خبر ذو فائده عظیمه یحصل به علم أو غلبه ظنٌ، و لا یقال للخبر فی الأصل نبأ حتی یتضمن هذه الأشیاء الثلاثه.) و این ویژگی در مسئله نبوت موجود است؛ زیرا خبرهایی که پیامبران الهی ـ علیهم السلام ـ به بشر ابلاغ می کنند، از عالی ترین اهمیت برخوردارند، زیرا که سعادت و شقاوت بشر با نوع برخورد انسان با خبرهای پیامبران رقم می خورد. بر این اساس، پیامبر در اصطلاح شرع به کسی گفته می شود که خبرهای مهم آسمانی را به بشر ابلاغ می کند.
تفاوت رسول و نبی
از این جا به دست می آید که نبوت با رسالت ملازمت دارد، یعنی کسی که به مقام نبوت و پیامبری برگزیده می شود، مقام رسالت و پیام رسانی را نیز دارد. البته مقصود این نیست که دو واژه نبوت و رسالت یا نبی و رسول با یکدیگر مترادف اند، بلکه مقصود این است که در اصطلاح کلامی، این دو با یکدیگر ملازم اند. دلیل روشن بر این مطلب آن است که قرآن کریم آن جا که از نبوت عامه سخن می گوید، گاه واژه «نبی» و گاه واژه «رسول» را به کار می برد. چنان که فرموده است:۱. «کانَ النَّاسُ أُمَّهً واحِدَهً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرِینَ وَ مُنْذِرِینَ وَ أَنْزَلَ مَعَهُمُ الْکِتابَ بِالْحَقِّ.» ۲. «لَقَدْ أرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ أنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمِیزانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ.»
← نظریه اول
۱. ↑ مفردات راغب، ماده نبأ.۲. ↑ بقره/سوره۲، آیه ۲۱۳.
...
واژه «نبوت» در لغت به معنای پیامبری، و واژه «نبی» به معنای پیامبر است. بنابر قول مشهور، ریشه این دو واژه، کلمه «نبأ» به معنای خبر است، و یا به گفته راغب اصفهانی، خصوص خبرهایی است که از نوعی اهمیت برخوردارند. یعنی خبرهایی که فایده ای بزرگ دارند، و از آن ها علم یا ظن غالب حاصل می شود. (النبأ خبر ذو فائده عظیمه یحصل به علم أو غلبه ظنٌ، و لا یقال للخبر فی الأصل نبأ حتی یتضمن هذه الأشیاء الثلاثه.) و این ویژگی در مسئله نبوت موجود است؛ زیرا خبرهایی که پیامبران الهی ـ علیهم السلام ـ به بشر ابلاغ می کنند، از عالی ترین اهمیت برخوردارند، زیرا که سعادت و شقاوت بشر با نوع برخورد انسان با خبرهای پیامبران رقم می خورد. بر این اساس، پیامبر در اصطلاح شرع به کسی گفته می شود که خبرهای مهم آسمانی را به بشر ابلاغ می کند.
تفاوت رسول و نبی
از این جا به دست می آید که نبوت با رسالت ملازمت دارد، یعنی کسی که به مقام نبوت و پیامبری برگزیده می شود، مقام رسالت و پیام رسانی را نیز دارد. البته مقصود این نیست که دو واژه نبوت و رسالت یا نبی و رسول با یکدیگر مترادف اند، بلکه مقصود این است که در اصطلاح کلامی، این دو با یکدیگر ملازم اند. دلیل روشن بر این مطلب آن است که قرآن کریم آن جا که از نبوت عامه سخن می گوید، گاه واژه «نبی» و گاه واژه «رسول» را به کار می برد. چنان که فرموده است:۱. «کانَ النَّاسُ أُمَّهً واحِدَهً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرِینَ وَ مُنْذِرِینَ وَ أَنْزَلَ مَعَهُمُ الْکِتابَ بِالْحَقِّ.» ۲. «لَقَدْ أرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ أنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمِیزانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ.»
← نظریه اول
۱. ↑ مفردات راغب، ماده نبأ.۲. ↑ بقره/سوره۲، آیه ۲۱۳.
...
wikifeqh: نبوت
[ویکی شیعه] نبوت یا پیامبری، گزینشی الهی است که معارف الهی از سوی خداوند بر بنده برگزیده اش وحی می شود تا اخلاق و کردان بندگان را در مسیر کمال و سعادت، رهبری کند. مهمترین ویژگی های پیامبران، دریافت وحی، توانایی معجزه و عصمت است.
ضرورت نبوت و بعثت پیامبران، در قرآن کریم، روایات معصومان و متون کلامی مورد تاکید قرار گرفته و دلایلی برای آن ذکر شده است؛ از جمله اتمام حجت بر انسان ها، نیازمندی ذاتی انسان، و نیازمندی انسان به اجتماع. بر اساس آیات قرآن کریم، همه انبیا اهداف مشترکی داشته اند؛ از جمله دعوت به توحید و معاد، برپایی عدل و داد، تعلیم و تربیت، تزکیه و تقوا و همچنین آزادسازی انسان ها از غل و زنجیرها.
آموزه نبوت را از اصول دین به شمار آورده اند که باور به آن شرط مسلمانی است. این آموزه در اسلام به معنای پیامبری حضرت محمد(ص) و پیامبرانی است که در قرآن یا سنت نبوی از آنان یاد شده است. نبوت با حضرت آدم(ع) آغاز شده و بنابر آیه صریح قرآن کریم، با نبوت حضرت محمد(ص) پایان یافته است. شیعیان و اهل سنت در این باور با یکدیگر همراه اند. شیعیان با استناد به آیات قرآن و روایات معصومان، معتقدند که پس از پایان نبوت، خداوند امامان را برای حفظ و تبیین دین برگزیده است.
ضرورت نبوت و بعثت پیامبران، در قرآن کریم، روایات معصومان و متون کلامی مورد تاکید قرار گرفته و دلایلی برای آن ذکر شده است؛ از جمله اتمام حجت بر انسان ها، نیازمندی ذاتی انسان، و نیازمندی انسان به اجتماع. بر اساس آیات قرآن کریم، همه انبیا اهداف مشترکی داشته اند؛ از جمله دعوت به توحید و معاد، برپایی عدل و داد، تعلیم و تربیت، تزکیه و تقوا و همچنین آزادسازی انسان ها از غل و زنجیرها.
آموزه نبوت را از اصول دین به شمار آورده اند که باور به آن شرط مسلمانی است. این آموزه در اسلام به معنای پیامبری حضرت محمد(ص) و پیامبرانی است که در قرآن یا سنت نبوی از آنان یاد شده است. نبوت با حضرت آدم(ع) آغاز شده و بنابر آیه صریح قرآن کریم، با نبوت حضرت محمد(ص) پایان یافته است. شیعیان و اهل سنت در این باور با یکدیگر همراه اند. شیعیان با استناد به آیات قرآن و روایات معصومان، معتقدند که پس از پایان نبوت، خداوند امامان را برای حفظ و تبیین دین برگزیده است.
wikishia: نبوت
[ویکی اهل البیت] کلید واژه: پیامبر شناسی، وحی، نبوت، پیامبران اولوالعزم، پیامبران صاحب شریعت، ضرورت نبوت
در کتاب قاموس قرآن در توضیح این واژه آمده است: لفظ «نبی» که بر وزن فعیل است اگر به معنی فاعل باشد معنایش خبردهنده است زیرا که نبی از جانب خدا خبر می دهد... و اگر به معنی مفعول باشد معنایش خبرداده شده است که نبی از جانب خدا خبر داده می شود.
مثل: نَبَّأَنِیَ الْعَلِیمُ الْخَبِیرُ ؛ خدای علیم و خبیر به من خبر داد ولی ظاهراً مراد از آن در قرآن مجید معنای فاعلی است لذا آن را در صحاح و قاموس و مصباح و اقرب الموارد «المخبر عن الله» معنی کرده اند.
ایشان انبیاء را گروهی از افراد بشر می داند که دستورهای خدا را از ناحیه خداوند می گیرند و به مردم ابلاغ می کنند و به عبارتی آن ها واسطه میان خداوند و سایر افراد بشر می باشند.
به همین صورت علامه حلی نیز نبی را به معنای فاعلی دانسته در معنای آن می گوید: پیامبر عبارت از انسانی است که از خدای تعالی بی میانجی گری بشری دیگر خبر می دهد.
ضرورت نبوت به شیوه های مختلفی به اثبات رسیده است که در اینجا دو نمونه را ذکر می کنیم یکی از روایات صادق آل محمد صلی الله علیه و آله که در کتاب شریف کافی آمده است و دیگری از علامه طباطبائی رحمه الله.
هشام بن حکم گوید: امام صادق علیه السلام بزندیقی که پرسید: پیغمبران و رسولان را از چه راه ثابت می کنی؟ فرمود: چون ثابت کردیم که ما آفریننده و صانعی داریم که از ما و تمام مخلوق برتر و با حکمت و رفعت است و روا نباشد که خلقش او را ببینند و لمس کنند و بی واسطه با یکدیگر برخورد و مباحثه کنند، ثابت شد که برای او سفیرانی در میان خلقش باشند که خواست او را برای مخلوق و بندگانش بیان کنند و ایشان را به مصالح و منافعشان و موجبات تباه و فنایشان رهبری نمایند پس وجود امر و نهی کنندگان و تقریر نمایندگان از طرف خدای حکیم دانا در میان خلقش ثابت گشت و ایشان همان پیغمبران و برگزیده های خلق او باشند.
حکیمانی هستند که به حکمت تربیت شده و به حکمت مبعوث گشته اند، با آن که در خلقت و اندام با مردم شریکند در احوال و اخلاق شریک ایشان نباشند. از جانب خدای حکیم دانا به حکمت مؤید باشند سپس آمدن پیغمبران در هر عصر و زمانی به سبب دلائل و براهینی که آوردند ثابت شود تا زمین خدا از حجتی که بر صدق گفتار و جواز عدالتش نشانه ای داشته باشد، خالی نماند.
در کتاب قاموس قرآن در توضیح این واژه آمده است: لفظ «نبی» که بر وزن فعیل است اگر به معنی فاعل باشد معنایش خبردهنده است زیرا که نبی از جانب خدا خبر می دهد... و اگر به معنی مفعول باشد معنایش خبرداده شده است که نبی از جانب خدا خبر داده می شود.
مثل: نَبَّأَنِیَ الْعَلِیمُ الْخَبِیرُ ؛ خدای علیم و خبیر به من خبر داد ولی ظاهراً مراد از آن در قرآن مجید معنای فاعلی است لذا آن را در صحاح و قاموس و مصباح و اقرب الموارد «المخبر عن الله» معنی کرده اند.
ایشان انبیاء را گروهی از افراد بشر می داند که دستورهای خدا را از ناحیه خداوند می گیرند و به مردم ابلاغ می کنند و به عبارتی آن ها واسطه میان خداوند و سایر افراد بشر می باشند.
به همین صورت علامه حلی نیز نبی را به معنای فاعلی دانسته در معنای آن می گوید: پیامبر عبارت از انسانی است که از خدای تعالی بی میانجی گری بشری دیگر خبر می دهد.
ضرورت نبوت به شیوه های مختلفی به اثبات رسیده است که در اینجا دو نمونه را ذکر می کنیم یکی از روایات صادق آل محمد صلی الله علیه و آله که در کتاب شریف کافی آمده است و دیگری از علامه طباطبائی رحمه الله.
هشام بن حکم گوید: امام صادق علیه السلام بزندیقی که پرسید: پیغمبران و رسولان را از چه راه ثابت می کنی؟ فرمود: چون ثابت کردیم که ما آفریننده و صانعی داریم که از ما و تمام مخلوق برتر و با حکمت و رفعت است و روا نباشد که خلقش او را ببینند و لمس کنند و بی واسطه با یکدیگر برخورد و مباحثه کنند، ثابت شد که برای او سفیرانی در میان خلقش باشند که خواست او را برای مخلوق و بندگانش بیان کنند و ایشان را به مصالح و منافعشان و موجبات تباه و فنایشان رهبری نمایند پس وجود امر و نهی کنندگان و تقریر نمایندگان از طرف خدای حکیم دانا در میان خلقش ثابت گشت و ایشان همان پیغمبران و برگزیده های خلق او باشند.
حکیمانی هستند که به حکمت تربیت شده و به حکمت مبعوث گشته اند، با آن که در خلقت و اندام با مردم شریکند در احوال و اخلاق شریک ایشان نباشند. از جانب خدای حکیم دانا به حکمت مؤید باشند سپس آمدن پیغمبران در هر عصر و زمانی به سبب دلائل و براهینی که آوردند ثابت شود تا زمین خدا از حجتی که بر صدق گفتار و جواز عدالتش نشانه ای داشته باشد، خالی نماند.
wikiahlb: نبوت
[ویکی اهل البیت] نبوت (کتاب). نبوت نگاشته شهید مطهری، مجموعه ای است مشتمل بر چهارده جلسه بحث و انتقاد در انجمن اسلامی پزشکان که در سال 1348 ایراد شده است. شیوه بحث، ابتکاری است و استاد شهید با آگاهی از دیدگاه های متکلمان و فیلسوفان در این مورد و با توجه به آموزه های علومی مانند روان شناسی و با عنایت به شبهه هایی که در این باره وجود دارد، به بحث می پردازد. استاد شهید مطالب خود را در چهار بخشِ راه های اثبات نبوت، وحی، معجزه و اعجاز قرآن دسته بندی کرده و درباره ماهیت وحی و معجزه که معمولاً کمتر بحث می شود، به تفصیل سخن رانده است.
wikiahlb: نبوت_(کتاب)
دانشنامه آزاد فارسی
نبوّت
رجوع شود به:پیامبر
رجوع شود به:پیامبر
wikijoo: نبوت
مترادف ها
رسالت، پیش گویی، غیب گویی، نبوت، ابلاغ
پیشنهاد کاربران
تازه ترین پیام ، مژده و خبر شاد از عالم غیب برای همگان :
خداوند متعال ، ایزد دانا و توانا ، آگاه به ظاهر و باطن همه کس و همه چیز ، اول و وسط و آخر ، خالق آسمان و زمین و هر آنچه در بین آنهاست ، آفریننده جهان های موازی و مساوی و بیشمار از وجود بیکران خویش، در طول تاریخ بشریت هیچ انسانی را تحت عناوین منتخب ، برگزیده ، وصی و ولی ، نبی ، رسول ، فرستاده یا پیامبر برای رساندن کلام خود به گوش انسان و هدایت بشر، انتخاب و اعزام و ارسال ننموده است و در گوش سر هیچ انسانی تحت عناوین بالا یک جمله یا جملاتی را تحت عنوان آیه و آیات زمزمه و نجوا ننموده است ؛ چه بطور مستقیم و بدون واسطه یا شخصا و چه بطور غیر مستقیم و با واسطه یعنی از طریق دو موجود خیالی و اوهامی تحت نام های روح القدس و جبرئیل. همچنین یوغ های سنگین و سبک شرایع دینی - مذهبی به امر و از طرف خداوند متعال بر گردن و دوش و گرده انسان نهاده نشده اند بلکه توسط بنیانگذاران ادیان و مخترعین آنها و آنهم به تبعیت و پیروی از آتش داغ و سوزان و جنون آمیز شهوت غریزه نام آوری و شهرت طلبی قومی و قبیله ای در رقابت های سرسختانه با نام و شهرت فرمانروایان عصر خویش و پیشینیان و آنهم با قصد و هدف و نیت زنده نگاه داشتن نام های خویش در زبان و ذهن انسان و بقاء آنها در حافظه و خاطره تاریخ و آنهم در جهت رساندن نام ها خویش به سطح شهرت جهانی توسط پیروان و طرفداران و حتا توسط رقیبان خویش. خداوند متعال مثل یک پیر مرد و یا یک پیره زن سالخورده و ناتوان نیست که در حین راه رفتن به عصا نیاز داشته باشد. همچنین خداوند یک موجود محدود نیست که در یک جای محدود مستقر باشد و از آنجا از طریق عده ای قلیل کلام خودرا به گوش انسان های دیگر برساند. خداوند بینهایت و بیکران است و در همه جا حضور و ظهور مطلق عینی و واقعی و غیبی دارد و هیچ چیزی در بیرون و خارج از وجود او و غیر از او در پهنه بینهایت و بیکرانی وجود ندارد. چگونه چنین موجودی که قادر و عالِم و حکیم و رحیم و کریم و عاشق و معشوق و صابر مطلق و نامتناهی است، برای هدایت بشر میتواند به چند جوان کاکل زرین و کاکل مشکی تحت عنوان نبی و رسول و پسر نیازمند بوده باشد ؟ آیا پدیده نیازمندی آیت و نشانه بارز و آشکار محدودیت توانایی و قدرت نمی باشد ؟ واژه پیامبر به این معناست که حامل پیام ، پیام را از یک منبع دریافت نماید و آنرا به مکان و محله دیگر منقل نموده و آنرا در مقصد در اختیار دریافت کننده قرار دهد. پیامبران ناخودآگاه منبع دریافت پیام و منبع گیرنده را از هم جدا نموده اند و خودرا حامل و واسطه بین این دو منبع پنداشته اند. این جدا سازی در مورد منابع و فواصل محدود صحیح می باشد، اما در مورد یک منبع بیکران و بدون نهایت و بدایت نه تنها صحیح نبوده و حقیقت ندارد بلکه در طول تاریخ تاکنون بسیار گمراه کننده بوده و هست. خداوند متعال در لحظه حال از طریق زبان و لسان کلیه موجودات زنده بطور دائم در حال گفتگو با خویشتن می باشد و هرگز و هیچگاه و هیچ جا نیازی به پیام رسانی از طریق عده ای آدمیزاده تحت عناوین نبی و رسول نداشته ، ندارد و نخواهد داشت . لذا بی دینی به معنای باور نداشتن به خداوند نبوده و نیست ، همانطور که دینداری حتما و یقینا هم معنا و مترادف به خدا باوری حقیقی نمی باشد. این حقیر بر این باورم که دشمنان اصلی و ناخود آگاه خداوند و حقیقت و حقانیت، بنیانگذاران ادیان و آیین ها و مخترعین یوغ های سنگین و سبک شریعت های دینی - مذهبی می باشند و نه بقیه انسان ها. در این رابطه نظریه و باور اندیشمند بزرگ خردگرا و تجربه گرای ایران به نام زکریای رازی ( به زبان اروپایی : rhazes : رها زیس به معنا رستگار ) در نفی نبوت و رسالت مورد تایید فهم و عقل و دل ناچیز این حقیر می باشد.
... [مشاهده متن کامل]
خداوند متعال ، ایزد دانا و توانا ، آگاه به ظاهر و باطن همه کس و همه چیز ، اول و وسط و آخر ، خالق آسمان و زمین و هر آنچه در بین آنهاست ، آفریننده جهان های موازی و مساوی و بیشمار از وجود بیکران خویش، در طول تاریخ بشریت هیچ انسانی را تحت عناوین منتخب ، برگزیده ، وصی و ولی ، نبی ، رسول ، فرستاده یا پیامبر برای رساندن کلام خود به گوش انسان و هدایت بشر، انتخاب و اعزام و ارسال ننموده است و در گوش سر هیچ انسانی تحت عناوین بالا یک جمله یا جملاتی را تحت عنوان آیه و آیات زمزمه و نجوا ننموده است ؛ چه بطور مستقیم و بدون واسطه یا شخصا و چه بطور غیر مستقیم و با واسطه یعنی از طریق دو موجود خیالی و اوهامی تحت نام های روح القدس و جبرئیل. همچنین یوغ های سنگین و سبک شرایع دینی - مذهبی به امر و از طرف خداوند متعال بر گردن و دوش و گرده انسان نهاده نشده اند بلکه توسط بنیانگذاران ادیان و مخترعین آنها و آنهم به تبعیت و پیروی از آتش داغ و سوزان و جنون آمیز شهوت غریزه نام آوری و شهرت طلبی قومی و قبیله ای در رقابت های سرسختانه با نام و شهرت فرمانروایان عصر خویش و پیشینیان و آنهم با قصد و هدف و نیت زنده نگاه داشتن نام های خویش در زبان و ذهن انسان و بقاء آنها در حافظه و خاطره تاریخ و آنهم در جهت رساندن نام ها خویش به سطح شهرت جهانی توسط پیروان و طرفداران و حتا توسط رقیبان خویش. خداوند متعال مثل یک پیر مرد و یا یک پیره زن سالخورده و ناتوان نیست که در حین راه رفتن به عصا نیاز داشته باشد. همچنین خداوند یک موجود محدود نیست که در یک جای محدود مستقر باشد و از آنجا از طریق عده ای قلیل کلام خودرا به گوش انسان های دیگر برساند. خداوند بینهایت و بیکران است و در همه جا حضور و ظهور مطلق عینی و واقعی و غیبی دارد و هیچ چیزی در بیرون و خارج از وجود او و غیر از او در پهنه بینهایت و بیکرانی وجود ندارد. چگونه چنین موجودی که قادر و عالِم و حکیم و رحیم و کریم و عاشق و معشوق و صابر مطلق و نامتناهی است، برای هدایت بشر میتواند به چند جوان کاکل زرین و کاکل مشکی تحت عنوان نبی و رسول و پسر نیازمند بوده باشد ؟ آیا پدیده نیازمندی آیت و نشانه بارز و آشکار محدودیت توانایی و قدرت نمی باشد ؟ واژه پیامبر به این معناست که حامل پیام ، پیام را از یک منبع دریافت نماید و آنرا به مکان و محله دیگر منقل نموده و آنرا در مقصد در اختیار دریافت کننده قرار دهد. پیامبران ناخودآگاه منبع دریافت پیام و منبع گیرنده را از هم جدا نموده اند و خودرا حامل و واسطه بین این دو منبع پنداشته اند. این جدا سازی در مورد منابع و فواصل محدود صحیح می باشد، اما در مورد یک منبع بیکران و بدون نهایت و بدایت نه تنها صحیح نبوده و حقیقت ندارد بلکه در طول تاریخ تاکنون بسیار گمراه کننده بوده و هست. خداوند متعال در لحظه حال از طریق زبان و لسان کلیه موجودات زنده بطور دائم در حال گفتگو با خویشتن می باشد و هرگز و هیچگاه و هیچ جا نیازی به پیام رسانی از طریق عده ای آدمیزاده تحت عناوین نبی و رسول نداشته ، ندارد و نخواهد داشت . لذا بی دینی به معنای باور نداشتن به خداوند نبوده و نیست ، همانطور که دینداری حتما و یقینا هم معنا و مترادف به خدا باوری حقیقی نمی باشد. این حقیر بر این باورم که دشمنان اصلی و ناخود آگاه خداوند و حقیقت و حقانیت، بنیانگذاران ادیان و آیین ها و مخترعین یوغ های سنگین و سبک شریعت های دینی - مذهبی می باشند و نه بقیه انسان ها. در این رابطه نظریه و باور اندیشمند بزرگ خردگرا و تجربه گرای ایران به نام زکریای رازی ( به زبان اروپایی : rhazes : رها زیس به معنا رستگار ) در نفی نبوت و رسالت مورد تایید فهم و عقل و دل ناچیز این حقیر می باشد.
... [مشاهده متن کامل]
مبعوث بودن کسی از سوی خداوند
رسالت. پیغمبر ی. پیامبر