نبرد لویو ( به آلمانی: schlacht von Lviv ) که در تاریخ نگاری اتحاد شوروی عملیات دفاع راهبردی لویو - چرنیفتسی نامیده می شود، نبردی در جبهه شرقی جنگ جهانی دوم بود که در از اواخر ماه ژوئن تا اوایل ماه ژوئیه سال ۱۹۴۱ در حوالی شهر لویو در غرب اوکراین شوروی میان ورماخت و ارتش سرخ رخ داد و در نهایت با پیروزی آلمانی ها و عقب نشینی نیروهای شوروی از این منطقه به پایان رسید.
در جریان این نبرد، جبهه جنوب غربی شوروی پس از شکست در درگیری های اولیه مرزی عملیات بارباروسا، تهاجم آلمان به شوروی، وادار شد پیش از افتادن در محاصره گروه ارتش جنوب آلمان، از شهر لویو به خط دفاعی استالین عقب نشینی کرد.
گروه ارتش جنوب ورماخت به فرماندهی فیلدمارشال گرت فن روندشتت، بر طبق طرح عملیاتی بارباروسا وظیفه «انهدام نیروهایی از شوروی در گالیسیا و غرب اوکراین که همچنان در غرب رود دنیپر هستند و تصرف زود هنگام گذرگاه های رود دنیپر در کی یف و جنوب آن» را بر عهده داشت. [ ۶] نیروهای این گروه ارتش با یک شکاف ۳۳۰ کیلومتری در کوه های کارپات در مرز مجارستان و شوروی، به دو گروه مجزا تقسیم شده بودند. [ ۷] طرح عملیاتی در ابتدا تحقق این اهداف را از طریق یک حرکت گازانبری بزرگ از جنوب لهستان در شمال و رومانی در جنوب پیش بینی کرده بود اما این روش به دلایل مختلفی رها و طبق تصمیم ۱۷ مارس سال ۱۹۴۱، تهاجم گروه ارتش جنوب تنها از طرف شمالی و در خط لوبلین - کی یف می بایست انجام می گرفت. گروه ارتش جنوب برای این تهاجم ۳۸ لشکر در اختیار داشت. شیوه استقرار نیروهای شوروی، مخصوصا تمرکز یگان های آن در ناحیه لویو، برای آلمانی ها نشان گر طرح دشمن برای دفاع در نزدیکی مرز بود. به جهت باز بودن جناح راست ارتش هفدهم ورماخت که بر شکاف بین دو بازوی گروه ارتش جنوب در اراضی مجارستان قرار گرفته بود، موفقیت ورماخت در این قسمت متکی به عملیات یگان های زرهی گروه زرهی ۱ در شکستن خط دفاعی دشمن در نقطه ای راهبردی و سپس عمل مستقل در پشت خط مقدم آن بود. بدین منظور ارتش ششم ورماخت می بایست دفاع مرزی را برای گروه زرهی ۱ می شکست و ضمن دفاع از جناح شمالی گروه ارتش، با فاصله کمی نیروهای زرهی را تعقیب می کرد تا پس از ایجاد محاصره، دشمن را منهدم نماید. ارتش هفدهم ورماخت در جناح راست بازوی شمالی گروه ارتش جنوب، می بایست ناحیه لویو را به محاصره در می آورد و سپس به سمت وینیتسا پیش می رفت. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر جریان این نبرد، جبهه جنوب غربی شوروی پس از شکست در درگیری های اولیه مرزی عملیات بارباروسا، تهاجم آلمان به شوروی، وادار شد پیش از افتادن در محاصره گروه ارتش جنوب آلمان، از شهر لویو به خط دفاعی استالین عقب نشینی کرد.
گروه ارتش جنوب ورماخت به فرماندهی فیلدمارشال گرت فن روندشتت، بر طبق طرح عملیاتی بارباروسا وظیفه «انهدام نیروهایی از شوروی در گالیسیا و غرب اوکراین که همچنان در غرب رود دنیپر هستند و تصرف زود هنگام گذرگاه های رود دنیپر در کی یف و جنوب آن» را بر عهده داشت. [ ۶] نیروهای این گروه ارتش با یک شکاف ۳۳۰ کیلومتری در کوه های کارپات در مرز مجارستان و شوروی، به دو گروه مجزا تقسیم شده بودند. [ ۷] طرح عملیاتی در ابتدا تحقق این اهداف را از طریق یک حرکت گازانبری بزرگ از جنوب لهستان در شمال و رومانی در جنوب پیش بینی کرده بود اما این روش به دلایل مختلفی رها و طبق تصمیم ۱۷ مارس سال ۱۹۴۱، تهاجم گروه ارتش جنوب تنها از طرف شمالی و در خط لوبلین - کی یف می بایست انجام می گرفت. گروه ارتش جنوب برای این تهاجم ۳۸ لشکر در اختیار داشت. شیوه استقرار نیروهای شوروی، مخصوصا تمرکز یگان های آن در ناحیه لویو، برای آلمانی ها نشان گر طرح دشمن برای دفاع در نزدیکی مرز بود. به جهت باز بودن جناح راست ارتش هفدهم ورماخت که بر شکاف بین دو بازوی گروه ارتش جنوب در اراضی مجارستان قرار گرفته بود، موفقیت ورماخت در این قسمت متکی به عملیات یگان های زرهی گروه زرهی ۱ در شکستن خط دفاعی دشمن در نقطه ای راهبردی و سپس عمل مستقل در پشت خط مقدم آن بود. بدین منظور ارتش ششم ورماخت می بایست دفاع مرزی را برای گروه زرهی ۱ می شکست و ضمن دفاع از جناح شمالی گروه ارتش، با فاصله کمی نیروهای زرهی را تعقیب می کرد تا پس از ایجاد محاصره، دشمن را منهدم نماید. ارتش هفدهم ورماخت در جناح راست بازوی شمالی گروه ارتش جنوب، می بایست ناحیه لویو را به محاصره در می آورد و سپس به سمت وینیتسا پیش می رفت. [ ۸]
wiki: نبرد لویو