ناو هواپیمابر کلاس کوزنتسوف، با نام پروژه ۱۱۴۳٫۵ شوروی، کلاسی از ناو هواپیمابر هواگردهای ثابت بال است که توسط نیروی دریایی روسیه و چین استفاده می شود. کشتی های کلاس کوزنتسوف که در اصل برای نیروی دریایی شوروی طراحی شده اند، از پرش اسکی برای پرتاب هواپیماهای معمولی با عملکرد بالا در پیکربندی STOBAR استفاده می کنند. این طرح، نشان دهندهٔ یک پیشرفت بزرگ در حمل و نقل ناوگان هوایی اتحاد جماهیر شوروی نسبت به ناوهای حامل کلاس کی یف بود که فقط می توانستند هواپیماهای VSTOL را پرتاب کنند. طبقه بندی اتحاد جماهیر شوروی برای این کلاس، به عنوان یک رزم ناو سنگین هواپیمابر بود که به این کلاس از کشتی ها اجازه عبور از تنگه های ترکیه را بدون نقض پیمان مونترو می داد، اما انواع تولیدشدهٔ چینی به عنوان ناوهای هواپیمابر طبقه بندی می شوند.
به دلیل انحلال اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱، سه کشتی کلاس کوزنتسوف در یک دورهٔ ساخت طولانی به مدت تقریباً چهار دهه ساخته شدند. دو کشتی ابتدا در کارخانه کشتی سازی نیکولایف جنوبی در جمهوری شوروی سوسیالیستی اوکراین ساخته شدند و پس از آن، نخستین کشتی از ناوهای هواپیمابر سنگین هسته ای کلاس اولیانوفسک ساخته شد. زمانی که اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱ منحل شد، تنها نمونهٔ اولیه، کشتی آدمیرال کوزنتسوف، راه اندازی شده بود و اکنون این کشتی در نیروی دریایی روسیه خدمت می کند. ساخت کشتی خواهر آن، موسوم به واریاگ تا سال ۱۹۹۸ رها شد. اوکراین پس از استقلال از شوروی، کشتی ناتمام را برای استفاده به عنوان یک هتل یا کازینوی شناور، به همراه مجموعهٔ کاملی از نقشه ها به چین فروخت. واریاگ در نهایت در سال ۲۰۱۲ به عنوان نخستین ناو هواپیمابر چین، با نام لیائونینگ یا تایپ ۰۰۱ تکمیل و راه اندازی شد. چین متعاقباً سومین کشتی کلاس کوزنتسوف را با طرحی تغییریافته و موسوم به شاندونگ یا تایپ ۰۰۲ را در سال ۲۰۱۹ راه اندازی کرد.
کشتی های کلاس کوزنتسوف توسط سازندگان شوروی به عنوان یک رزم ناو سنگین حامل هواپیما، برای پشتیبانی و دفاع از زیردریایی های حامل موشک های استراتژیک، کشتی های سطحی، و هواپیماهای حامل موشک دریایی طراحی شده بود. هواگردهای ثابت بال در کوزنتسوف، برای عملیات برتری هوایی برای محافظت از یک گروه ضربت در حال عملیات، در نظر گرفته شده اند. این کلاس ناو همچنین بالگردهای متعددی را برای عملیات های جنگ ضدزیردریایی ( ASW ) و عملیات امداد و نجات ( SAR ) حمل می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه دلیل انحلال اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱، سه کشتی کلاس کوزنتسوف در یک دورهٔ ساخت طولانی به مدت تقریباً چهار دهه ساخته شدند. دو کشتی ابتدا در کارخانه کشتی سازی نیکولایف جنوبی در جمهوری شوروی سوسیالیستی اوکراین ساخته شدند و پس از آن، نخستین کشتی از ناوهای هواپیمابر سنگین هسته ای کلاس اولیانوفسک ساخته شد. زمانی که اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱ منحل شد، تنها نمونهٔ اولیه، کشتی آدمیرال کوزنتسوف، راه اندازی شده بود و اکنون این کشتی در نیروی دریایی روسیه خدمت می کند. ساخت کشتی خواهر آن، موسوم به واریاگ تا سال ۱۹۹۸ رها شد. اوکراین پس از استقلال از شوروی، کشتی ناتمام را برای استفاده به عنوان یک هتل یا کازینوی شناور، به همراه مجموعهٔ کاملی از نقشه ها به چین فروخت. واریاگ در نهایت در سال ۲۰۱۲ به عنوان نخستین ناو هواپیمابر چین، با نام لیائونینگ یا تایپ ۰۰۱ تکمیل و راه اندازی شد. چین متعاقباً سومین کشتی کلاس کوزنتسوف را با طرحی تغییریافته و موسوم به شاندونگ یا تایپ ۰۰۲ را در سال ۲۰۱۹ راه اندازی کرد.
کشتی های کلاس کوزنتسوف توسط سازندگان شوروی به عنوان یک رزم ناو سنگین حامل هواپیما، برای پشتیبانی و دفاع از زیردریایی های حامل موشک های استراتژیک، کشتی های سطحی، و هواپیماهای حامل موشک دریایی طراحی شده بود. هواگردهای ثابت بال در کوزنتسوف، برای عملیات برتری هوایی برای محافظت از یک گروه ضربت در حال عملیات، در نظر گرفته شده اند. این کلاس ناو همچنین بالگردهای متعددی را برای عملیات های جنگ ضدزیردریایی ( ASW ) و عملیات امداد و نجات ( SAR ) حمل می کند.
