نام مخصوص خدا

[ویکی فقه] نام الله عَلَم (اسم خاص) برای ذات خداست و هیچ موجودی نه به نحو حقیقت و نه مجاز به این اسم خوانده نمی شود.
چنان که قرآن می فرماید: آیا برای او (پروردگار) همنامی می شناسی: «هَل تَعلَمُ لَهُ سَمیّا» البته برخی الله را در آیاتی نظیر «هُوَ اللّهُ فِی السَّموت» و «هُوَ اللّهُ الَّذی لا اِلهَ اِلاّ هُو» صفت دانسته و علم بودن آن را نفی کرده اند، زیرا اگر اسم علم باشد مانند این است که بگوییم: «هو زید فی البلد = او زید است در شهر»، در حالی که چنین سخن گفتنی صحیح نیست. برخی دیگر در پاسخ این استدلال، آیات یاد شده را همانند «هذا زید الذی لا نظیر له فی العلم والزهد = این زیدی است که در علم و زهد نظیری ندارد» دانسته و علم بودن الله را مورد تأکید قرار داده اند.