ناتالیزومب

ناتالیزومب ( انگلیسی: Natalizumab ) یک پادتن مونوکلونال علیه مولکول چسبندگی سلولی VLA - 4 است. این دارو برای درمان ام اس و بیماری کرون به کار می رود. ناتالیزومب توسط دو شرکت بایوژن و ایلان بازاریابی و عرضه می شود. این دارو هر ۲۸ روز یک بار توسط تزریق وریدی آهسته تجویز می گردد. عقیده بر آن است که ناتالیزومب توانایی عبور سلول های ایمنی التهاب زا را از خلال سد خونی مغزی و سلول های پوشانندهٔ درون روده ها کاهش می دهد. ناتالیزومب کارایی اثبات شده ای در درمان علائم هر دو بیماری یادشده دارد و می تواند تعداد عودها، کاهش بینایی و زوال شناختی را کاهش داده و به میزان قابل توجهی کیفیت زندگی را بهبود بخشد و تعداد دوره های پسرفت علائم را در بیماری ام اس بیشتر می کند و جلوی عودها را می گیرد.
سازمان غذا و داروی آمریکا ناتالیزومب را در سال ۲۰۰۴ تأیید کرد، اما کمی بعد به دنبال دریافت گزارش هایی مبنی بر احتمال ارتباط آن با بروز لکوانسفالوپاتی چندکانونی پیش رونده ( PML ) در صورت مصرف همزمان با یک داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی دیگر به نام اینترفرون بتا - ۱ای، توسط شرکت سازنده اش از بازار دارویی جمع آوری شد. مجدداً پس از انجام بررسی و بازبینی اطلاعات دریافتی دربارهٔ بی خطری دارو و عدم گزارش مرگ های بیشتر ناشی از آن، دارو در سال ۲۰۰۶ به بازار دارویی آمریکا بازگشت تا تحت یک برنامهٔ ویژهٔ کنترل شده تجویز شود. تا ژوئن ۲۰۰۹، ۱۰ مورد از لکوانسفالوپاتی چندکانونی پیش رونده گزارش شده بود. تا اکتبر ۲۰۰۹ این تعداد به ۲۴ رسید که نشانهٔ یک افزایش قابل ملاحظه در میزان کشندگی این مادهٔ شیمیایی در انسان بود و آژانس دارویی اروپا را واداشت تا دربارهٔ آن بررسی و بازنگری کند. [ ۱] تا ژانویهٔ ۲۰۱۰ میلادی ۳۱ مورد از لکوانسفالوپاتی چندکانونی پیش رونده با ناتالیزومب نسبت داده شده بود. [ ۲] تا اکتبر ۲۰۱۸، این عدد به ۷۵۷ مورد رسید. [ ۳] سازمان غذا و داروی آمریکا دیگر دارو را از بازار خارج نکرد، چون مزایای مصرف آن بیشتر از معایبش تشخیص داده شد. [ ۴] اتحادیه اروپا مجوز مصرف آنرا فقط برای ام اس و تنها به صورت تک دارویی صادر کرده، چرا که بنا به ادعای سازندهٔ دارو، لکوانسفالوپاتی چندکانونی پیش رونده در گزارش های نخستین، تنها در بیمارانی رخ داده بود داروهای ضد ام اس دیگری پیش از ناتالیزومب دریافت کرده بودند. [ ۵]