میکروترون

میکروترون ( انگلیسی: Microtron ) میکروترون اصطلاحی به مفهوم شتاب دهنده ذرات است که از نام سیکلوترون ( شتاب دهنده حلقوی ) سرچشمه می گیرد که در آن میدان شتاب دهنده از طریق الکترودهای بزرگ D شکل اعمال نمی شود بلکه از طریق یک ساختار شتاب دهنده ذره ای خطی اعمال می شود. میکروترون کلاسیک توسط ولادیمیر وکسلر اختراع شد. [ ۱] [ ۲] انرژی جنبشی ذرات با یک مقدار ثابت در هر تغییر میدان ( یک نیمه یا یک دور کامل ) افزایش می یابد. میکروترون ها برای کار با فرکانس میدان ثابت و میدان مغناطیسی در حد فوق العاده تخریب پذیری طراحی شده اند؛ بنابراین آنها به ویژه برای ذرات بنیادی بسیار سبک، یعنی الکترون ها مناسب هستند.
در میکروترون، به دلیل افزایش حرکت الکترون، مسیرهای ذره برای هر عبور متفاوت است. زمان مورد نیاز برای آن متناسب با شمار پاس ( عبور ) است. الکترون های کند به یک نوسان میدان الکتریکی نیاز دارند، الکترون های سریعتر به یک عدد صحیح از این نوسان احتیاج دارند.
میکروترون پیست مسابقه ای یک میکروترون در مقیاس بزرگتر است که به جای یک آهنربا از دو الکترومغناطیس استفاده می کند. هر دو الکترومغناطیس یک میدان مغناطیسی همگن را در یک ناحیهٔ نیم دایره ای ایجاد می کنند و مسیر ذرات بین هر دو آهنربا مسیری مستقیم است. یکی از مزایای آن این است که حفرهٔ شتاب دهنده می تواند بزرگتر باشد و امکان استفاده از اشکال مختلف شتاب دهندهٔ خطی ( linac ) را فراهم کند و در منطقه ای با میدان های مغناطیسی بزرگ نصب نمی شود.
میکروترون ها پرتوهای الکترونی پرانرژی را با گسیل پرتوی کم ( بدون تعادل تشعشعی ) و نرخ تکرار بالا ( برابر فرکانس عملکرد لیناک ) فراهم می کنند.