میوه ممنوع یا درخت ممنوع اصطلاحی در ادیان ابراهیمی در اشاره به درختی ست که آدم و حوا از خوردن میوه آن منع شده بودند.
به داستان درخت ممنوع در یهودیت، مسیحیت و اسلام اشاره شده است. آدم و حوا با خوردن این میوه نخستین گناه تبار انسان را مرتکب شدند و به کیفر آن به زمین تبعید شدند. در کتاب پیدایش در عهد عتیق، این درخت، درخت معرفت نیک و بد نامیده شده است؛ در حالی که در قرآن چنین تعبیری وجود ندارد.
در الهیات یهودی، فقط خدا می تواند هر آنچه که می خواهد اراده کند، چرا که خدا خیر مطلق است و به همین جهت فقط خیر را می تواند اراده کند؛ و حق آزادی مطلق دارد. تفسیر عالمان الهیات یهودی این است که نخستین زوج انسانی، با خوردن میوه ممنوع، چنان عمل کردند که گویی خیر مطلق بودند. در الهیات یهودی، درخت معرفت خیر و شرّ نمایان گر قوه تجلی یا قوهٔ مربوط به اصل عالم است که مجسّم کننده است. در تورات آمده است که: درخت معرفت نیک و بد در وسط باغ عدن جای داشته است. ( پیدایش ۲:۹ ) و خداوند آدم و همسرش را از خوردن از این درخت منع کرد. [ ۱] ماری حوا را وسوسه کرد که از میوه درخت معرفت بخورد. [ ۲] حوا همسرش آدم را نیز به خوردن از آن میوه ترغیب کرد، و آن ها از برهنگی خود آگاه شدند. [ ۳] از آن پس آدم و حوا از باغ عدن رانده شدند. [ ۴] و از آن پس مجبور بودند خود دست به ساختن، تولید، ابداع و اختراع بزنند و از کشاورزی و دام پروری وسایل مورد حاجت خود را فراهم آورند.
در خداشناسی مسیحی، درخت معرفت نیک از بد به مفهوم توارث گناه پیوند خورده است؛ باور دین شناسان مسیحی این است که بشر بار نخستین گناه آدم و حوا را به دوش می کشد و هیچ انسانی نمی تواند بی گناه باشد. البته گروهی از مسیحیان نیز اعتقاد دارند که بشر امروز همان قدر بین گناه و رستگاری حق انتخاب دارد که آدم و حوا انتخاب داشته اند.
روایت قرآن از داستان درخت ممنوعه تفاوت هایی با روایت تورات دارد؛ بر اساس قرآن، خدا آدم و حوا را هر دو از خوردن از این میوه منع نمود؛ قرآن هنگامی که به وسوسه شیطان و خوردن آدم و حوا از میوه ممنوع می پردازد؛ ضمیر را به صورت تثنیه می آورد و در نتیجه مرد و زن را در مورد مسؤولیت این گناه مساوی فرض کرده است. قرآن، برخلاف کتاب تورات که آدم و حوا را نه به خاطر نفس عریانی بلکه به خاطر شرم، سرزنش می کرد؛ آن دو را به خاطر فریب خوردن از شیطان سرزنش می کند؛ و هدف شیطان را گشودن عریانی آن دو می داند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه داستان درخت ممنوع در یهودیت، مسیحیت و اسلام اشاره شده است. آدم و حوا با خوردن این میوه نخستین گناه تبار انسان را مرتکب شدند و به کیفر آن به زمین تبعید شدند. در کتاب پیدایش در عهد عتیق، این درخت، درخت معرفت نیک و بد نامیده شده است؛ در حالی که در قرآن چنین تعبیری وجود ندارد.
در الهیات یهودی، فقط خدا می تواند هر آنچه که می خواهد اراده کند، چرا که خدا خیر مطلق است و به همین جهت فقط خیر را می تواند اراده کند؛ و حق آزادی مطلق دارد. تفسیر عالمان الهیات یهودی این است که نخستین زوج انسانی، با خوردن میوه ممنوع، چنان عمل کردند که گویی خیر مطلق بودند. در الهیات یهودی، درخت معرفت خیر و شرّ نمایان گر قوه تجلی یا قوهٔ مربوط به اصل عالم است که مجسّم کننده است. در تورات آمده است که: درخت معرفت نیک و بد در وسط باغ عدن جای داشته است. ( پیدایش ۲:۹ ) و خداوند آدم و همسرش را از خوردن از این درخت منع کرد. [ ۱] ماری حوا را وسوسه کرد که از میوه درخت معرفت بخورد. [ ۲] حوا همسرش آدم را نیز به خوردن از آن میوه ترغیب کرد، و آن ها از برهنگی خود آگاه شدند. [ ۳] از آن پس آدم و حوا از باغ عدن رانده شدند. [ ۴] و از آن پس مجبور بودند خود دست به ساختن، تولید، ابداع و اختراع بزنند و از کشاورزی و دام پروری وسایل مورد حاجت خود را فراهم آورند.
در خداشناسی مسیحی، درخت معرفت نیک از بد به مفهوم توارث گناه پیوند خورده است؛ باور دین شناسان مسیحی این است که بشر بار نخستین گناه آدم و حوا را به دوش می کشد و هیچ انسانی نمی تواند بی گناه باشد. البته گروهی از مسیحیان نیز اعتقاد دارند که بشر امروز همان قدر بین گناه و رستگاری حق انتخاب دارد که آدم و حوا انتخاب داشته اند.
روایت قرآن از داستان درخت ممنوعه تفاوت هایی با روایت تورات دارد؛ بر اساس قرآن، خدا آدم و حوا را هر دو از خوردن از این میوه منع نمود؛ قرآن هنگامی که به وسوسه شیطان و خوردن آدم و حوا از میوه ممنوع می پردازد؛ ضمیر را به صورت تثنیه می آورد و در نتیجه مرد و زن را در مورد مسؤولیت این گناه مساوی فرض کرده است. قرآن، برخلاف کتاب تورات که آدم و حوا را نه به خاطر نفس عریانی بلکه به خاطر شرم، سرزنش می کرد؛ آن دو را به خاطر فریب خوردن از شیطان سرزنش می کند؛ و هدف شیطان را گشودن عریانی آن دو می داند.
wiki: میوه ممنوع