میرزا کاظم علی جوان

[ویکی فقه] جوان ، میرزاکاظم علی ، از نخستین نثرنویسان اردو زبان در اواخر سده دوازدهم و اوایل سده سیزدهم در شبه قاره هند می باشد.
جوان ، تخلص اوست . از زندگی او اطلاع چندانی در دست نیست . می دانیم که اهلِ دهلی بود و ظاهراً با بروز مشکلاتی که بر اثر حمله احمدشاه ابدالی (۱۱۷۴) در دهلی به وجود آمده بود، به لکهنو مهاجرت کرد. به نوشته علی ابراهیم خان در تذکره گلزار ابراهیم ، جوان در ۱۱۹۶ در لکهنو از او در شعرگویی راهنماییهایی گرفت . جوان در همان جا به دربار میرزا سیف علی (متخلص به شگفته ، پسر نواب شجاع الدوله ، که در موسیقی ، شعر، نقاشی و طراحی مهارت داشت ) راه یافت .
عضو هیئت علمی، مترجمی هندی و اردو
از تذکره های مصحفی همدانی ، کریم الدین ، محمدحسین خان شاه جهان پوری و سعادت خان ناصر چنین برمی آید که جوان در لکهنو شاعر شناخته شده ای بود و به همین دلیل ، سرهنگ اسکات ، حاکم اعلای لکهنو، در ۲۲ جمادی الا´خره ۱۲۱۵ او را با چند شاعر دیگر (از جمله میرامن ، بهادرعلی حسینی ، شیرعلی افسوس ، مظهرعلی ولا، نِهال چَند لاهوری ، و لَلُوجی لال ) به عنوان عضو هیئت علمی ، مترجمی هندی و اردو و دستیاری دکترجان گیلکریست ، در دانشکده فورت ویلیامِ کلکته انتخاب نمود. وی در ۱۲۳۲/۱۸۱۷ زنده بوده ، چون در همین سال در مجالس شعرخوانی دانشکده فورت ویلیام شرکت می کرده است .
فرزندان شاعر
او با دو فرزندش ، میرزا قاسم علی متخلص به ممتاز و میرزاهاشم علی متخلص به عیان ، در کلکته محیطی ادبی به وجود آورده بود و اغلب در آن جا مجالس شعرخوانی برگزار می نمود. ولی در تاریخ ادب اردو بیش تر به نثرنویس معروف شده است .
مهارت در چند زبان
...