میرزاحیدرعلی شیروانی

[ویکی فقه] میرزاحیدرعلی شیروانی، عالم فاضل و متکلّم متبحّر، از علمای اواخر عهد صفویه اصفهان می باشد.
میرزا حیدرعلی بن ملّامیرزا محمّد بن حسن شیروانی عالم فاضل و متکلّم متبحّر، از علمای اواخر عهد صفویه. پدرش از علمای مشهور قرن یازدهم هجری و مادرش دختر ملّامحمّدتقی مجلسی است. در اصفهان متولّد شد و نزد علمای این شهر از جمله پدر دانشمند خود به تحصیل پرداخت. و به دامادی علّامه ملّامحمّدباقر مجلسی مفتخر شد.
عالمی متعصب
او دارای عقاید و آرائی مخصوص بوده و عدّه ای از او پیروی نموده اند که به حیدریّه معروف اند و به طوری که بزرگان محققین اظهارنظر می کنند عقاید آنان مردود و غیرمرضی بوده و جمعی از علماء در کتاب های خود آنها را رد نموده اند.برخی از عقاید او، گرچه بر اساس برداشت و اجتهاد فقهی بوده اما با سیره عملی امامان معصوم (علیهم السّلام) مخالف بوده است به طوری که ترویج آن افکار افراطی خسارت مادی و معنوی گوناگونی در پی داشت. از جمله باورها و فتاوای میرزا حیدرعلی «کافر و نجس بودن اهل سنت و منافقان» بود.در «مرآت الاحوال»
کرمانشاهی، آقااحمد، مرآت الاحوال، ص۱۰۹.
عقاید متعصبانه پیروان حیدرعلی، از سوی عالمان معاصرش مردود اعلام شد و در بطلان و رد آن، کتاب هایی نیز نوشته شد. و چه بسا یکی از عللی که میرزا حیدرعلی شیروانی با تمام مقامات علمی و زهد و تقوا، گمنام مانده و آثار و تالیفاتش متروک و مهجور است، همین آرای ویژه او باشد.
مهدوی، سیدمصلح الدین، زندگینامه علامه مجلسی، ج۲، ص۳۱۷.
...