میخ کوبی خاک ( به انگلیسی: Soil Nailing ) جزو بهترین روش های به کار بسته شده برای پایدارسازی شیب های خاکی است. نحوهٔ کلی کار در این روش، حفر شبکه ای از سوراخ ها در دیوارهٔ خاکی، قرار دادن میلگردهای فولادی و در نهایت پر نمودن فضای خالی سوراخ ها با استفاده از دوغاب سیمان است.
برای اولین بار مهندسین اتریشی از روش میخکوبی برای پایدارسازی شیروانی های سنگی در تونل استفاده کردند. آن ها در اوایل دههٔ ۱۹۶۰ برای پایدارسازی جداره های تونل، شبکه ای از سوراخ ها را در طاق و دیوارهای سنگی تونل حفاری کرده، در داخل آن میلگردهای فولادی قرار داده و قسمت انتهایی آن را با شبکهٔ مش بندی در محیط تونل گیردار کردند. سپس با دوغاب ریزی در سوراخ های حفر شده و بتن پاشی به جدارهٔ تونل، موفق به پایداری ایمن جداره های داخلی تونل شدند. این روش بعدها توسط مهندسین آلمانی و فرانسوی برای پایدارسازی در شیروانی های خاکی مورد استفاده قرار گرفت. به عبارت دیگر مهندسین آلمانی و فرانسوی، روش اتریشی میخ کوبی در سنگ را برای شیب ها و دیوارهای خاکی به کار بستند. آن ها استفاده از تکنولوژی میخکوبی در تونل را به پایدار نمودن شیب ها و دیوارهای خاکی گودبرداری شده و کولهٔ پل ها تعمیم دادند.
پس از آن استفاده از میخ کوبی به طور گسترده در طرح های مختلف عمرانی نظیر تثبیت ترانشه های خط آهن و بزرگ راه ها، ساخت سازه های نگهبان گودبرداری شده در مناطق شهری جهت احداث ساختمان های بلندمرتبه که شامل چندین طبقه در داخل زمین هستند و تثبیت شیب های زمین در برابر لغزش های احتمالی به کار بسته شد.
یکی از اولین کاربردهای میخ کوبی در خاک در سال ۱۹۷۲ برای تعریض خط آهن نزدیک ورسایل در فرانسه صورت گرفت. در آن پروژه یک شیروانی خاک برداری شده به ارتفاع ۱۸ متر با استفاده از میخ کوبی پایدار شد.
در آلمان برای اولین بار برنامهٔ تحقیقاتی گسترده ای بر روی دیوارهای میخ کوبی شده توسط دانشگاه کارل شروهه و شرکت ساختمانی بوئر بین سال های ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۱ انجام شد. این برنامهٔ تحقیقاتی شامل آزمایش بر روی دیوارهای آزمایشی با مقیاس واقعی و با اندازه های مختلف بود تا بتوان از طریق آن روش های تحلیل و طراحی دیوارهای میخکوبی شده را گسترش داد.
همچنین در فرانسه برنامهٔ تحقیقاتی کلوتر متشکل از شرکای خصوصی و دولتی در سال ۱۹۸۶ برای انجام تحقیقات عددی و آزمایشگاهی پیرامون دیوارهای میخکوبی کلید خورد. در آمریکای شمالی برای اولین بار در دههٔ ۱۹۷۰ دیورهای میخکوبی شدهٔ زیادی در شهرهای ونکوور، واشینگتن و مکزیکوسیتی اجرا شد. یکی از اولین دیوارهای میخکوبی شدهٔ قابل توجه در آمریکا، مهار خاکبرداری با عمق ۱۳٫۷ متر در ماسه لای دار متراکم برای توسعه بیمارستان گودسامایتان واقع در پورتلند اورگان بود که در سال ۱۹۷۶ به بهره برداری رسید. مهندسین این طرح در مقام مقایسه بین اجرای دیوار میخکوبی شده و اجرای دیوار حایل بتنی ابراز داشتند که این طرح با نصف زمان و ۸۵ درصد کاهش هزینه نسبت به اجرای دیوار حایل بتنی به بهره برداری رسیده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرای اولین بار مهندسین اتریشی از روش میخکوبی برای پایدارسازی شیروانی های سنگی در تونل استفاده کردند. آن ها در اوایل دههٔ ۱۹۶۰ برای پایدارسازی جداره های تونل، شبکه ای از سوراخ ها را در طاق و دیوارهای سنگی تونل حفاری کرده، در داخل آن میلگردهای فولادی قرار داده و قسمت انتهایی آن را با شبکهٔ مش بندی در محیط تونل گیردار کردند. سپس با دوغاب ریزی در سوراخ های حفر شده و بتن پاشی به جدارهٔ تونل، موفق به پایداری ایمن جداره های داخلی تونل شدند. این روش بعدها توسط مهندسین آلمانی و فرانسوی برای پایدارسازی در شیروانی های خاکی مورد استفاده قرار گرفت. به عبارت دیگر مهندسین آلمانی و فرانسوی، روش اتریشی میخ کوبی در سنگ را برای شیب ها و دیوارهای خاکی به کار بستند. آن ها استفاده از تکنولوژی میخکوبی در تونل را به پایدار نمودن شیب ها و دیوارهای خاکی گودبرداری شده و کولهٔ پل ها تعمیم دادند.
پس از آن استفاده از میخ کوبی به طور گسترده در طرح های مختلف عمرانی نظیر تثبیت ترانشه های خط آهن و بزرگ راه ها، ساخت سازه های نگهبان گودبرداری شده در مناطق شهری جهت احداث ساختمان های بلندمرتبه که شامل چندین طبقه در داخل زمین هستند و تثبیت شیب های زمین در برابر لغزش های احتمالی به کار بسته شد.
یکی از اولین کاربردهای میخ کوبی در خاک در سال ۱۹۷۲ برای تعریض خط آهن نزدیک ورسایل در فرانسه صورت گرفت. در آن پروژه یک شیروانی خاک برداری شده به ارتفاع ۱۸ متر با استفاده از میخ کوبی پایدار شد.
در آلمان برای اولین بار برنامهٔ تحقیقاتی گسترده ای بر روی دیوارهای میخ کوبی شده توسط دانشگاه کارل شروهه و شرکت ساختمانی بوئر بین سال های ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۱ انجام شد. این برنامهٔ تحقیقاتی شامل آزمایش بر روی دیوارهای آزمایشی با مقیاس واقعی و با اندازه های مختلف بود تا بتوان از طریق آن روش های تحلیل و طراحی دیوارهای میخکوبی شده را گسترش داد.
همچنین در فرانسه برنامهٔ تحقیقاتی کلوتر متشکل از شرکای خصوصی و دولتی در سال ۱۹۸۶ برای انجام تحقیقات عددی و آزمایشگاهی پیرامون دیوارهای میخکوبی کلید خورد. در آمریکای شمالی برای اولین بار در دههٔ ۱۹۷۰ دیورهای میخکوبی شدهٔ زیادی در شهرهای ونکوور، واشینگتن و مکزیکوسیتی اجرا شد. یکی از اولین دیوارهای میخکوبی شدهٔ قابل توجه در آمریکا، مهار خاکبرداری با عمق ۱۳٫۷ متر در ماسه لای دار متراکم برای توسعه بیمارستان گودسامایتان واقع در پورتلند اورگان بود که در سال ۱۹۷۶ به بهره برداری رسید. مهندسین این طرح در مقام مقایسه بین اجرای دیوار میخکوبی شده و اجرای دیوار حایل بتنی ابراز داشتند که این طرح با نصف زمان و ۸۵ درصد کاهش هزینه نسبت به اجرای دیوار حایل بتنی به بهره برداری رسیده است.
wiki: میخ کوبی خاک