مکانیک سیالات یا مکانیک شاره ها ( به انگلیسی: Fluid mechanics ) شاخه ای از فیزیک است که به بررسی سیالات ( مایعات، گازها و پلاسما ) و نیروهای آنها می پردازد. [ ۱] این رشته در طیف گسترده ای از رشته ها، از جمله مهندسی مکانیک، مهندسی هوافضا، مهندسی عمران، مهندسی شیمی و زیست پزشکی، ژئوفیزیک، اقیانوس شناسی، هواشناسی، اخترفیزیک و زیست شناسی کاربرد دارد.
مکانیک سیالات را می توان به دو دسته کلی تقسیم کرد: استاتیک سیالات که مطالعه سیالات در حال سکون است و دینامیک سیالات که مطالعه سیالات و اثر نیروها بر روی آنها در حال حرکت است. [ ۱] این رشته شاخه ای از مکانیک محیط های پیوسته است، که در آن ماده در سطح ماکروسکوپی مدل می شود و نه میکروسکوپی. مکانیک سیالات، به ویژه دینامیک سیالات، یک زمینه تحقیقاتی فعال است که به طور معمول از نظر ریاضی پیچیده است. بسیاری از مسئله ها تا حدی یا کاملاً حل نشده است و بهتر است با روش های عددی، معمولاً با استفاده از رایانه، حل شوند. یک رشته مدرن، به نام دینامیک سیالات محاسباتی ( CFD ) ، به این روش اختصاص یافته است. [ ۲]
تاریخ مطالعه مکانیک سیالات حداقل به دوران یونان باستان برمی گردد، زمانی که ارشمیدس، استاتیک و شناوری سیالات را بررسی کرد و قانون معروف خود را که امروزه با عنوان اصل ارشمیدس شناخته می شود، فرموله کرده، و آن را در کتاب خود با عنوان "در مورد اجسام شناور" منتشر کرد. محقق ایرانی ابوریحان بیرونی و بعدها خازنی روش های علمی تجربی را در مکانیک سیالات به کار بردند. [ ۳] پیشرفت سریع در مکانیک سیالات با مشاهدات و آزمایشات لئوناردو داوینچی، اختراع فشارسنج توسط اوانجلیستا توریچلی، بررسی ویسکوزیته توسط آیزاک نیوتن و تحقیقات بلز پاسکال در زمینه هیدرواستاتیک و فرمولبندی قانون پاسکال آغاز شد و با معرفی دینامیک سیالات ریاضی در کتاب Hydrodynamica توسط دانیل برنولی ادامه یافت.
جریان غیر ویسکوز ( Inviscid flow ) توسط ریاضیدانان مختلف ( ژان لو رون دالامبر، جوزف لوئیس لاگرانژ، پیر سیمون لاپلاس، سیمئون دنیس پواسون ) مورد تجزیه و تحلیل بیشتر قرار گرفت و جریان ویسکوز توسط بسیاری از مهندسان از جمله ژان لئونارد ماری پوازوی و گوتیلف هیگن مورد بررسی قرار گرفت. توجیه ریاضی بیشتری توسط کلود - لوئیس ناویر و جورج گابریل استوکس در معادلات ناویر - استوکس ارائه شد و لایه های مرزی توسط لودویگ پرانتل، تئودور فون کارمان مورد بررسی قرار گرفتند، در حالی که دانشمندان مختلفی مانند آزبورن رینولدز، آندری کولموگوروف و جئوفری اینگرام تیلور درک ویسکوزیته و آشفتگی سیال را پیشرفت دادند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمکانیک سیالات را می توان به دو دسته کلی تقسیم کرد: استاتیک سیالات که مطالعه سیالات در حال سکون است و دینامیک سیالات که مطالعه سیالات و اثر نیروها بر روی آنها در حال حرکت است. [ ۱] این رشته شاخه ای از مکانیک محیط های پیوسته است، که در آن ماده در سطح ماکروسکوپی مدل می شود و نه میکروسکوپی. مکانیک سیالات، به ویژه دینامیک سیالات، یک زمینه تحقیقاتی فعال است که به طور معمول از نظر ریاضی پیچیده است. بسیاری از مسئله ها تا حدی یا کاملاً حل نشده است و بهتر است با روش های عددی، معمولاً با استفاده از رایانه، حل شوند. یک رشته مدرن، به نام دینامیک سیالات محاسباتی ( CFD ) ، به این روش اختصاص یافته است. [ ۲]
تاریخ مطالعه مکانیک سیالات حداقل به دوران یونان باستان برمی گردد، زمانی که ارشمیدس، استاتیک و شناوری سیالات را بررسی کرد و قانون معروف خود را که امروزه با عنوان اصل ارشمیدس شناخته می شود، فرموله کرده، و آن را در کتاب خود با عنوان "در مورد اجسام شناور" منتشر کرد. محقق ایرانی ابوریحان بیرونی و بعدها خازنی روش های علمی تجربی را در مکانیک سیالات به کار بردند. [ ۳] پیشرفت سریع در مکانیک سیالات با مشاهدات و آزمایشات لئوناردو داوینچی، اختراع فشارسنج توسط اوانجلیستا توریچلی، بررسی ویسکوزیته توسط آیزاک نیوتن و تحقیقات بلز پاسکال در زمینه هیدرواستاتیک و فرمولبندی قانون پاسکال آغاز شد و با معرفی دینامیک سیالات ریاضی در کتاب Hydrodynamica توسط دانیل برنولی ادامه یافت.
جریان غیر ویسکوز ( Inviscid flow ) توسط ریاضیدانان مختلف ( ژان لو رون دالامبر، جوزف لوئیس لاگرانژ، پیر سیمون لاپلاس، سیمئون دنیس پواسون ) مورد تجزیه و تحلیل بیشتر قرار گرفت و جریان ویسکوز توسط بسیاری از مهندسان از جمله ژان لئونارد ماری پوازوی و گوتیلف هیگن مورد بررسی قرار گرفت. توجیه ریاضی بیشتری توسط کلود - لوئیس ناویر و جورج گابریل استوکس در معادلات ناویر - استوکس ارائه شد و لایه های مرزی توسط لودویگ پرانتل، تئودور فون کارمان مورد بررسی قرار گرفتند، در حالی که دانشمندان مختلفی مانند آزبورن رینولدز، آندری کولموگوروف و جئوفری اینگرام تیلور درک ویسکوزیته و آشفتگی سیال را پیشرفت دادند.
wiki: مکانیک سیالات