قالب ریزی[ ۱] یا مولاژ ( به فرانسوی: Moulage ) به معنی قالب، هنر استفاده از آسیب های ساختگی است. منظور از آموزش و ارایه ی آن معرفیِ آسیب ها و واکنش تیم های اورژانس و دیگر پرسنل پزشکی و نظامی است. [ ۲] مولاژها معمولاً از لاستیک یا لاتکس، یا موم ساخته و با استفاده از فنون تکنیک های آرایشی به ارائه نمودارهای طبیعی عناصر رئالیسم می پردازند.
ساخت مولاژها در انواع مختلفی صورت می گیرد؛
بعضی از این تندیس ها آسیب های وارده به تن انسان را نمونه سازی می کنند، مانند: مولاژهایی که زخم و جراحت، خون ریزی، استفراغ، شکستگی باز را نشان می دهند. بعضی از مولاژها حالت کالبدشناسی بدنِ کامل یک شخص سالم را نمایش می دهد. از آن جایی که مولاژها اهمیّت فراوانی در آموزش پزشکی دارند، برخی کشورها موزه هایی به منظور معرفی و نگهداریِ آنها ساخته اند. [ ۳] به زبان انگلیسی مولاژهای پزشکی را ( medical moulage ) یا تندیسهای کالبدشناسی ( anatomical model ) می گویند. [ ۴] بعضی از مولاژهای کالبدشناسی پزشکی، قسمتی از بدنِ انسان همچون سر، تنه، قفسه ی سینه، لگن، اندام و بعضی دیگر کالبدشناسی دستگاه هایی از بدن انسان مانند دستگاه عصبی، دستگاه گوارش، دستگاه تنفس و دیگر دستگاه های بدن را شبیه سازی و ارایه می دهند.
بیشتر اوقات به منظورِ آموزشِ درسِ عملیِ کالبدشناسی ( آناتومی ) ، دانشجویانِ رشتۀ پزشکی، دندانپزشکی، پرستاری، مامایی و دیگر رشته های پیراپزشکی و مهندسی پزشکی در سالن مولاژ[ ۵] از مولاژهای کالبدشناسی استفاده می کنند .
علاوه بر قالب ریزی های موجود مولاژهای دیگری نیز وجود دارند که مربوط به ساختمان بدن جانوران و گیاهان است[ ۶] ، [ ۷] که به آنها مدل های آناتومیک هم گفته می شود.
مولاژ می تواند به دانشجویان پزشکی و پیراپزشکی اطلاعات کاملی در رابطه با آناتومی بدن و محل دقیق قرارگیری هرکدام از اعضا را نشان دهد. ساخت این تندیس ها در اندازه های مختلفی صورت می گیرد، اما برای مولاژهای نیم تنه یا مولاژهای کامل بدن انسان، معمولاً اندازه واقعی مورد استفاده قرار می گیرد.
برخی از مولاژها به اقتضای استفاده و قابلیت های متفاوتشان با هم، با قابلیتِ جدا شُدگی و نصب مجدد قطعاتِ آنها و برخی دیگر ثابت و غیرمتحرک ساخته می شوند.
تندیس های کالبدشناسی نخستین، از جنس موم طبیعی بوده و آن را نمونه مومی ( wax model ) می گویند[ ۸] ، این نمونه های مومی برای نخستین بار در اواخر قرن هفدهم ، در شهر ناپل ساخته شده سپس به شهرهای فلورانس و پاریس رسید[ ۹] . در اواخر قرن نوزدهم ، ''جولس بارتا'' بیش از ۲۰۰۰ تندیس مومی را در بیمارستان سنت لوئیس پاریس ساخت. در قرن نوزدهم مولاژها برای آموزش پزشکی با طرح و رنگهای طبیعی رایج شد. در زبان پارسی واژه مولاژ به تندیس ها و قالب های ساخته شده از روی آثار باستانی و مجسمه ها و اشیای هنری هم گفته می شود. [ ۱۰]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفساخت مولاژها در انواع مختلفی صورت می گیرد؛
بعضی از این تندیس ها آسیب های وارده به تن انسان را نمونه سازی می کنند، مانند: مولاژهایی که زخم و جراحت، خون ریزی، استفراغ، شکستگی باز را نشان می دهند. بعضی از مولاژها حالت کالبدشناسی بدنِ کامل یک شخص سالم را نمایش می دهد. از آن جایی که مولاژها اهمیّت فراوانی در آموزش پزشکی دارند، برخی کشورها موزه هایی به منظور معرفی و نگهداریِ آنها ساخته اند. [ ۳] به زبان انگلیسی مولاژهای پزشکی را ( medical moulage ) یا تندیسهای کالبدشناسی ( anatomical model ) می گویند. [ ۴] بعضی از مولاژهای کالبدشناسی پزشکی، قسمتی از بدنِ انسان همچون سر، تنه، قفسه ی سینه، لگن، اندام و بعضی دیگر کالبدشناسی دستگاه هایی از بدن انسان مانند دستگاه عصبی، دستگاه گوارش، دستگاه تنفس و دیگر دستگاه های بدن را شبیه سازی و ارایه می دهند.
بیشتر اوقات به منظورِ آموزشِ درسِ عملیِ کالبدشناسی ( آناتومی ) ، دانشجویانِ رشتۀ پزشکی، دندانپزشکی، پرستاری، مامایی و دیگر رشته های پیراپزشکی و مهندسی پزشکی در سالن مولاژ[ ۵] از مولاژهای کالبدشناسی استفاده می کنند .
علاوه بر قالب ریزی های موجود مولاژهای دیگری نیز وجود دارند که مربوط به ساختمان بدن جانوران و گیاهان است[ ۶] ، [ ۷] که به آنها مدل های آناتومیک هم گفته می شود.
مولاژ می تواند به دانشجویان پزشکی و پیراپزشکی اطلاعات کاملی در رابطه با آناتومی بدن و محل دقیق قرارگیری هرکدام از اعضا را نشان دهد. ساخت این تندیس ها در اندازه های مختلفی صورت می گیرد، اما برای مولاژهای نیم تنه یا مولاژهای کامل بدن انسان، معمولاً اندازه واقعی مورد استفاده قرار می گیرد.
برخی از مولاژها به اقتضای استفاده و قابلیت های متفاوتشان با هم، با قابلیتِ جدا شُدگی و نصب مجدد قطعاتِ آنها و برخی دیگر ثابت و غیرمتحرک ساخته می شوند.
تندیس های کالبدشناسی نخستین، از جنس موم طبیعی بوده و آن را نمونه مومی ( wax model ) می گویند[ ۸] ، این نمونه های مومی برای نخستین بار در اواخر قرن هفدهم ، در شهر ناپل ساخته شده سپس به شهرهای فلورانس و پاریس رسید[ ۹] . در اواخر قرن نوزدهم ، ''جولس بارتا'' بیش از ۲۰۰۰ تندیس مومی را در بیمارستان سنت لوئیس پاریس ساخت. در قرن نوزدهم مولاژها برای آموزش پزشکی با طرح و رنگهای طبیعی رایج شد. در زبان پارسی واژه مولاژ به تندیس ها و قالب های ساخته شده از روی آثار باستانی و مجسمه ها و اشیای هنری هم گفته می شود. [ ۱۰]
wiki: مولاژ