موریس مرلو پونتی

موریس مرلو - پونتی ( به فرانسوی: Maurice Merleau - Ponty ) ( ۱۴ مارس ۱۹۰۸–۳ مه ۱۹۶۱ ) از مطرح ترین پدیدارشناسان قرن بیستم بود. او از پژوهش های هوسرل فراتر رفت و نشان داد که دوگانگی سوژه و ابژه در کار نیست. شاخهٔ اصلی کار او، پدیدارشناسی ادراک، یکی از ۳ سنت مهم در پدیدارشناسی محسوب می شود.
مرلو - پونتی در روشفو، شارانت - ماریتیم در سال ۱۹۰۸ به دنیا آمد. پدر وی در سال ۱۹۱۳ هنگامی که موریس ۵ ساله بود از دنیا رفت. [ ۱] پس از پایان مدرسه به اکول نرمال سوپریور رفت و در کنار ژان پل سارتر، سیمون دوبوار، و سایمون ویل به تحصیل مشغول شد. وی در سالهای ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۲ در سوربن به تدریس روان شناسی کودک و تعلیم و تربیت مشغول شد. [ ۲] در سال ۱۹۵۲ استاد فلسفه در کلژ دو فرانس شد، وی جوانترین فردی بود که به این امکان دست یافته بود. او می کوشید تا هم در زندگی و هم در فلسفه خویش، توازنی میان روان شناسی و فلسفه برقرار کند. [ ۳] در کنار تدریس، مرلو پونتی سردبیر مجلهٔ سیاسی دوران مدرن، از زمان پیدایش آن در سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۵۲ بود. وی در جوانی آثار کارل مارکس را مطالعه کرده بود. سارتر عنوان کرده بود که مرلو - پونتی وی را به یک مارکسیست تبدیل کرده بود. [ ۴] دوستی بین این دو بر سر اختلاف نظر بر سر کمونیسم به پایان رسید، در حالی که مرلو - پونتی نظرش را دربارهٔ کمونیسم تغییر داده بود، سارتر همچنان به آن وفادار ماند. مرلو - پونتی در سال ۱۹۶۱، در سن پنجاه و سه سالگی در حالی که خود را برای تدریس در کلاسی در مورد دکارت آماده می کرد بر اثر سکتهٔ مغزی از دنیا رفت. وی در گورستان پر - لاشز دفن شده است.
از مرلوپنتی
• ان‍س‍ان دوس‍ت‍ی و خ‍ش‍ون‍ت، ترجمهٔ روشنک داریوش، تهران: روشنگران و مطالعات زنان، ۱۳۸۰.
• در ستایش فلسفه، ترجمهٔ ستاره هومن، تهران: نشر مرکز، ۱۳۷۵.
• جهان ادراک، ترجمهٔ فرزاد جابرالانصار، تهران: ققنوس، ۱۳۹۱.
• گویش های سال ۱۹۴۸: ( به انضمام تردید سزان ) ، ترجمه ناصر قاسم نژاد، رشت: فرهنگ ایلیا، ۱۳۹۷.
دربارهٔ مرلوپونتی
• مرلوپنتی برای معماران، جاناتان هیل، ترجمه گلناز صالح کریمی، تهران: فکر نو، ۱۳۹۷.
• پدیدارشناسی نزد مرلوپونتی، مرضیه پیراوی ونک، تهران: پرسش، ۱۳۹۷.