موج رادیویی

موج رادیویی یا رادیوموج، گونه ای موج الکترومغناطیسی است که طول موج آن در طیف الکترومغناطیسی بلندتر از فروسرخ است. همانند دیگر موج های الکترومغناطیسی، رادیوموج ها نیز با سرعت نور حرکت می کنند. موج های رادیویی به طور طبیعی توسط آذرخش و جِرم های فلکی تولید می شوند. موج های رادیویی مصنوعی، در سامانه های مخابراتی ثابت و متحرک، رادار و دیگر سامانه های ناوبری، ارتباط های ماهواره ای، شبکه های رایانه ای و بسیاری دیگرها کاربرد دارند. بسامدهای گوناگون رادیوموج ها دارای ویژگی های انتشار گوناگونی در اتمسفر زمین اند. موج های رادیویی بلند ممکن است بخشی از زمین را به طور مداوم بپوشانند. موج های رادیویی کوتاه نیز می توانند پس از برخورد و بازتاب توسط یونوسفر، همه سیاره زمین را بپیمایند. طول موج های کوتاه تر، بازتاب و خم شدگی بسیار کمی دارند و تنها می توانند در مسیر مستقیم حرکت کنند.
امواج رادیویی برای نخستین بار توسط «جیمز کلارک ماکسول» و پس از کارهای ریاضی او در سال ۱۸۶۵م پیش بینی شد. او در مشاهدات خود، متوجه ویژگی های موجی نور شده بود. او بعدها در معادله های خود نشان داد که امواج نوری و امواج رادیویی، نوعی موج الکترومغناطیسی هستند که در فضا حرکت می کنند. در سال ۱۸۸۷م، هاینریش هِرتز با تولید امواج رادیویی در آزمایشگاه، واقعی بودن سخنان «ماکسول» را نمایاند. از اختراع های دیگر پس از رادیو، می توان به فرستادن اطلاعات به صورت بی سیم اشاره کرد.
مطالعه روی این پدیدهٔ الکترومغناطیسی، با توجه به بازتاب، شکست ( انکسار ) ، قطبش، پراش ( تفرّق ) ، و جذب آن که اهمیت بنیادی در چگونگی حرکت امواج رادیویی در فضای آزاد و بر سطح زمین دارد، انجام گرفت. بسامدهای گوناگون این موج ها در هواسپهر، ویژگی های گوناگونی دارند. پدیده های زیادی بر انتشار امواج رادیویی تأثیر دارد از جمله زمین ( در جذب انرژی ) ، یون سپهر، نویز و ….
امواج رادیویی دارای فرکانس های زیاد، بیش از ۷۵ سال است که برای درمان های پزشکی بکار می رود. این موج ها بیشتر در جراحی های کوچک و انعقاد خون بکار می روند.