مهندسی سازه ( به انگلیسی: Structural engineering ) بخشی از مهندسی عمران و مهندسی هوافضا است. در مهندسی عمران، مهندسی سازه در مورد سازه های انتقال بار از اجزاء یک ساختمان یا بنا به محل تکیه گاهی آن ها مانند پی سازه صحبت می کند. مهندسی سازه گرایشی از مهندسی است که با طراحی سیستم های سازه ای به هدف تأمین باربری و ایجاد مقاومت در برابر نیروهای گوناگون وارد بر سازه سروکار دارد. مهندسی سازه عمدتاً با طراحی ساختمان ها و سازه های غیرساختمانی سر و کار دارد و همچنین نقش ضروری ای در طراحی ماشین آلات، در جاهایی که یکپارچگی سازه ای بر روی ایمنی و اطمینان پذیری ماشین تأثیر دارد، را بازی میکند. طراحی بسیاری از ساخته های دست بشر، از مبلمان تا تجهیزات پزشکی، از خودرو و … نیاز به حضور مهندس سازه دارد.
تاریخچه مهندسی سازه با آغاز یک جا نشینی بشر آغاز شد. اولین تاریخچه مدون مهندسی سازه با ساخت اهرام پله ای در مصر توسط آمون هوتپ، که اولین مهندسی که با نام شناخته می شود بازمی گردد. در این دوره سازه های عظیمی چون اهرام در مصر، زیگورات چغازنبیل و پارسه ( تخت جمشید ) در ایران نام برد.
اگر مهندسی سازه را متشکل از دو بخش تحلیل و طراحی بدانیم، سرسلسلهٔ روابط تحلیلی تئوری الاستیسیته و مرجع بخش طراحی استانداردها و قضاوت های مهندسی است. در تئوری الاستیسیته از جبر تانسورها استفاده می شود و با استفاده از قانون هوک، دستگاه معادلات دیفرانسیل جزئی تعادل و سازگاری تشکیل می شوند. مشهورترین روش حل عددی این دستگاه معادلات، روشی است به نام اجزا محدود.
یک مهندس سازه باید در هنگام طرح یک سازه به دو مسئله توجه کند: مسئلهٔ اول بررسی مقاومت سازه در برابر بارهای وارد بر سازه که شامل بارهای زنده، بار باد، برف، انسان، اشیا و بار مرده و بار زمین لرزه و… است که با طراحی سیستم باربر و محاسبه و کنترل مقاومت کافی اعضای سازه در برابر این بارها است. مسئلهٔ دوم بررسی کارایی سازه است یعنی سازه باید فاقد مواردی مانند لرزش و تغییر شکل های خارج از اندازهٔ مجاز آیین نامه باشد؛ زیرا این موارد در کاربری سازه مشکل زا هستند و باعث مشکلی مانند ترس در کاربران سازه یا مواردی مانند ترک خوردن دیوارها و نازک کاری ها می شوند. [ ۱]
از سازه های مهم می توان به پل، سد، پی، سازه های دریایی، خطوط لوله، نیروگاه، دیوارهای حائل و سازه های نگهبان، راه، تونل و آبرو اشاره کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتاریخچه مهندسی سازه با آغاز یک جا نشینی بشر آغاز شد. اولین تاریخچه مدون مهندسی سازه با ساخت اهرام پله ای در مصر توسط آمون هوتپ، که اولین مهندسی که با نام شناخته می شود بازمی گردد. در این دوره سازه های عظیمی چون اهرام در مصر، زیگورات چغازنبیل و پارسه ( تخت جمشید ) در ایران نام برد.
اگر مهندسی سازه را متشکل از دو بخش تحلیل و طراحی بدانیم، سرسلسلهٔ روابط تحلیلی تئوری الاستیسیته و مرجع بخش طراحی استانداردها و قضاوت های مهندسی است. در تئوری الاستیسیته از جبر تانسورها استفاده می شود و با استفاده از قانون هوک، دستگاه معادلات دیفرانسیل جزئی تعادل و سازگاری تشکیل می شوند. مشهورترین روش حل عددی این دستگاه معادلات، روشی است به نام اجزا محدود.
یک مهندس سازه باید در هنگام طرح یک سازه به دو مسئله توجه کند: مسئلهٔ اول بررسی مقاومت سازه در برابر بارهای وارد بر سازه که شامل بارهای زنده، بار باد، برف، انسان، اشیا و بار مرده و بار زمین لرزه و… است که با طراحی سیستم باربر و محاسبه و کنترل مقاومت کافی اعضای سازه در برابر این بارها است. مسئلهٔ دوم بررسی کارایی سازه است یعنی سازه باید فاقد مواردی مانند لرزش و تغییر شکل های خارج از اندازهٔ مجاز آیین نامه باشد؛ زیرا این موارد در کاربری سازه مشکل زا هستند و باعث مشکلی مانند ترس در کاربران سازه یا مواردی مانند ترک خوردن دیوارها و نازک کاری ها می شوند. [ ۱]
از سازه های مهم می توان به پل، سد، پی، سازه های دریایی، خطوط لوله، نیروگاه، دیوارهای حائل و سازه های نگهبان، راه، تونل و آبرو اشاره کرد.
wiki: مهندسی سازه