مهندسی راه آهن. مهندسی راه آهن ( به انگلیسی: Railway Engineering ) یک رشتهٔ چندوجهی است که به طراحی، ساخت و بهره برداری سامانه های مختلف ریلی می پردازد. این رشته دارای گسترهٔ زیادی از رشته ها هم چون مهندسی عمران، مهندسی مکانیک، مهندسی صنایع، مهندسی برق، مهندسی مواد و مهندسی کامپیوتر می باشد. [ ۱]
راه آهن به شکل امروزی اوایل قرن نوزدهم و در معادن انگلستان شکل گرفت. با ظهور راه آهن، احساس نیاز به مهندسانی پیش آمد که توانایی برخورد با موضوعات منحصر به فرد در مهندسی راه آهن را داشته باشند. با گسترش راه آهن و تبدیل شدن به یک نیروی بزرگ اقتصادی، مهندسان بیش تری در این زمینه درگیر شدند. امروزه با افزایش کارکردهای راه آهن در حمل و نقل بار و مسافر و به وجود آمدن شکل های نویی از حمل و نقل ریلی هم چون مترو، تراموا، منوریل، قطارهای مگلو و …، این رشته هم چنان در حال گسترش است. این رشته در ایران در سال ۱۳۷۶ خورشیدی در دانشگاه علم و صنعت ایران آغاز به کار کرد و هم اکنون دانشگاه های دیگری نیز به ارائهٔ مهندسی راه آهن می پردازند.
• مهندسی حمل و نقل ریلی:
به منظور توسعهٔ مدیریت و برنامه ریزی در راه آهن، گرایش حمل و نقل ریلی تأسیس گردیده است. این گرایش به تحلیل سامانه های ریلی می پردازد و به نوعی کاربرد مهندسی صنایع در صنعت راه آهن است. درس های مرتبط به مهندسی صنایع، عواملی مؤثر در توانایی برنامه ریزی در جهت بهبود وضعیت راه آهن به شمار می آیند. این رشته مهندسی بهره برداری راه آهن نیز نامیده می شود.
• مهندسی خط و سازه های ریلی:
این رشته با نگاهی بر پایهٔ مهندسی عمران خط راه آهن را مورد مطالعه قرار می دهد و دانشجویان در این رشته افزون بر درس های تخصصی رشتهٔ عمران با تحلیل و طراحی خط آهن آشنا می شوند ضمن آن که بررسی علمی سازه های مختلف راه آهن مانند پل، تونل، ایستگاه و … از درون مایه های اصلی این رشتهٔ تحصیلی است. تحلیل، طراحی، ساخت، اجرا، نگهداری و تعمیر خطوط راه آهن و سازه های فنی آن مهم ترین وظیفهٔ دانش آموختگان این رشته است. مهندسی خط و ابنیهٔ فنی یا مهندسی خطوط راه آهن نام های دیگری است که برای این رشته به کار می رود.
• مهندسی ماشین های ریلی:
مهندسی مکانیک بنیان علمی این رشته را می سازد و این رشته ارتباط مستقیمی با دیگر بخش های صنعت حمل و نقل ریلی دارد. عملیات این بخش بر روی ماشین های ریلی که شامل لکوموتیوها، واگن های باری یا مسافری می شود متمرکز است. طراحی، انتخاب گزینهٔ مناسب از میان گزینه های موجود، بهبود در نگهداری سیستم ها، بازسازی و ساخت ماشین های ریلی در راستای طرح های توسعه، نیاز به کارشناسانی خبره و آشنا به روش ها و شیوه های علمی روز دارد. دانش آموختگان این گرایش باید توانایی طراحی، ساخت، تعمیر و نگهداری ناوگان ریلی را داشته باشند. از این رشته گاهی با نام مهندسی جریه نیز یاد می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفراه آهن به شکل امروزی اوایل قرن نوزدهم و در معادن انگلستان شکل گرفت. با ظهور راه آهن، احساس نیاز به مهندسانی پیش آمد که توانایی برخورد با موضوعات منحصر به فرد در مهندسی راه آهن را داشته باشند. با گسترش راه آهن و تبدیل شدن به یک نیروی بزرگ اقتصادی، مهندسان بیش تری در این زمینه درگیر شدند. امروزه با افزایش کارکردهای راه آهن در حمل و نقل بار و مسافر و به وجود آمدن شکل های نویی از حمل و نقل ریلی هم چون مترو، تراموا، منوریل، قطارهای مگلو و …، این رشته هم چنان در حال گسترش است. این رشته در ایران در سال ۱۳۷۶ خورشیدی در دانشگاه علم و صنعت ایران آغاز به کار کرد و هم اکنون دانشگاه های دیگری نیز به ارائهٔ مهندسی راه آهن می پردازند.
• مهندسی حمل و نقل ریلی:
به منظور توسعهٔ مدیریت و برنامه ریزی در راه آهن، گرایش حمل و نقل ریلی تأسیس گردیده است. این گرایش به تحلیل سامانه های ریلی می پردازد و به نوعی کاربرد مهندسی صنایع در صنعت راه آهن است. درس های مرتبط به مهندسی صنایع، عواملی مؤثر در توانایی برنامه ریزی در جهت بهبود وضعیت راه آهن به شمار می آیند. این رشته مهندسی بهره برداری راه آهن نیز نامیده می شود.
• مهندسی خط و سازه های ریلی:
این رشته با نگاهی بر پایهٔ مهندسی عمران خط راه آهن را مورد مطالعه قرار می دهد و دانشجویان در این رشته افزون بر درس های تخصصی رشتهٔ عمران با تحلیل و طراحی خط آهن آشنا می شوند ضمن آن که بررسی علمی سازه های مختلف راه آهن مانند پل، تونل، ایستگاه و … از درون مایه های اصلی این رشتهٔ تحصیلی است. تحلیل، طراحی، ساخت، اجرا، نگهداری و تعمیر خطوط راه آهن و سازه های فنی آن مهم ترین وظیفهٔ دانش آموختگان این رشته است. مهندسی خط و ابنیهٔ فنی یا مهندسی خطوط راه آهن نام های دیگری است که برای این رشته به کار می رود.
• مهندسی ماشین های ریلی:
مهندسی مکانیک بنیان علمی این رشته را می سازد و این رشته ارتباط مستقیمی با دیگر بخش های صنعت حمل و نقل ریلی دارد. عملیات این بخش بر روی ماشین های ریلی که شامل لکوموتیوها، واگن های باری یا مسافری می شود متمرکز است. طراحی، انتخاب گزینهٔ مناسب از میان گزینه های موجود، بهبود در نگهداری سیستم ها، بازسازی و ساخت ماشین های ریلی در راستای طرح های توسعه، نیاز به کارشناسانی خبره و آشنا به روش ها و شیوه های علمی روز دارد. دانش آموختگان این گرایش باید توانایی طراحی، ساخت، تعمیر و نگهداری ناوگان ریلی را داشته باشند. از این رشته گاهی با نام مهندسی جریه نیز یاد می شود.
wiki: مهندسی راه آهن