مهندسی ترافیک

مهندسی ترافیک (حمل ونقل). مهندسی حمل و نقل گرایشی از رشته مهندسی عمران است که از تکنیک های مهندسی برای جابجایی مؤثر و ایمن مسافر و کالا بهره می گیرد. توجه این رشته از مهندسی عمدتاً به ساخت زیرساخت های ثابت مانند جاده، راه آهن، پل، علامت راهنمایی و چراغ راهنمایی برای این جابجایی است.
هر چند که به طور روزافزون در کنار ساخت این زیرساخت های ثابت، این رشته به عناصر پویایی مانند چراغ های راهنمایی برای مدیریت ترافیک شهری می پردازد. نمونه هایی از این عناصر پویا حسگرهایی است که در کف جاده ها برای اندازه گیری نرخ جریان نصب می شود یا دوربین های کنترل سرعت یا سامانه های خودکار هدایت ترافیک. این ها سابقه ای طولانی در حمل و نقل ریلی دارند. مثلاً چراغ های راهنمایی می توانند در هر زمان یکی از مسیرهایی را که تشکیل تقاطع همسطح می دهند، بگشایند.

مهندسی ترافیک (مخابرات). مهندسی ترافیک در مخابرات از دانش نظری و آماری شامل تئوری صف بندی یا نظریه صف ( Queueing theory ) ، طبیعت ترافیک، مدل های عملی آنها، اندازه گیری و شبیه سازی آنها در راستای پیش بینی و محاسبه اولیه برای طراحی و ساخت شبکه های مخابراتی با کمینه هزینه استفاده می کند. این ابزارها و دانش های پایه ای به فراهم آوری خدمات مطمئن با کمترین هزینه کمک می کند. از آنجا که این روش در شبکه های مختلف، متفاوت است شبکه ها به انواع زیر تقسیم می شوند: PSTN، شبکه های پهن باند، شبکه های موبایل ( شبکه سیار ) . ترافیک شبکه در جاهایی که امکان مخابره اطلاعات زیاد است بیش از آن است که انتظار می رود.
مهندسی ترافیک از شیوه های آماری مثل نظریه صف بندی برای پیش بینی و مهندسی رفتارهای شبکه های مخابراتی مثل شبکه تلفن یا شبکه اینترنت استفاده می کند.
این رشته بر پایه کارهای آقای A. K. Erlang که واحد شدت ترافیک مخابراتی به افتخار او به Erlang نامیده شده است. همچنین واحد حجم ترافیک نیز به نام اوست. توزیع Erlang هنوز در مهندسی ترافیک تلفن استفاده می شود.
مشاهده مهم در مهندسی ترافیک این است که در سیستم های بزرگ، قانون اعداد بزرگ ( law of large numbers ) می تواند استفاده شود تا ویژگی های جمعی یک سیستم را در یک بازه زمانی بزرگ، نسبت به رفتار خصوصصی قسمت خاصی از سیستم، قابل پیش بینی تر کند.
نظریه صف بندی که برای شبکه های مدار گزینی ( circuit switching ) توسعه یافته بود برای شبکه های راه گزینی بسته کوچک نیز قابل اعمال است.
مهندسی مخابرات در شبکه پهن باند، یک حوزه مهم در علم مخابرات و فناوری اطلاعات است که به بررسی و طراحی شبکه های ارتباطی با پهنای باند بالا، مانند اینترنت، می پردازد. این شبکه ها، برای ارتباطات داده ای، صوتی و تصویری استفاده می شوند و امکان ارسال و دریافت اطلاعات با سرعت بسیار بالا را به کاربران ارائه می دهند.
مهندسی مخابرات در شبکه پهن باند، شامل بررسی و تحلیل روش های ارتباطی، پروتکل های ارتباطی، طراحی شبکه های پهن باند، مدیریت و بهینه سازی شبکه ها و همچنین امنیت شبکه ها است. هدف اصلی این حوزه، ایجاد یک شبکه پایدار، امن و با کیفیت برای ارائه خدمات ارتباطی با پهنای باند بالا به کاربران است.
مهندسی مخابرات در شبکه پهن باند، در حال حاضر یکی از حوزه های پرطرفدار و پررونق در صنعت فناوری اطلاعات است. با توسعه فناوری های جدید و نیاز روزافزون کاربران به سرویس های با کیفیت بالا، شبکه های پهن باند برای شرکت ها و سازمان ها از اهمیت بالایی برخوردارند. در این راستا، متخصصانی که در حوزه مهندسی مخابرات در شبکه پهن باند فعالیت می کنند، بازار کار گسترده ای را در بخش های مختلف صنعت فناوری اطلاعات و ارتباطات دارند.