منیسک خارجی ( به انگلیسی: Lateral meniscus ) همانند منیسک داخلی در زانو، یک ساختمان لیفی غضروفی ( Fibroocartilage ) است که در طرف خارج مفصل زانو، بالای لقمه یا کوندیل درشت نی قرار می گیرد و باعث تطابق سطح مفصلی طبق درشت نی[ ۱] با سطح مفصلی استخوان ران در طرف خارج زانو می گردد. برخلاف منیسک داخلی که به شکل C انگلیسی است، منیسک خارجی به شکل O انگلیسی بوده و نسبت به منیسک داخلی تحرک بیشتری دارد. اتصالات کمتر منیسک خارجی به عناصر مفصل زانو، باعث تحرک بیشتر و در نتیجه آسیب کمتر آن در مقایسه با منیسک داخلی می گردد.
منیسک خارجی نسبت به منیسک داخلی، اهمیت بیشتری از نظر انتقال نیرو به عناصر اطراف مفصل دارد. انتقال نیروها از طرف منیسک ها به خصوص منیسک خارجی، یک عامل مهم جهت کنترل فشارهای اعمال شده از ناحیه استخوان ران به مفصل بوده و در نتیجه باعث حفظ و نگهداری غضروف های زانو می گردد. منیسک داخلی، بیشتر در ثبات و پایداری مفصل نقش دارد. برداشتن منیسک خارجی منجربه اعمال نیروهای شدید به غضروف های مفصلی می گردد. تخریب غضروف های مفصل، عامل آرتروز زود هنگام ( آرتروز زانو ) در مفصل است.
منیسک خارجی برخلاف منیسک داخلی، به کپسول مفصلی اتصال ندارد و اتصالات آن به گونه ای است که در نهایت از تحرک بیشتری نسبت به منیسک داخلی برخوردار بوده و به همین دلیل به هنگام اعمال فشارهای غیرطبیعی به مفصل، کمتر دچار ضایعه می گردد.
اتصالات منیسک خارجی در مفصل زانو عبارتنداز:
• اتصال به استخوان کشکک از طریق دو رباط بنام های رباط کشککی درشت نی ( لیگامان پاتلوتیبیال ) و رباط کشککی منیسک ( لیگامان پاتلومنیسکال )
• اتصال به لقمه ( کوندیل ) های استخوان درشت نی از طریق رباط شعاعی ( لیگامان کروناری )
• اتصال به رباط متقاطع جلویی ( ACL )
• اتصال شاخ جلویی منیسک های داخلی و خارجی به یکدیگر به واسطه رباط عرضی
• اتصال به عضله پوپلیتئوس[ ۲]
• اتصال به رباط متقاطع پشتی ( PCL )
• اتصال به دو رباط دیگر بنام های منیسک فمورال جلویی و رباط منیسک فمورال پشتی
مهمترین وظایف منیسک ها در مفصل زانو عبارتنداز:
• باعث افزایش ثبات[ ۳] و پایداری مفصل می گردند.
• منیسک ها جذب کننده نیروها[ ۴] بوده و در نتیجه از فشارهای اضافی به مفصل و عناصر اطراف آن می کاهند.
• منیسک ها در تغذیه غضروف های استخوان ران و درشت نی در ناحیه مفصل زانو مشارکت می کنند. درحقیقت همانند یک اسفنج آغشته به مایع، عامل انتقال مایع سینوویال بر روی غضروف ها هستند.
• افزایش تطابق در سطوح مفصلی از طریق عمیق تر کردن سطوح فوقانی درشت نی در دو ناحیه مفصلی داخلی و خارجی.
• باعث کاهش میزان اصطکاک در سطوح مفصلی انتهای فوقانی درشت نی با انتهای تحتانی ران ( مفصل تیبیوفمورال ) می گردند.
• منیسک ها از گیرکردن سینوویوم میان لقمه ( Condyle ) های درشت نی و ران جلوگیری می کنند.
• سطح کوندیل های ران گرد و مدور است ولی سطح بالایی پلاتوی تیبا مقعر نیست. در واقع مانند این است که یک توپ بر روی یک سطح صاف قرار گرفته است. مفصل زانو مانند مفصل ران پایداری استخوانی ندارد چون دو سطح استخوانی که مقابل یکدیگر هستند مقعر و محدب نیستند. در نتیجه این دو سطح کاملاً بر روی یکدیگر قرار نگرفته و نیروهای وارده به مفصل نمی تواند در تمام سطح کندیل و پلاتو پخش شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمنیسک خارجی نسبت به منیسک داخلی، اهمیت بیشتری از نظر انتقال نیرو به عناصر اطراف مفصل دارد. انتقال نیروها از طرف منیسک ها به خصوص منیسک خارجی، یک عامل مهم جهت کنترل فشارهای اعمال شده از ناحیه استخوان ران به مفصل بوده و در نتیجه باعث حفظ و نگهداری غضروف های زانو می گردد. منیسک داخلی، بیشتر در ثبات و پایداری مفصل نقش دارد. برداشتن منیسک خارجی منجربه اعمال نیروهای شدید به غضروف های مفصلی می گردد. تخریب غضروف های مفصل، عامل آرتروز زود هنگام ( آرتروز زانو ) در مفصل است.
منیسک خارجی برخلاف منیسک داخلی، به کپسول مفصلی اتصال ندارد و اتصالات آن به گونه ای است که در نهایت از تحرک بیشتری نسبت به منیسک داخلی برخوردار بوده و به همین دلیل به هنگام اعمال فشارهای غیرطبیعی به مفصل، کمتر دچار ضایعه می گردد.
اتصالات منیسک خارجی در مفصل زانو عبارتنداز:
• اتصال به استخوان کشکک از طریق دو رباط بنام های رباط کشککی درشت نی ( لیگامان پاتلوتیبیال ) و رباط کشککی منیسک ( لیگامان پاتلومنیسکال )
• اتصال به لقمه ( کوندیل ) های استخوان درشت نی از طریق رباط شعاعی ( لیگامان کروناری )
• اتصال به رباط متقاطع جلویی ( ACL )
• اتصال شاخ جلویی منیسک های داخلی و خارجی به یکدیگر به واسطه رباط عرضی
• اتصال به عضله پوپلیتئوس[ ۲]
• اتصال به رباط متقاطع پشتی ( PCL )
• اتصال به دو رباط دیگر بنام های منیسک فمورال جلویی و رباط منیسک فمورال پشتی
مهمترین وظایف منیسک ها در مفصل زانو عبارتنداز:
• باعث افزایش ثبات[ ۳] و پایداری مفصل می گردند.
• منیسک ها جذب کننده نیروها[ ۴] بوده و در نتیجه از فشارهای اضافی به مفصل و عناصر اطراف آن می کاهند.
• منیسک ها در تغذیه غضروف های استخوان ران و درشت نی در ناحیه مفصل زانو مشارکت می کنند. درحقیقت همانند یک اسفنج آغشته به مایع، عامل انتقال مایع سینوویال بر روی غضروف ها هستند.
• افزایش تطابق در سطوح مفصلی از طریق عمیق تر کردن سطوح فوقانی درشت نی در دو ناحیه مفصلی داخلی و خارجی.
• باعث کاهش میزان اصطکاک در سطوح مفصلی انتهای فوقانی درشت نی با انتهای تحتانی ران ( مفصل تیبیوفمورال ) می گردند.
• منیسک ها از گیرکردن سینوویوم میان لقمه ( Condyle ) های درشت نی و ران جلوگیری می کنند.
• سطح کوندیل های ران گرد و مدور است ولی سطح بالایی پلاتوی تیبا مقعر نیست. در واقع مانند این است که یک توپ بر روی یک سطح صاف قرار گرفته است. مفصل زانو مانند مفصل ران پایداری استخوانی ندارد چون دو سطح استخوانی که مقابل یکدیگر هستند مقعر و محدب نیستند. در نتیجه این دو سطح کاملاً بر روی یکدیگر قرار نگرفته و نیروهای وارده به مفصل نمی تواند در تمام سطح کندیل و پلاتو پخش شود.
wiki: منیسک خارجی