منصور بن یونس بهوتی

[ویکی فقه] بُهوتی (یا بَهوتی)، منصوربن یونس، فقیه حنبلی قرن یازدهم است.
در بهوت واقع در غرب مصر به دنیا آمد.
از زندگی او اطلاعات زیادی در دست نیست.
وی را خاتم فقهای مذهب حنبلی در مصر می دانند که در تدریس و ترویج فقه حنبلی کوشش بسیار کرده است.
بهوتی به مقامی رسید که تنها نماینده مذهب حنبلی در عصر خود محسوب می شد و طالبان علم از نقاط دور برای تحصیل به محضر او می شتافتند.
وی بیش تر اوقات خود را به تدریس و تألیف فقه امام احمد حنبل می گذراند.
سیره نویسان از بهوتی با عناوینی مانند فقیه متبحّر، اصولی ، مفسّر ، علامه در سایر علوم ، خاتم علما و فقها و شیخ حنابله مصر یاد کرده اند.

خصایص
وی در میان مردم محبوبیت و احترام شایانی داشت.
بسیار سخاوتمند بود و صدقاتی را که مردم به او می دادند به شاگردان خود و طالبان علوم دینی می بخشید.
همچنین در هر شب جمعه جمعی از اخیار را به خانه خود دعوت و اطعام می کرد.
وی را به کثرت عبادت ستوده اند.

اساتید
برخی از اساتید وی که بیش تر از علمای حنبلی متأخّر مصرند، عبارت اند از: شیخ عبدالرحمان بهوتی، شیخ عبدالله دَنَوْشَری شافعی (متوفی ۱۰۲۵)، جمال عبدالقادر دنوشری حنبلی (متوفی ۱۰۳۰)، و شیخ محمد شامی مَرداوی (متوفی ۱۰۲۶) که بهوتی از وی استفاده بسیار برد.

شاگردان
...