[ویکی فقه] منافقان و بیت المال (قرآن). نَفَق، ایجاد سوراخى در زمین است که راه رهایى داشته باشد -همانند سوراخ موش -
نارضایتى منافقان عصر بعثت نسبت به نحوه تقسیم بیت المال و صدقات از سوى رسول خدا صلی الله علیه وآله:وَ مِنْهُمْ مَنْ یَلْمِزُکَ فِی الصَّدَقاتِ فَإِنْ أُعْطُوا مِنْها رَضُوا وَ إِنْ لَمْ یُعْطَوْا مِنْها إِذا هُمْ یَسْخَطُونَ وَ لَوْ أَنَّهُمْ رَضُوا ما آتاهُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ قالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ سَیُؤْتِینَا اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ رَسُولُهُ إِنَّا إِلَى اللَّهِ راغِبُونَ.
توبه/سوره۹، آیه۵۸.
در نخستین آیه خداوند به یکى دیگر از حالات منافقان اشاره شده و آن اینکه آنها هرگز راضى به حق خود نیستند، و دائما انتظار دارند از اموال بیت المال و یا منافع عمومى هر چه بیشتر بهره ببرند، خواه مستحق باشند یا نه، دوستی و دشمنی آنها بر محور همین منافع دور مى زند، هر کس جیب آنها را پر کند از او راضى هستند و هر کس به خاطر رعایت عدالت حق دیگران را به آنها نبخشد از او ناراضى مى شوند.حق و عدالت در قاموس آنها مفهومى ندارد، و اگر داشته باشد عادل کسى است که هر چه بیشتر به آنها بدهد و ظالم کسى است که حق دیگران را از آنان باز دارد! و به تعبیر دیگر آنها فاقد هر گونه شخصیت اجتماعی هستند و تنها داراى یک شخصیت فردی و در چهار چوبه منافع خویش مى باشند، و همه چیز را تنها از این زاویه مى نگرند!.لذا مى گوید:" بعضى از آنها در تقسیم صدقات به تو عیب مى گیرند" و مى گویند عدالت را رعایت نکردى (وَ مِنْهُمْ مَنْ یَلْمِزُکَ فِی الصَّدَقاتِ ).اما در حقیقت چنین است که آنها به منافع خویش مى نگرند" اگر سهمى به آنها داده شود راضیند و خوشحال" و تو را مجرى عدالت مى دانند هر چند استحقاق نداشته باشند (فَإِنْ أُعْطُوا مِنْها رَضُوا)." اما اگر چیزى از آن به آنها داده نشود خشمگین مى شوند" و تو را متهم به بى عدالتى مى کنند (وَ إِنْ لَمْ یُعْطَوْا مِنْها إِذا هُمْ یَسْخَطُونَ )
مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۷، ص۴۵۴-۴۵۵.
۱. ↑ فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۵، ص ۱۷۷، «نفق».
...
نارضایتى منافقان عصر بعثت نسبت به نحوه تقسیم بیت المال و صدقات از سوى رسول خدا صلی الله علیه وآله:وَ مِنْهُمْ مَنْ یَلْمِزُکَ فِی الصَّدَقاتِ فَإِنْ أُعْطُوا مِنْها رَضُوا وَ إِنْ لَمْ یُعْطَوْا مِنْها إِذا هُمْ یَسْخَطُونَ وَ لَوْ أَنَّهُمْ رَضُوا ما آتاهُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ قالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ سَیُؤْتِینَا اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ رَسُولُهُ إِنَّا إِلَى اللَّهِ راغِبُونَ.
توبه/سوره۹، آیه۵۸.
در نخستین آیه خداوند به یکى دیگر از حالات منافقان اشاره شده و آن اینکه آنها هرگز راضى به حق خود نیستند، و دائما انتظار دارند از اموال بیت المال و یا منافع عمومى هر چه بیشتر بهره ببرند، خواه مستحق باشند یا نه، دوستی و دشمنی آنها بر محور همین منافع دور مى زند، هر کس جیب آنها را پر کند از او راضى هستند و هر کس به خاطر رعایت عدالت حق دیگران را به آنها نبخشد از او ناراضى مى شوند.حق و عدالت در قاموس آنها مفهومى ندارد، و اگر داشته باشد عادل کسى است که هر چه بیشتر به آنها بدهد و ظالم کسى است که حق دیگران را از آنان باز دارد! و به تعبیر دیگر آنها فاقد هر گونه شخصیت اجتماعی هستند و تنها داراى یک شخصیت فردی و در چهار چوبه منافع خویش مى باشند، و همه چیز را تنها از این زاویه مى نگرند!.لذا مى گوید:" بعضى از آنها در تقسیم صدقات به تو عیب مى گیرند" و مى گویند عدالت را رعایت نکردى (وَ مِنْهُمْ مَنْ یَلْمِزُکَ فِی الصَّدَقاتِ ).اما در حقیقت چنین است که آنها به منافع خویش مى نگرند" اگر سهمى به آنها داده شود راضیند و خوشحال" و تو را مجرى عدالت مى دانند هر چند استحقاق نداشته باشند (فَإِنْ أُعْطُوا مِنْها رَضُوا)." اما اگر چیزى از آن به آنها داده نشود خشمگین مى شوند" و تو را متهم به بى عدالتى مى کنند (وَ إِنْ لَمْ یُعْطَوْا مِنْها إِذا هُمْ یَسْخَطُونَ )
مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۷، ص۴۵۴-۴۵۵.
۱. ↑ فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۵، ص ۱۷۷، «نفق».
...
wikifeqh: منافقان_و_بیت المال_(قرآن)