ملامحمدحسن قزوینی

[ویکی فقه] ملامحمدحسن قزوینی از علمای برجسته و خیر و مجاهد ایران در قرن دوازدهم و سیزدهم هجری بوده است.
وی فرزند حاج معصوم از تجار قزوین بود و در همان شهر به دنیا آمد. در ۱۱۷۵ ق پدرش برای تجارت، به همراه افراد خانواده اش به کربلا آمد و در آنجا ساکن شد. محمدحسن نیز در همان شهر به تحصیل علوم دینی پرداخت و از محضر درس وحید بهبهانی استفاده برد و از علامه بحرالعلوم و وحید بهبهانی اجازه گرفت. وحید در اجازه ای که به او داده از وی به عنوان «عالم معقول و منقول و …» یاد می کند. به نوشته آقابزرگ تهرانی، این اجازه در اواسط عمر ملامحمد حسن به وی داده شده است.
انفاق ارث پدر
پس از درگذشت پدرش. مال بسیاری به ارث او رسید و برای رسیدگی به آن وکلایی گرفت و خود به تعلیم و تالیف و تصنیف پرداخت. بعد از حمله وهابی ها در ۱۲۱۵ ق به کربلا، وی آن شهر را به قصد کاظمین و از آنجا به بصره و سپس به بوشهر تبعید شد و تصمیم داشت که به مشهد برود، اما به علت استقبال و اصرار مردم شیراز در آن شهر ساکن شد (حدود ۱۲۱۷ ق) و به تدریس و تربیت طلاب و ارشاد مردم کوشید. او با ثروت خود دست به اقدامات عام المنفعه زد، حمام و سرداب بزرگی ساخت که تا ده ها سال پس از وی برجا بود و برای تفرج مردم دو باغ بزرگ یکی به نام خیرآباد و دیگری حسن آباد احداث نمود.
فعالیت سیاسی
در ۱۲۲۸ ق دربار قاجار برای پایان بخشیدن پیروزمندانه به جنگ ده ساله با روس ها با ارسال نامه هایی به علمای بزرگ ایران و اعزام دو پیک به قم و عتبات، از علمای ایران و عراق خواست تا بر ضد روس ها اعلام جهاد نمایند. ملامحمد حسن قزوینی نیز از جمله آنان بود که به درخواست عباس میرزا رساله جهادیه ای در ۱۲۲۸ ق نوشت و برای او فرستاد. قائم مقام بخش هایی از رساله او را به همراه مطالب سایر رسایل جهادی علما در مجموعه ای فراهم آورد که آن را احکام الجهاد باسباب الرشاد نام نهاد.
وفات
...