[ویکی فقه] مصادیق قرآنی بکارت. در قرآن کریم به زنان باکره اشاره شده است که، حضرت مریم علیهاالسّلام از جمله آنها بود.
مریم علیهاالسّلام از جمله زنان باکره دنیایی بود که هیچ بشری با او تماس نگرفته بود: «لَم یَمسَسنی بَشَرٌ ولَم اَکُ بَغیـّا» ، از این رو وقتی فرشتگان الهی به او تولد فرزندی به نام مسیح را مژده دادند از این خبر شگفت زده شد و گفت: خدایا! چگونه ممکن است فرزندی داشته باشم، در حالی که هیچ انسانی با من تماس نداشته است: «قالَت رَبِّ اَنّی یَکونُ لی وَلَدٌ ولَم یَمسَسنی بَشَرٌ». برخی از مفسران تعبیر مذکور در این آیات را اشاره به بکارت مریم دانسته اند. در روایات اسلامی نیز بکر بودن آن حضرت تایید شده است. قرآن کریم در آیاتی دیگر به چگونگی باردار شدن مریم در عین بکارت اشاره شده است.
اهمیت نداشتن بکارت برای همسری پیامبر
در پی آزار پیامبر از سوی دو تن از همسرانش و افشای اسرار آن حضرت، قرآن آنان را به توبه فرا خواند و تاکید کرد که اگر از توطئه بر ضد پیامبر دست برندارند پیامبر آنان را طلاق خواهد داد و خداوند همسرانی بهتر از آنان را که مسلمان ، مؤمن ، متواضع ، توبه کار ، عابد ، ذاکر و باکره و غیر باکره هستند، نصیب پیامبر خواهد کرد: «عَسی رَبُّهُ اِن طَـلَّقَکُنَّ اَن یُبدِلَهُ اَزوجـًا خَیرًا مِنکُنَّ مُسلِمـت مُؤمِنـت قـنِتـت تـئِبـت عـبِدت سئِـحـت ثَیِّبـت واَبکارا». مفسران شیعه و اهل سنت مراد از این دو نفر را حفصه و عایشه از همسران پیامبر دانسته اند. آمدن اوصاف باکره و غیر باکره در کنار اوصاف معنوی نشان می دهد که این دو ویژگی مقصود اصلی خداوند نبوده و مهم تر از اینها ایمان و دیگر اوصاف معنوی همسران پیامبر است.
باکره بودن همسران و زنان بهشتی
یکی از اوصاف حورالعین و همسران بهشتی بکر بودن آنان است: «فیهِنَّ قـصِرتُ الطَّرفِ لَم یَطمِثهُنَّ اِنسٌ قَبلَهُم و لا جانّ». «طَمْث» به معنای زوال بکارت و خون آن و در واقع کنایه از این است که هیچ کس پیش تر با آنان آمیزش نکرده است. برخی مراد از این زنان را حورالعین دانسته اند ؛ اما به نظر برخی دیگر مراد همان زنان دنیا هستند که خداوند آنان را در بهشت به صورت بکر باز می آفریند. در آیه ۳۶ واقعه نیز همسران بهشتی به باکره بودن وصف شده اند: «اِنّا اَنشَانـهُنَّ اِنشاء• فَجَعَلنـهُنَّ اَبکارا» . مراد از این زنان را برخی حورالعین و شماری دیگر زنان بهشتی دانسته اند که خداوند آنان را به گونه ای آفریده که همواره جوان و بکرند؛ یعنی هرگاه شوهرانشان با آنان درمی آمیزند آنان را بکر می یابند. در آیه ۴۹ صافّات نیز از زنان بهشتی به تخم پوشیده شده (دست نخورده) یا سفیده تخم یا پوسته نازک روی سفیده تخم تعبیر شده: «کَاَنَّهُنَّ بَیضٌ مَکنون» که کنایه از بکر بودن آنهاست.
مریم علیهاالسّلام از جمله زنان باکره دنیایی بود که هیچ بشری با او تماس نگرفته بود: «لَم یَمسَسنی بَشَرٌ ولَم اَکُ بَغیـّا» ، از این رو وقتی فرشتگان الهی به او تولد فرزندی به نام مسیح را مژده دادند از این خبر شگفت زده شد و گفت: خدایا! چگونه ممکن است فرزندی داشته باشم، در حالی که هیچ انسانی با من تماس نداشته است: «قالَت رَبِّ اَنّی یَکونُ لی وَلَدٌ ولَم یَمسَسنی بَشَرٌ». برخی از مفسران تعبیر مذکور در این آیات را اشاره به بکارت مریم دانسته اند. در روایات اسلامی نیز بکر بودن آن حضرت تایید شده است. قرآن کریم در آیاتی دیگر به چگونگی باردار شدن مریم در عین بکارت اشاره شده است.
اهمیت نداشتن بکارت برای همسری پیامبر
در پی آزار پیامبر از سوی دو تن از همسرانش و افشای اسرار آن حضرت، قرآن آنان را به توبه فرا خواند و تاکید کرد که اگر از توطئه بر ضد پیامبر دست برندارند پیامبر آنان را طلاق خواهد داد و خداوند همسرانی بهتر از آنان را که مسلمان ، مؤمن ، متواضع ، توبه کار ، عابد ، ذاکر و باکره و غیر باکره هستند، نصیب پیامبر خواهد کرد: «عَسی رَبُّهُ اِن طَـلَّقَکُنَّ اَن یُبدِلَهُ اَزوجـًا خَیرًا مِنکُنَّ مُسلِمـت مُؤمِنـت قـنِتـت تـئِبـت عـبِدت سئِـحـت ثَیِّبـت واَبکارا». مفسران شیعه و اهل سنت مراد از این دو نفر را حفصه و عایشه از همسران پیامبر دانسته اند. آمدن اوصاف باکره و غیر باکره در کنار اوصاف معنوی نشان می دهد که این دو ویژگی مقصود اصلی خداوند نبوده و مهم تر از اینها ایمان و دیگر اوصاف معنوی همسران پیامبر است.
باکره بودن همسران و زنان بهشتی
یکی از اوصاف حورالعین و همسران بهشتی بکر بودن آنان است: «فیهِنَّ قـصِرتُ الطَّرفِ لَم یَطمِثهُنَّ اِنسٌ قَبلَهُم و لا جانّ». «طَمْث» به معنای زوال بکارت و خون آن و در واقع کنایه از این است که هیچ کس پیش تر با آنان آمیزش نکرده است. برخی مراد از این زنان را حورالعین دانسته اند ؛ اما به نظر برخی دیگر مراد همان زنان دنیا هستند که خداوند آنان را در بهشت به صورت بکر باز می آفریند. در آیه ۳۶ واقعه نیز همسران بهشتی به باکره بودن وصف شده اند: «اِنّا اَنشَانـهُنَّ اِنشاء• فَجَعَلنـهُنَّ اَبکارا» . مراد از این زنان را برخی حورالعین و شماری دیگر زنان بهشتی دانسته اند که خداوند آنان را به گونه ای آفریده که همواره جوان و بکرند؛ یعنی هرگاه شوهرانشان با آنان درمی آمیزند آنان را بکر می یابند. در آیه ۴۹ صافّات نیز از زنان بهشتی به تخم پوشیده شده (دست نخورده) یا سفیده تخم یا پوسته نازک روی سفیده تخم تعبیر شده: «کَاَنَّهُنَّ بَیضٌ مَکنون» که کنایه از بکر بودن آنهاست.
wikifeqh: مصادیق_قرآنی_بکارت