مِسواک یا بُرُس دندان[ ۱] یک نوع برس است که برای پاکیزگی دندان و لثه و زبان استفاده می شود.
واژه مسواک عربی شده واژه «سِواک» در
پارسی میانه است. واژه سواک به معنی مالیدن بر دندان است. [ ۲]
برابر آن در فارسی «دندان سای» و به شیوه
گرته برداری «برس دندان» ( به انگلیسی: toothbrush ) که مفهوم برس (
فرچه ) بودن آن را می رساند.
• دسته مسواک باید به راحتی در دست جای گرفته و مواد تشکیل دهنده آن بی ضرر باشد.
• طول برس آن در حدود ۳ سانتیمتر و عرض آن یک سانتیمتر باشد.
• نوک موهای مسواک بایستی نرم باشد ( نباید نوک تیز و سفت باشد ) .
• تعداد کلاف های موئی یا نایلونی آن در حدود ۲۰ تا ۴۰ کلاف برحسب کوچکی یا بزرگی مسواک باشد.
• تعداد رشته های نایلونی یا موئی در هر کلاف در حدود ۲۰ تا ۴۰ رشته برحسب نرمی و زبری موهای مسواک می باشد که این تعداد رشته ها در مسواک های نرم بیشتر از مسواک های زبر است.
هدف اصلی مسواک زدن، پاک کردن کلیه مواد غذائی همراه با مواد رسوبی مختلف و جرم گیری دندان و
میکروارگانیسم هائی است که به طور طبیعی بر روی کلیه سطوح دندان جایگزین شده اند. طرح های مختلفی از مسواک وجود دارد. هرکدام از این طرح ها ممکن است برای افراد خاصی بهتر باشد. نکته مهم آن است که این طرح ها فقط در مسواک زدن کمک می کنند و نمی توانند جایگزین دقت شما در مسواک زدن با روش صحیح شوند. [ ۳]
مسواک تنها یک قسمت از رعایت
بهداشت دهان است و توانایی رسیدن به سطوح بین دندانی یا آزادسازی فلوراید را ندارد. به این منظور باید همراه با مسواک از
نخ دندان و محصولات دارای فلوراید مثل دهانشویه ها و خمیر دندان ها نیز استفاده کرد. نخ دندان را می توان پیش یا پس از مسواک به کار برد، ولی باید دهانشویه را در پایان کار مصرف نمود. رعایت بهداشت دهان شب پس از شام و قبل از خواب بسیار حیاتی است. [ ۴]
مسواک الکتریکی با استفاده از موتوری که در داخل آن ها تعبیه شده نوسانات و چرخش هایی را روی مسواک ایجاد می کند.
بیشتر تحقیقات نشان می دهد که عملکرد و کارایی این مسواک ها برابر با نوع دستی آن ها می باشد. نوع الکتریکی این مسواک ها راحت تر هستند و با سنسورهای مدیریت زمان و فشار می توانند رویه درست پاک کنندگی را در پیش بگیرند. این مسواک ها همچنین بسیار گران تر از مسواک های معمولی نیز هستند.
مسواک (سرده). مسواک[ ۱] ( نام علمی: Salvadora ) نام یک سرده از
تیره مسواکیان است. درختی کوچک یا درختچه ای با پنج گونه که بومی خاورمیانه است؛ تنهٔ آنها کج ومعوج با قطر کمتر از ۳۰ سانتی متر است و پوست تنه شان سفید و خشن و پوست ریشه قهوه ای روشن است و برگ های بالغ آنها ضخیم و چرمی و گل هایشان کوچک و سفید متمایل به سبز است.
از گونه های این سرده می توان به
توچ و اراک اشاره کرد.