مزدیسنان در زمان صفویان عمدتاً یا به پذیرشِ دین اسلام وادار می شدند، یا به نقاطِ مهجور و بیابانی همچون یزد و کرمان کوچانده می شدند؛ یا کشته می شدند. آنان در این دوره، مجبور به پرداختِ جزیه نیز بودند و در همین دوره، قوانین سختگیرانه ای علیه شان وضع شد که اکثر این قوانین تا قرن بیستم میلادی نیز هنوز پابرجا بوده است. در دوره شاه عباس اول، حدود سه هزار خانواده از ایشان برای مشاغل مختلف به اصفهان آورده شدند و در پایان دوره صفوی، شاه سلطان حسین صفوی فرمان به تغییر دین ایشان داد. شمار بسیاری کشته شدند و شماری تغییر مذهب دادند و عده ای از آنان نیز به بیابانهای یزد و کرمان گریختند. [ ۱]
در میان کوی های چهارگانه در اصفهان می توان از کوی گبرآباد که جایگاه زندگی گروهی از دین داران کهن ایرانی است، یاد کرد. زرتشتیان از دیرباز در پیشرفت و شهری گریِ ( :تمدن ) این مرزوبوم پُرکار بوده اند. [ ۲] در آغاز سدهٔ ۱۸ میلادی، شمار زرتشتیان ایران، نزدیک به یک میلیون تن بوده است. آن ها در کنار یهودیان و مسیحیان در همهٔ روزگار صفوی — مگر در بخشی از روزگار شاه عباس اول که سیاست دینی ویژه ای را دنبال می کرد — در آزار و رنج بوده اند. در زمان شاه عباس، شمار بسیاری از زرتشتیان از همه سوی ایران به دهی به نام گبرآباد کوچ داده شدند. [ ۳]
اگرچه جایگاه زندگانی آن ها در زمان شاه عباس دوم به توپ بسته شد. برپایهٔ گزارش های برخی از نمایندگان بازرگانی انگلیس و هلند و پاره ای از گروه های دینیِ اقلیت در زمان شاه عباس دوم روزهای ناخوشایندی داشتند. خلیفه سلطان و محمدبیک دو وزیر شاه عباس دوم بر دگراندیشان سخت می گرفتند. خلیفه سلطان در سال ۱۰۵۵ مهی ( :قمری ) در فرمانی همگانی، کارکردهای اقلیت را کم کرد. برای نمونه، ارمنیان را از خرید و فروش پوست خز در میدان نقش جهان بازداشت. سپس به یهودیان و زرتشتیان فشار آورد تا مسلمان شوند و نیز با اقلیت هندوها ( در جنوب شرق ایران ) برهمین گونه رفتار کرد. اگرچه این فرمان، پس از چندی به فراموشی سپرده شد و روند زندگی پیروان ادیان دیگر به روالِ پیش از آن برگشت. [ ۴]
در زمان شاه سلطان حسین، روش های فشار و آزار اقلیت ها بیشتر شد و زرتشتیان را مانند پیروان دیگر ادیانی که دست از کیش خود برنمی داشتند، به پرداخت مال و بسته شدن خراجی بر شغل هایشان واداشتند، همچنین در کارهای بازرگانی می بایست ۱۰ درصد بهای آمد و رفت کالا را می پرداختند که برای دیگران، تراز آن ۵ درصد بود. آزار زرتشتیان در زمان شاه سلطان حسین تا اندازه ای پیش رفت که شاه، فرمان به مسلمان شدن آن ها داد و نیز دستور داد که به جای آتشکده در کوی گبرآباد، مسجدی بسازند. بدین روی زرتشتیان، آتش سپندینهٔ خود را به کرمان بردند تا آن هنگام که در روند دست اندازی محمود افغان بر کرمان در سال ۱۷۱۹ میلادی و با توجه به سیاست تساهل مذهبی او، از فشار آزار زرتشتیان کاسته شد. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر میان کوی های چهارگانه در اصفهان می توان از کوی گبرآباد که جایگاه زندگی گروهی از دین داران کهن ایرانی است، یاد کرد. زرتشتیان از دیرباز در پیشرفت و شهری گریِ ( :تمدن ) این مرزوبوم پُرکار بوده اند. [ ۲] در آغاز سدهٔ ۱۸ میلادی، شمار زرتشتیان ایران، نزدیک به یک میلیون تن بوده است. آن ها در کنار یهودیان و مسیحیان در همهٔ روزگار صفوی — مگر در بخشی از روزگار شاه عباس اول که سیاست دینی ویژه ای را دنبال می کرد — در آزار و رنج بوده اند. در زمان شاه عباس، شمار بسیاری از زرتشتیان از همه سوی ایران به دهی به نام گبرآباد کوچ داده شدند. [ ۳]
اگرچه جایگاه زندگانی آن ها در زمان شاه عباس دوم به توپ بسته شد. برپایهٔ گزارش های برخی از نمایندگان بازرگانی انگلیس و هلند و پاره ای از گروه های دینیِ اقلیت در زمان شاه عباس دوم روزهای ناخوشایندی داشتند. خلیفه سلطان و محمدبیک دو وزیر شاه عباس دوم بر دگراندیشان سخت می گرفتند. خلیفه سلطان در سال ۱۰۵۵ مهی ( :قمری ) در فرمانی همگانی، کارکردهای اقلیت را کم کرد. برای نمونه، ارمنیان را از خرید و فروش پوست خز در میدان نقش جهان بازداشت. سپس به یهودیان و زرتشتیان فشار آورد تا مسلمان شوند و نیز با اقلیت هندوها ( در جنوب شرق ایران ) برهمین گونه رفتار کرد. اگرچه این فرمان، پس از چندی به فراموشی سپرده شد و روند زندگی پیروان ادیان دیگر به روالِ پیش از آن برگشت. [ ۴]
در زمان شاه سلطان حسین، روش های فشار و آزار اقلیت ها بیشتر شد و زرتشتیان را مانند پیروان دیگر ادیانی که دست از کیش خود برنمی داشتند، به پرداخت مال و بسته شدن خراجی بر شغل هایشان واداشتند، همچنین در کارهای بازرگانی می بایست ۱۰ درصد بهای آمد و رفت کالا را می پرداختند که برای دیگران، تراز آن ۵ درصد بود. آزار زرتشتیان در زمان شاه سلطان حسین تا اندازه ای پیش رفت که شاه، فرمان به مسلمان شدن آن ها داد و نیز دستور داد که به جای آتشکده در کوی گبرآباد، مسجدی بسازند. بدین روی زرتشتیان، آتش سپندینهٔ خود را به کرمان بردند تا آن هنگام که در روند دست اندازی محمود افغان بر کرمان در سال ۱۷۱۹ میلادی و با توجه به سیاست تساهل مذهبی او، از فشار آزار زرتشتیان کاسته شد. [ ۵]
wiki: مزدیسنا در دوران صفویان