[ویکی نور] علیاکبر مدرس یزدی، معروف به حکیم الهى و حِکمى یزدى، استاد حکمت و عرفان قرن سیزدهم و چهاردهم است. محمدرضا قمشهای و جهانگیرخان قشقایی از اساتید وی و امام خمینى و سید شهابالدین مرعشى نجفى از شاگردان او بودهاند. در کتاب «رسائل حکمیه» چهار رساله فارسی از او چاپ شده است.
میرزا علیاکبر حکمی یزدی در حدود 1267ق، در یزد به دنیا آمد. پدرش، میرزا ابوالحسن یزدى، از تاجران یزد بود. علیاکبر در زادگاهش به تحصیل ادبیات و علوم پرداخت، سپس به اصفهان رفت و نزد آقا محمدرضا قمشهاى، اسفار ملاصدرا و شرح قیصرى بر فصوص الحکم محییالدین بن عربى را خواند و از درس شرح منظومه جهانگیرخان قشقایى نیز بهره برد. بعد از آن در تهران علوم معقول را از آقا على مدرس طهرانى و میرزا ابوالحسن جلوه و ریاضیات را از میرزا حسین سبزوارى فراگرفت. حکمى علوم منقول را از میرزا ابوالقاسم نورى تهرانى و سیدصادق طباطبایى و میرزا حسن آشتیانى فراگرفت.
حکیم یزدى چندى قبل از وقایع مشروطه به قم رفت. او در قم ازدواج کرد و تا پایان عمر در آنجا ماند و به تدریس علوم عقلى و نقلى پرداخت. وى در قم، به هنگام بروز اختلاف میان مردم، یکى از مراجع رفع دعاوى بود، اما ظاهراً مخالفان فلسفه و عرفان نظر خوشى به او نداشتند.
حکیم یزدى را از مدرّسان شاخص فلسفه و عرفان عهد خویش دانستهاند. سید جلالالدین آشتیانى احاطه حکیم یزدى را در علوم ریاضى بیش از الهیات و علوم دیگر دانسته است. برخى از اسناد بهجامانده از او، مبین علاقه وى به مسائل سیاسى و مشارکت در امور اجتماعى است. وى با بدیعالملکمیرزا عمادالدوله، حاکم یزد، مناسبات حسنهاى داشت. بدیعالملک خود را شاگرد حکیم دانسته و برخی آثار او را ترجمه کرده است.
حکیم یزدى در 1344ق، در قم درگذشت و در قبرستان شیخان دفن شد. فقیه و مؤسس حوزه علمیه قم، حاج شیخ عبدالکریم حائرى، در آن روز، به احترام وى، درس را تعطیل کرد.
حکیم یزدى در تهران و قم، شاگردان بسیارى داشت که مشهورترین آنها عبارت بودند از:
میرزا علیاکبر حکمی یزدی در حدود 1267ق، در یزد به دنیا آمد. پدرش، میرزا ابوالحسن یزدى، از تاجران یزد بود. علیاکبر در زادگاهش به تحصیل ادبیات و علوم پرداخت، سپس به اصفهان رفت و نزد آقا محمدرضا قمشهاى، اسفار ملاصدرا و شرح قیصرى بر فصوص الحکم محییالدین بن عربى را خواند و از درس شرح منظومه جهانگیرخان قشقایى نیز بهره برد. بعد از آن در تهران علوم معقول را از آقا على مدرس طهرانى و میرزا ابوالحسن جلوه و ریاضیات را از میرزا حسین سبزوارى فراگرفت. حکمى علوم منقول را از میرزا ابوالقاسم نورى تهرانى و سیدصادق طباطبایى و میرزا حسن آشتیانى فراگرفت.
حکیم یزدى چندى قبل از وقایع مشروطه به قم رفت. او در قم ازدواج کرد و تا پایان عمر در آنجا ماند و به تدریس علوم عقلى و نقلى پرداخت. وى در قم، به هنگام بروز اختلاف میان مردم، یکى از مراجع رفع دعاوى بود، اما ظاهراً مخالفان فلسفه و عرفان نظر خوشى به او نداشتند.
حکیم یزدى را از مدرّسان شاخص فلسفه و عرفان عهد خویش دانستهاند. سید جلالالدین آشتیانى احاطه حکیم یزدى را در علوم ریاضى بیش از الهیات و علوم دیگر دانسته است. برخى از اسناد بهجامانده از او، مبین علاقه وى به مسائل سیاسى و مشارکت در امور اجتماعى است. وى با بدیعالملکمیرزا عمادالدوله، حاکم یزد، مناسبات حسنهاى داشت. بدیعالملک خود را شاگرد حکیم دانسته و برخی آثار او را ترجمه کرده است.
حکیم یزدى در 1344ق، در قم درگذشت و در قبرستان شیخان دفن شد. فقیه و مؤسس حوزه علمیه قم، حاج شیخ عبدالکریم حائرى، در آن روز، به احترام وى، درس را تعطیل کرد.
حکیم یزدى در تهران و قم، شاگردان بسیارى داشت که مشهورترین آنها عبارت بودند از:
wikinoor: مدرس_یزدی،_علی اکبر