محمود نریمان

پدرش عون الملک جزایری از مدیران بانک شاهنشاهی ایران بود. پس از تحصیلات ابتدائی در تهران به اروپا اعزام شد و مدتی در انگلستان و مدتی در سوئیس به تحصیل پرداخت و از دانشگاه ژنو در رشتهٔ بازرگانی دانشنامه گرفت. در سال ۱۳۰۲ خورشیدی به ایران بازگشت و اندکی پس از بازگشت، با سمت مترجم در وزارت مالیه استخدام شد. به تدریج مدارج اداری را طی کرد و به مشاغلی چون ریاست ادارهٔ اقتصاد، ریاست ضرابخانه، ریاست محاکمات اداری، ریاست کمیسیون ارزی و مدیرکلی مالیاتهای غیرمستقیم رسید.
نریمان در سال ۱۳۲۲ به معاونت وزارت دارایی منصوب شد، در روزهایی پایانی این سال، محمد ساعد به نخست وزیری رسید و در هشتم فروردین ۱۳۲۳ او را به عنوان وزیر دارایی به مجلس معرفی کرد اما نه روز بعد کابینه را ترمیم کرد و نریمان را کنار گذاشت. در کابینهٔ ساعد نریمان در پانزدهم شهریور آن سال به عنوان وزیر راه به مجلس معرفی شد و سال بعد پس از کنار رفتن کابینه ساعد، به مدت سه ماه شهردار تهران بود.
نریمان در سال ۱۳۲۴ از پست شهرداری تهران به وزارت پست و تلگراف و تلفن در کابینهٔ حکیم الملک رفت. طی همین مدت و در همین کابینه، همکاریِ نزدیکی با اللهیار صالح برقرار کرد که وزیر مشاور بود.
از جمله خدمات سیاسی شاخصی که نریمان در دوران عضویتش در کابینهٔ حکیم الملک و با همفکری اللهیار صالح به انجام رسانید، افشای نیت پنهان و پشت پردهٔ سه دولت آمریکا، انگلستان و شوروی در پیشنهادِ تشکیل کمیسیون سه جانبه برای نظارت سیاسی در امور ایران در دی ۱۳۲۴ بود که پس از طرح این موضوع در هیئت وزیران، نریمان و صالح که در جلسهٔ کابینهٔ حکیم الملک حضور داشتند، محرمانه دکتر مصدق را ( که در آن زمان نمایندهٔ مجلس بود ) ، از نیت شوم سه کشور آمریکا، انگلستان و شوروی در تشکیل این کمیسیون سه جانبه مطلع ساختند و در نتیجه دکتر مصدق با نطقی کوبنده و تاریخی در مجلس شورای ملی نشان داد که نتیجهٔ نظارت سیاسی این سه کشور در امور ایران، چیزی به جز اسارت این کشور در چنگال بیگانگان نیست و در نتیجهٔ همین مخالفت قاطع مصدق پیشنهاد سه دولت مذکور ( که البته شوروی هم از پذیرفتن آن خودداری کرده بود ) ، خنثی گردید.