محمدهاشم تتوی

[ویکی فقه] تَتَّوی، محمدهاشم بن عبدالغفور سندی بهرامپوری حنفی، عالِم و مؤلف هندی در قرن دوازدهم است.
در دهم ربیع الاول ۱۱۰۴ در تَتَّه سند متولد شد و در همان جا پرورش یافت.
وی از شاگردان مولانا ضیاءالدین سندی تتّوی ، مرید ابوالقاسم نورالحق نقشبندی تتّوی، بود و به توصیه وی به محضرسیدسعداللّه سورتی قادری، دانشمند شیعی ، رفت و از مریدان او شد.
تتّوی به حج رفت و در مکه از دانش شیخ عبدالقادر صدیقی مکی، مفتی حنفیان مکه ، بهره برد.
تتّوی در فراگیری فقه و حدیث اهتمام بسیار کرد تا سرانجام استاد این دو علم شد و بر معاصران خود تفوّق یافت و به تدریس و افتا و تألیف پرداخت.
وی در اقامه حدود شرعی جدّیت تام داشت و گفته اند که در این امر کسی مانند او از ایالت سند برنخاسته است.
تتّوی با شیخ محمد معین سندی مباحثاتی کرده و با نادرشاه و احمدشاه ابدالی ارتباط و مکاتبه داشته است.
افراد بسیاری به تشویق و همّت او مسلمان شدند.
کراماتی نیز به او نسبت داده اند.

احترام به اهل بیت
تتّوی با وجود کوشش در ترویج مذهب اهل سنّت ، به امامان شیعه علیهم السلام بسیار احترام می گذاشت.

درگذشت
او در ششم رجب ۱۱۷۴ درگذشت.
اشعار فارسی بسیاری در رثای وی و همچنین تعدادی مادّه تاریخ در وفات او سروده اند.
مدفن وی در کوهچه مُکْلی زیارتگاه است.

تالیفات
...