[ویکی فقه] محمدحسین بهجتی اردکانی، با تخلص شعری «شفق»، از نخستین شاعران انقلاب اسلامی به شمار می رود که سرودن شعر را از دوران نوجوانی آغاز کرده و در سوگ علما از جمله آیت الله بروجردی مرثیه سروده بود.
محمدحسین بهجتی اردکانی سال ۱۳۱۴ در خانواده ای متدین در اردکان یزد به دنیا آمد. پدرش کاسبی ساده بود. محمدحسین از هفت سالگی درس خواندن را در مکتب آغاز کرد. در سال ۱۳۳۱ به قم رفت و در مدرسه های خان، فیضیه و حجتیه مشغول تحصیل دروس دینی شد و هم زمان به مطالعه زبان انگلیسی و تاریخ پرداخت.او که از شاگردان امام خمینی (رحمة الله علیه) و آیت الله سید روح الله خاتمی بود، پس از تصدی مسۆولیت نمایندگی امام و امامت جمعه یزد توسط آیت الله خاتمی، به امامت جمعه اردکان منصوب شد.محمدحسین بهجتی اردکانی با تخلص شعری «شفق»، از نخستین شاعران انقلاب اسلامی به شمار می رود که سرودن شعر را از دوران نوجوانی آغاز کرده و در سوگ علما از جمله آیت الله بروجردی مرثیه سروده بود. او شعری با مطلع «هر چه که بیند دیده/ خدایش آفریده» سروده است که بسیاری از ما از دوران دبستان آن را به خاطر داریم:«هرچه که بیند دیده/ خدایش آفریدهخورشید و ماه تابان/ ستاره درخشاندرخت و سبزه و گل/ سوسن و سرو و سنبلجنگل و دشت و دریا/ پرندگان زیبااین همه را به قدرت/ خدا نموده خلقت»آیت الله محمدحسین بهجتی اردکانی (شفق) شامگاه ۲۹ مردادماه ۱۳۸۶ در سن ۷۳ سالگی پس از سال ها بیماری قلبی از دنیا رفت.
علاقه به تحصیل
آیت الله محمد حسین بهجتی در سال ۱۳۱۳ در اردکان به دنیا آمد. پدرش کاسبی ساده و دیندار و مادرش زنی متدین و فداکار بود. در هفت ۷ سالگی به سنّت محلی به مکتب رفت و قرآن را نزد مکتب دار فراگرفت و در کم تر از دو سال دروس کلاس های اول تا پنجم دبستان را نیز خواند و امتحان داد، اما به دلیل نیاز خانواده از ادامه ی تحصیل بازماند و به کمک پدر شتافت.چند سال بعد، به راهنمایی یکی از روحانیان شهر که نگاه علاقه مند او را به کتاب و مدرسه تشخیص داده بود، پس از انجام کارهای پدر و پنهان از او، هر روز یکی دو ساعت به حوزه ی علمیه ی اردکان می رفت و مقدمات ادبیات عرب را درس می گرفت.پیشرفت محمدحسین چنان بود که جمعی از معلمانش به تناوب، پدرش را راضی کردند که اجازه دهد پسر، نیمی از روز را به او کمک کند و نیم دیگر را به درس و مدرسه اختصاص بدهد. خوشحالی محمدحسین و جدیّت او در آموختن و سرعت و استعداد پیشرفتش خیلی زود، استادانش را واداشت که تمام وقت او را برای تحصیل آزاد کنند. پدر به ناچار پذیرفت و محمدحسین، رسماً به جمع طلّاب علوم دینی درآمد. در سال ۱۳۲۸ پدر به رحمت خدا رفت و پسر با درد و رنج، پنج سال، بیشتر در اردکان و گاهی در یزد، به ادامه ی تحصیلات حوزوی خویش همت گماشت. در همین سال ها بود که با استاد «محمد تقی مصباح یزدی» دوست و هم مباحثه شد.
اساتید
استادان او در این سال ها، آیت الله سید روح الله خاتمی، آیت الله حاج ملا محمد حایری، آیت الله شیخ احمد علومی، آیت الله آقا سیدعلی کازرونی و تنی چند از عالمان آن روز حوزه های علوم اسلامی استان یزد بودند که عموماً به مبارزه و علم و عمل شناخته می شدند.محمدحسین بهجتی اردکانی با تخلص شعری «شفق»، از نخستین شاعران انقلاب اسلامی به شمار می رود که سرودن شعر را از دوران نوجوانی آغاز کرده و در سوگ علما از جمله آیت الله بروجردی مرثیه سروده بود. او شعری با مطلع «هر چه که بیند دیده/ خدایش آفریده» سروده است که بسیاری از ما از دوران دبستان آن را به خاطر داریم.
هجرت به قم
...
محمدحسین بهجتی اردکانی سال ۱۳۱۴ در خانواده ای متدین در اردکان یزد به دنیا آمد. پدرش کاسبی ساده بود. محمدحسین از هفت سالگی درس خواندن را در مکتب آغاز کرد. در سال ۱۳۳۱ به قم رفت و در مدرسه های خان، فیضیه و حجتیه مشغول تحصیل دروس دینی شد و هم زمان به مطالعه زبان انگلیسی و تاریخ پرداخت.او که از شاگردان امام خمینی (رحمة الله علیه) و آیت الله سید روح الله خاتمی بود، پس از تصدی مسۆولیت نمایندگی امام و امامت جمعه یزد توسط آیت الله خاتمی، به امامت جمعه اردکان منصوب شد.محمدحسین بهجتی اردکانی با تخلص شعری «شفق»، از نخستین شاعران انقلاب اسلامی به شمار می رود که سرودن شعر را از دوران نوجوانی آغاز کرده و در سوگ علما از جمله آیت الله بروجردی مرثیه سروده بود. او شعری با مطلع «هر چه که بیند دیده/ خدایش آفریده» سروده است که بسیاری از ما از دوران دبستان آن را به خاطر داریم:«هرچه که بیند دیده/ خدایش آفریدهخورشید و ماه تابان/ ستاره درخشاندرخت و سبزه و گل/ سوسن و سرو و سنبلجنگل و دشت و دریا/ پرندگان زیبااین همه را به قدرت/ خدا نموده خلقت»آیت الله محمدحسین بهجتی اردکانی (شفق) شامگاه ۲۹ مردادماه ۱۳۸۶ در سن ۷۳ سالگی پس از سال ها بیماری قلبی از دنیا رفت.
علاقه به تحصیل
آیت الله محمد حسین بهجتی در سال ۱۳۱۳ در اردکان به دنیا آمد. پدرش کاسبی ساده و دیندار و مادرش زنی متدین و فداکار بود. در هفت ۷ سالگی به سنّت محلی به مکتب رفت و قرآن را نزد مکتب دار فراگرفت و در کم تر از دو سال دروس کلاس های اول تا پنجم دبستان را نیز خواند و امتحان داد، اما به دلیل نیاز خانواده از ادامه ی تحصیل بازماند و به کمک پدر شتافت.چند سال بعد، به راهنمایی یکی از روحانیان شهر که نگاه علاقه مند او را به کتاب و مدرسه تشخیص داده بود، پس از انجام کارهای پدر و پنهان از او، هر روز یکی دو ساعت به حوزه ی علمیه ی اردکان می رفت و مقدمات ادبیات عرب را درس می گرفت.پیشرفت محمدحسین چنان بود که جمعی از معلمانش به تناوب، پدرش را راضی کردند که اجازه دهد پسر، نیمی از روز را به او کمک کند و نیم دیگر را به درس و مدرسه اختصاص بدهد. خوشحالی محمدحسین و جدیّت او در آموختن و سرعت و استعداد پیشرفتش خیلی زود، استادانش را واداشت که تمام وقت او را برای تحصیل آزاد کنند. پدر به ناچار پذیرفت و محمدحسین، رسماً به جمع طلّاب علوم دینی درآمد. در سال ۱۳۲۸ پدر به رحمت خدا رفت و پسر با درد و رنج، پنج سال، بیشتر در اردکان و گاهی در یزد، به ادامه ی تحصیلات حوزوی خویش همت گماشت. در همین سال ها بود که با استاد «محمد تقی مصباح یزدی» دوست و هم مباحثه شد.
اساتید
استادان او در این سال ها، آیت الله سید روح الله خاتمی، آیت الله حاج ملا محمد حایری، آیت الله شیخ احمد علومی، آیت الله آقا سیدعلی کازرونی و تنی چند از عالمان آن روز حوزه های علوم اسلامی استان یزد بودند که عموماً به مبارزه و علم و عمل شناخته می شدند.محمدحسین بهجتی اردکانی با تخلص شعری «شفق»، از نخستین شاعران انقلاب اسلامی به شمار می رود که سرودن شعر را از دوران نوجوانی آغاز کرده و در سوگ علما از جمله آیت الله بروجردی مرثیه سروده بود. او شعری با مطلع «هر چه که بیند دیده/ خدایش آفریده» سروده است که بسیاری از ما از دوران دبستان آن را به خاطر داریم.
هجرت به قم
...
wikifeqh: آیت_الله_محمد_حسین_بهجتی