[ویکی فقه] ملّامحمّدتقی هروی حائری اصفهانی ابن حسین علی بن اسماعیل، از معاریف علماء و مجتهدین و فقهاء و مصنّفین، صاحب تالیفات کثیره در اصفهان می باشد.
ملّامحمّدتقی هروی حائری اصفهانی ابن حسین علی بن اسماعیل، از معاریف علماء و مجتهدین و فقهاء و مصنّفین، صاحب تالیفات کثیره. در رمضان المبارک ۱۲۱۷ق در هرات متولّد گردید. پس از فرا گرفتن مقدمات علوم در موطن و مولد خود در سال ۱۲۳۵ق به اصفهان مهاجرت نموده و به محضر آقا شیخ محمّدتقی رازی و حاجی کلباسی و سیّدحجّةالاسلام شفتی حاضر شد. سپس به مشهد رضوی و از آنجا به اعتاب مقدّسه ائمه عراق مهاجرت نموده و به درس صاحب جواهر و سیّدکاظم رشتی و میرزا علی نقی طباطبائی و احتمالاً شیخ مرتضی انصاری حاضر شده تا به درجات عالیه علم و اجتهاد رسید و به اصفهان مهاجرت نموده و شهرت و ریاستی یافته، و در سال ۱۲۷۲ق به مناسباتی مجبور به مهاجرت به عتبات شد و در ۱۷ ربیع الاوّل سال ۱۲۹۹ق در کربلا وفات یافته و در مقبره صاحب ضوابط دفن گردید.
تالیفات
وی را تالیفات و تصنیفات زیاد است که تعداد آن متجاوز از ۶۰ کتاب و رساله می شود. از جمله: ۱. «الاربعون حدیثاً» ۲. «السبع المثانی» ۳. «المیراث لجمیع الورّاث» ۴. «نتائج الافکار» ۵. «نهایه الآمال فی کیفیه الرّجوع الی علم الرّجال» ۶. «الحدیقه النّجفیّه فی شرح الرّوضه البهیّه»
مهدوی، سیدمصلح الدین، بیان المفاخر، ج۱، ص۲۸۱-۲۷۹.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، بیان المفاخر، ج۱، ص۲۸۱-۲۷۹.۲. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۴۰۸-۴۰۶.۳. ↑ معلم حبیب آبادی، محمدعلی، مکارم الآثار، ج۳، ص۶۳۱-۶۲۵.۴. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الکرام البرره، ج۱، ص۲۱۵-۲۱۲.۵. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه:مجلّدات مختلف.
...
ملّامحمّدتقی هروی حائری اصفهانی ابن حسین علی بن اسماعیل، از معاریف علماء و مجتهدین و فقهاء و مصنّفین، صاحب تالیفات کثیره. در رمضان المبارک ۱۲۱۷ق در هرات متولّد گردید. پس از فرا گرفتن مقدمات علوم در موطن و مولد خود در سال ۱۲۳۵ق به اصفهان مهاجرت نموده و به محضر آقا شیخ محمّدتقی رازی و حاجی کلباسی و سیّدحجّةالاسلام شفتی حاضر شد. سپس به مشهد رضوی و از آنجا به اعتاب مقدّسه ائمه عراق مهاجرت نموده و به درس صاحب جواهر و سیّدکاظم رشتی و میرزا علی نقی طباطبائی و احتمالاً شیخ مرتضی انصاری حاضر شده تا به درجات عالیه علم و اجتهاد رسید و به اصفهان مهاجرت نموده و شهرت و ریاستی یافته، و در سال ۱۲۷۲ق به مناسباتی مجبور به مهاجرت به عتبات شد و در ۱۷ ربیع الاوّل سال ۱۲۹۹ق در کربلا وفات یافته و در مقبره صاحب ضوابط دفن گردید.
تالیفات
وی را تالیفات و تصنیفات زیاد است که تعداد آن متجاوز از ۶۰ کتاب و رساله می شود. از جمله: ۱. «الاربعون حدیثاً» ۲. «السبع المثانی» ۳. «المیراث لجمیع الورّاث» ۴. «نتائج الافکار» ۵. «نهایه الآمال فی کیفیه الرّجوع الی علم الرّجال» ۶. «الحدیقه النّجفیّه فی شرح الرّوضه البهیّه»
مهدوی، سیدمصلح الدین، بیان المفاخر، ج۱، ص۲۸۱-۲۷۹.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، بیان المفاخر، ج۱، ص۲۸۱-۲۷۹.۲. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۴۰۸-۴۰۶.۳. ↑ معلم حبیب آبادی، محمدعلی، مکارم الآثار، ج۳، ص۶۳۱-۶۲۵.۴. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الکرام البرره، ج۱، ص۲۱۵-۲۱۲.۵. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه:مجلّدات مختلف.
...
wikifeqh: محمد_تقی_بن_حسین_علی_هروی_حائری_اصفهانی