محمد پانی پتی

[ویکی فقه] پانیْ پَتی، محمد بن محمود ملقب به جلال الدین محمدکبیرالاولیاء (د۷۶۵ق/۱۳۶۴م)، صوفی برجسته طریقه چشتیه صابریه در هند .
نسب جلال الدین به عثمان ، خلیفه سوم می رسید و نیاکان او ظاهراً نخست از مدینه به کازرون و سپس از آن جا به پانی پت در هند، مهاجرت کرده بودند. جلال الدین در پانی پت به دنیا آمد و دوران کودکی خود را در همان جا گذراند. وی در خردسالی، پدرش را از دست داد و پرورش او را عمویش برعهده گرفت. جلال الدین صاحب ۵ پسر ودو دختر بود.
دگرگونی احوال
جلال الدین در کودکی بسیار مورد توجه شیخ شرف الدین بوعلی قلندر پانی پتی بود، چندان که هر روز با او ملاقات می کرد و سرانجام در ۱۲ سالگی در پی شنیدن سخنی از بوعلی قلندر و دگرگونی احوالش، زندگی معمولی را رها کرد و به ریاضت و سلوک روی آورد.
خرقه گرفتن
پس از آن روی به عالم تجرید آورد و ۳۰ یا ۴۰ سال از عمرش را در سفر گذراند و بارها به حج رفت و سرانجام همراه جمعی از درویشان به قصبه هانسی رسید و در آن جا با شیخ جمال الدین هانسوی ملاقات کرد و به توصیه او به پانی پت بازگشت و به شمس الدین پانی پتی مشهور به شمس الدین تُرک دست ارادت داد و پس از ریاضت های بسیار از وی خرقه گرفت و به جلال الدین ملقب شد.
اداره خانقاه
...