محمد نهاوندی

[ویکی فقه] آیة الله محمد نهاوندی، فرزند آیة الله حاج شیخ عبدالرحیم نهاوندی می باشد. شیخ محمد نهاوندی، فقیهی وارسته بود و در تمام عمر شریفش، به اهل بیت علیهم السلام، محبت می ورزید.
نهاوند، یکی از شهر های استان همدان می باشد. این شهر، در جنوب غربی این استان واقع شده است و با شهرهای ملایر ، بروجرد، تویسرکان و نور آباد همسایه می باشد. نهاوند، صاحب یکی از قدیمی ترین تمدنهای ایران اسلامی است و از سال ۲۱ هجری قمری به بعد، یکی از مهم ترین مراکز اسلامی در ایران به شمار می آمد. مردم این شهر تحقق آرمانهای خود را در اجرای احکام اسلام می دانستند و به عنوان یکی از شهر های شیعه نشین در جهان اسلام شناخته شد.ظهور علما و دانشمندان بزرگی، همچون آیة الله شیخ علی اکبر نهاوندی، آیة الله میرزا آقا حجت نهاوندی، آیة الله ملا علی نهاوندی، آیة الله میرزا عبد الرحیم نهاوندی و آیة الله محمدبن عبدالرحیم نهاوندی و... بیان گر عظمت معنوی این شهر و پای بندی مردم این دیار، به سیره اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السّلام می باشد.
تماشای جان، علی اکبر افراسیاب پور، ص۶۱-۵۹.
آیة الله محمد نهاوندی، فرزند آیة الله حاج شیخ عبدالرحیم نهاوندی می باشد. حاج شیخ عبدالرحیم، در سال ۱۲۳۷ ه. ق. در نهاوند و در خاندان علم و تقوا دیده به جهان گشود. پدرش میرزا نجف مستوفی نهاوندی از بزرگان عصر خویش و ملقب به « زین العلماء و المفسرین » بود و پدربزرگ وی، میرزا محمد علی نهاوندی معروف به شیرازی نیز ا ز علمای عصر خود بود.میرزا عبدالرحیم از همان آغاز به کسب علوم اسلامی پرداخت و به شعر و ادب نیز توجهی خاص مبذول داشت، چنان که او را به عنوان ادیبی بزرگ و شاعری با احساس می شناختند. وی در ابتدای عمر در تحصیل حسن خط کوشید و بعد از فراگیری خوشنویسی، برای تحصیلات علوم دینی به بروجرد رفت. دروس معمولی حوزه را در آن دیار گذراند، سپس به قصد کسب فیض بیشتر و رسیدن به مقامات عالی، طایر عزمش قصد پرواز به نجف اشرف نمود و در درس شیخ الفقهاء و المجتهدین شیخ محمدحسن نجفی (۱۲۶۶ ق.) (صاحب جواهر) حاضر شد و از خرمن علم و فضلش، خوشه ها چید و بعد از وفات این عالم عامل، در سلک شاگردان حوزه درس و بحث شیخ مرتضی انصاری (۱۲۹۸ ق.) در آمد و از انوار علم و فضل آن بزرگوار نیز بهره های وافر برد تا این که پس از سی سال تلاش و کوشش و کسب فیض از محضر بزرگان و سیر و سلوک عارفانه و مدتها تدریس و امامت جماعت در آن دیار، در سال ۱۲۸۹ ق. به عزم زیارت امام علی بن موسی الرضا علیه السّلام به ایران بازگشت و به تهران وارد شد وی به اصرار جمعی از بزرگان در این شهر اقامت گزید و حدود دوازده سال در مدرسه مروی ، به دعوت ملا علی کنی (۱۳۰۶ ق.) ، به تدریس پرداخت. او در نهم ربیع الثانی سال ۱۳۰۴ ق. در سن ۶۷ سالگی در همان شهر به رحمت ایزدی پیوست و پیکر مطهرش به شهر مقدس قم ، منتقل گردید و در صحن بزرگ حرم حضرت فاطمه معصومه علیهاالسّلام به خاک سپرده شد.
گنجینه دانشمندان، محمدشریف رازی، ج۷، ص۳۲۶.
شیخ محمد فقه ، اصول و حکمت را نزد علمای تهران و برادرش به پایان رساند و با اشتیاق تمام به ادامه تحصیل همت گماشت. وی در سال ۱۳۱۷ ق. به اتفاق برادرش تهران را به قصد مشهد ترک نمود و در حوزه درس برادرش و دیگر عالمان و بزرگان آن دیار حاضر شد و بهره ها برد و در همان تاریخ، بعضی از مراجع و استادان بزرگوارش، اجتهاد وی را تصدیق نمودند.
هجرت به کربلا و نجف
...